Cringe Criticism: On Embarrassment and Tori Amos

2013 ◽  
Vol 39 (4) ◽  
pp. 676-702 ◽  
Author(s):  
Nick Salvato
Keyword(s):  
Tori Amos

Mother revolution: representations of the maternal body in the work of Tori Amos

Popular Music ◽  
2015 ◽  
Vol 34 (2) ◽  
pp. 296-311
Author(s):  
Sarah Boak
Keyword(s):  
Popular Music ◽  
Male Gaze ◽  
Maternal Body ◽  
Female Bodies ◽  
Dominant Representation ◽  
Tori Amos

AbstractThe pregnant or maternal body is conspicuously absent within popular music. The dominant representation of female bodies – sonically, visually and spatially conceived – is that of a sexualised body, available to men and existing under the male gaze. The figure of the pregnant, maternal or motherly body is marked as Other – not desirable and therefore not marketable. Looking at the work of Tori Amos, I demonstrate how she makes the maternal body both audible and visible through a number of musical and extra-musical strategies. Theorising the maternal body in a series of overlapping stages – from the pregnant body to the maternal body, through liminal stages such as miscarriage and birthing – I highlight how Amos uses the figure of the maternal body not only to challenge dominant tropes of sexuality, but to create an embodied space where normative conceptions of ‘mother’ and ‘mothering’ can be troubled.

scholarly journals «SILENT ALL THESE YEARS» OR BECOMING IN EVERYDAYNESS: TORI AMOS AND HER POETICS OF THE QUOTIDIAN

2021 ◽  
pp. 74-85
Author(s):  
Iuliana Matasova
Keyword(s):  
Popular Music ◽  
Mutual Engagement ◽  
The Everyday ◽  
Women's Experience ◽  
In The Beginning ◽  
Tori Amos

Created by the American singer-songwriter Tori Amos «Silent All These Years» is a prominent cultural product of the 1990s in the domain of western popular music. Released in the beginning of the decade it has actualized the current sensibilities, ethically and aesthetically. Deploying the efficient mutual engagement of feminist and postmodernist strategies the author mobilizes the quotidian and performs its intellectual aestheticization. The study focuses on the ways the everyday operates in the song lyrically and musically, as well as on the author’s intention of aestheticizing the mundane. There is an important interdependence between the material circumstances in which the song was created and its genre form of an indie ballad — an ironic gesture that subverts the «heroic» becomes definitive of the piece. The embodied «women’s» experience of the mundane comes as grotesque, «women’s» time threatens to devour the time of «progress», elements of western eschatological mythology undergo domestication and the archetypal image of the Mermaid receives a re-reading, urban everyday vocabulary ruptures the «high» register. An intensification of sameness, repetition and monotony, however, accentuates a non-ironic potentiality of emancipation and insight. The poetics of the quotidian in Amos, thus, presents itself politically by locating the invisibly heroic becoming in everydayness as opposed to a one-time extraordinary action. One of the singular possibilities of such a becoming is a possibility of a continuing, and always risky, dialogic exchange.

scholarly journals „Nie ptak, nie samolot, a dziewczyna”. Wizje kobiecej dorosłości w Lekkiej księżniczce George’a MacDonalda i jej adaptacji na musical Tori Amos i Samuela Adamsona

2019 ◽  
Vol 1 (2) ◽  
pp. 209-227
Author(s):  
Natalia Kuc
Keyword(s):  
National Theatre ◽  
Tori Amos

W artykule poddano analizie baśń George’a MacDonalda Lekka księżniczka (1864) i jej musicalową adaptację wystawioną w 2013 roku na deskach Royal National Theatre w Londynie. Autorami libretta są dramatopisarz Samuel Adamson i pio­senkarka Tori Amos, która napisała również muzykę na potrzeby spektaklu. Jed­nym z głównych tematów baśni jest dojrzewanie księżniczki pozbawionej ciężaru i zdolności odczuwania smutku, a także jej proces stawania się w pełni ukształto­waną dorosłą kobietą. Autorka artykułu wykazuje podobieństwa i różnice między oryginałem powstałym pod koniec XIX wieku a jego adaptacją z początku XXI wieku i ich związki ze schematami baśni ludowej. Analiza pozwala nie tylko zba­dać wizję dorosłości, którą przedstawia w swoim dziele MacDonald, lecz także wy­kazać, w jaki sposób mogły się zmienić definicje dorosłości i kobiecości na prze­strzeni stu lat znaczących dynamiczny rozwój praw kobiet. Jak dowodzi autorka, w przeciwieństwie do MacDonalda, który świadomie przetwarza wiele baśniowych wątków, Adamson i Amos wprowadzają do tekstu współczesne elementy, nie inte­grując ich z adaptowaną baśnią literacką czy też jej ludowymi inspiracjami. Jed­nocześnie, chcąc stworzyć nowoczesną, feministyczną wersję XIX-wiecznej baśni, Adamson i Amos nierzadko osiągają skutek odwrotny do zamierzonego.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document