Drug product performance and scale-up process approval changes

2022 ◽  
pp. 215-240
Author(s):  
Gulam Mustafa ◽  
Md Ali Mujtaba ◽  
Sabna Kotta ◽  
Abdullah Habeeballah ◽  
Nabil A. Alhakamy ◽  
...  
2016 ◽  
Vol 105 (11) ◽  
pp. 3243-3255 ◽  
Author(s):  
Paul A. Dickinson ◽  
Filippos Kesisoglou ◽  
Talia Flanagan ◽  
Marilyn N. Martinez ◽  
Hitesh B. Mistry ◽  
...  

2017 ◽  
Vol 142 ◽  
pp. 307-314 ◽  
Author(s):  
Brian W. Pack ◽  
Yelizaveta Babayan ◽  
Mark A. Schrad ◽  
Paul A. Stroud ◽  
David C. Sperry ◽  
...  

2014 ◽  
Vol 103 (11) ◽  
pp. 3377-3397 ◽  
Author(s):  
Arzu Selen ◽  
Paul A. Dickinson ◽  
Anette Müllertz ◽  
John R. Crison ◽  
Hitesh B. Mistry ◽  
...  

2020 ◽  
Author(s):  
Πάτρικ Ο' Ντουάιρ

Η βιοδιαθεσιμότητα ενός φαρμάκου μετά από per os χορήγηση επηρεάζεται από πολλές διαδικασίες. Η γαστρεντερική μεταφορά αποτελεί μια σημαντική φυσιολογική διαδικασία, που επηρεάζει της συγκεντρώσεις του φαρμάκου στο λεπτό έντερο, δηλαδή στην περιοχή από την οποία απορρόφουνται τις περισσότερες φορές τα per os χορηγούμενα φάρμακα. Στην παρούσα εργασία αναπτύχθηκαν δυο μικρής κλίμακας μέθοδοι για την εκτίμηση της σημασίας της γαστρεντερικής μεταφοράς στην απορρόφηση ενός φαρμάκου μετά από per os χορήγηση κατά τη διάρκεια της διαπεπτικής περιόδου. Οι μέθοδοι βασίστηκαν σε ένα διφασικό σύστημα διάλυσης δύο σταδίων και σε μια συσκευή διάλυσης-διαπέρασης δυο σταδίων. Η διφασική μέθοδος διάλυσης προσομοιώνει τη διαδικασία της μεταφοράς μέσω του εντερικού επιθηλίου με τη χρήση μιας στοιβάδας δεκανόλης. Η μέθοδος διάλυσης-διαπέρασης προσομοιώνει τη διαδικασία μεταφοράς μέσω του γαστρεντερικού επιθηλίου με τη χρήση μιας συνθετικής λιπιδικής μεμβράνης και ενός διαμερίσματος υποδοχής του φαρμάκου. Οι δυο μικρής κλίμακας μέθοδοι δυο σταδίων αναπτύχθηκαν και αξιολογήθηκαν με βάση δεδομένα δυο ασθενών βάσεων που ανήκουν στην Τάξη ΙΙ της Βιοφαρμακευτικής Ταξινόμησης των Φαρμάκων, της διπυριδαμόλης και της κετοκοναζόλης. Οι ρυθμοί καθίζησης, που υπολογίσθηκαν από τα δεδομένα των πειραμάτων με τις δυο μεθόδους, χρησιμοποιήθηκαν για την προσομοίωση των απεικονίσεων των συγκεντρώσεων στο πλάσμα μετά από χορήγηση σε ενήλικες με τη βοήθεια φυσιολογικών φαρμακοκινητικών μοντέλων. Οι τιμές των φαρμακοκινητικών παραμέτρων, που υπολογίσθηκαν από τις απεικονίσεις, συγκρίθηκαν με τις τιμές των φαρμακοκινητικών παραμέτρων, που είχαν υπολογισθεί από προηγούμενες κλινικές μελέτες των φαρμάκων σε υγιείς ενήλικες. Τα δεδομένα της διφασικής μεθόδου διάλυσης οδήγησαν σε καλύτερη εκτίμηση των φαρμακοκινητικών παραμέτρων των δυο ασθενών βάσεων. Τα δεδομένα της μεθόδου διάλυσης-διαπέρασης οδήγησαν σε υπερεκτίμηση της καθίζησης, πιθανότατα λόγω της αργής ροής μεταφοράς στο διαμέρισμα υποδοχής. Στη συνέχεια, οι δυο μικρής κλίμακας μέθοδοι δυο σταδίων αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώντας φαρμακευτικά προϊόντα με αυξημένες δυνατότητες (enabling drug products) που περιλάμβαναν άμορφες στερεές διασπορές, ένα σύμπλοκο φαρμάκου με κυκλοδεξτρίνη και λιπιδικά προϊόντα. Για τη μελέτη των λιπιδικών προϊόντων η διφασική μέθοδος τροποποιήθηκε για να ενσωματωθεί και η διαδικασία της πέψης των εκδόχων. Συνολικά, η διφασική μέθοδος ήταν περισότερο χρήσιμη από τη μέθοδο-διάλυσης διαπέρασης και τα δεδομένα σχετίστηκαν καλύτερα με τα in vivo δεδομένα. Τέλος, η χρησιμότητα των δυο μικρής κλίμακας μεθόδων δυο σταδίων σε σχέση με δυο άλλες χρησιμοποιούμενες μεθόδους, τη διατάξη μικρού περιστρεφόμενου πτερυγίου Erweka και τη διάταξη ΒioGIT, μελετήθηκε με βάση δεδομένα δυο φαρμάκων που ανήκουν στην Τάξη ΙΙ της Βιοφαρμακευτικής Ταξινόμησης των Φαρμάκων, της δικλοφενάκης (ασθενές εξύ) και της ριτοναβίρης (ασθενής βάση). Με όλες τις μεθόδους, η δικλοφενάκη διαλύθηκε πολύ γρήγορα σε μέσα που προσομοιώνουν σε Επίπεδο ΙΙ τα περιεχόμενα του λεπτού εντέρου, τόσο μετά από μορφοποίηση σε σκόνη όσο και μετά από μορφοποίηση σε δισκίο. Φυσιολογική φαρμακοκινητική μοντελοποίηση των δεδομένων έδειξε, ότι μετά από χορήγηση προϊόντων άμεσης αποδέσμευσης δικλοφενάκης, η απορρόφηση εξαρτάται από τη γαστρική κένωση και τη μεταφορά μέσω του εντερικού επιθηλίου, ανεξάρτητα από τον τύπο του προϊόντος. Αντίθετα, η άμορφη στερεή διασπορά της ριτοναβίρης οδηγεί σε καθίζηση του φαρμάκου στον αυλό του λεπτού εντέρου. Όλες οι μέθοδοι που προσομοίωσαν την αλλαγή των συνθηκών από το στόμαχο στο λεπτό έντερο προσομοίωσαν επαρκώς την επίδραση του μειωμένου ρυθμού έκκρισης γαστρικού οξέος στη συμπεριφορά του προϊόντος in vivo. Με βάση τα δεδομένα συνολικά, κάθε μέθοδος παρουσιάζει ιδιαίτερα προτερήματα και αδυναμίες. Συνολικά, με βάση τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης η διφασική μέθοδος θα μπορούσε να διευκολύνει σημαντικά στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης νέων φαρμάκων, ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με φυσιολογικά φαρμακοκινητικά μοντέλα.


Thorax ◽  
2016 ◽  
Vol 71 (Suppl 3) ◽  
pp. A247.1-A247
Author(s):  
J Plugge ◽  
U Basaldella ◽  
B Fyrnys ◽  
T Pieper

2021 ◽  
Vol 11 (3-S) ◽  
pp. 61-64
Author(s):  
Rakesh Kumar Jat ◽  
Sukanta Chatterjee

The aim of the current study work was to formulate and assess a fixed dose mixture tablet of instant release oral solid dosage form comprising two anti-diabetic drugs (linagliptin and metformin hydrochloride) for managing of diabetes mellitus type 2.The innovator drug product (Jentadueto Tablet) was evaluated for the various evaluation parameters, which have been taken into consideration during the drug product development. Pre-formulation evaluation was accomplished to safeguard better parameters of formulated drug product. On the result of pre-formulation evaluation and innovator drug product characterization, the model drug product was recognized in various steps. The established formulation was augmented for different excipients. The instant release film covered tablet of linagliptin and metformin HCl was expressed and augmented at laboratory scale. The individual steps (procedures) were improved for the same and the scale-up contemplation have been engaged into account certify the product performance at pilot plant-up to commercial scale-up. Keywords: anti-diabetic, linagliptin, metformin


2022 ◽  
Vol 24 (1) ◽  
Author(s):  
Melissa Metry ◽  
James E. Polli

AbstractThe objective of this review article is to summarize literature data pertinent to potential excipient effects on intestinal drug permeability and transit. Despite the use of excipients in drug products for decades, considerable research efforts have been directed towards evaluating their potential effects on drug bioavailability. Potential excipient concerns stem from drug formulation changes (e.g., scale-up and post-approval changes, development of a new generic product). Regulatory agencies have established in vivo bioequivalence standards and, as a result, may waive the in vivo requirement, known as a biowaiver, for some oral products. Biowaiver acceptance criteria are based on the in vitro characterization of the drug substance and drug product using the Biopharmaceutics Classification System (BCS). Various regulatory guidance documents have been issued regarding BCS-based biowaivers, such that the current FDA guidance is more restrictive than prior guidance, specifically about excipient risk. In particular, sugar alcohols have been identified as potential absorption-modifying excipients. These biowaivers and excipient risks are discussed here.


Author(s):  
Pradeep Sathe ◽  
John Duan ◽  
Lawrence Yu

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document