Przyszłość współpracy UE z państwami trzecimi w sprawie przekazywania danych pasażerów lotniczych. O skutkach opinii Trybunału Sprawiedliwości nr 1/15 dla wymiany danych PNR

System przekazywania danych pasażerów linii lotniczych właściwym organom państwowym docelów związanych z walką z terroryzmem i poważną przestępczością zaczął się w Unii Europejskiejrozwijać, odkąd Stany Zjednoczone zaczęły się domagać takich informacji. W efekcie, UniaEuropejska rozpoczęła proces przygotowania umów z państwami trzecimi, które pozwalałybyna przekazywanie takich danych, jak i tworzenia wewnątrzunijnego systemu wymiany danych.W opinii 1/15 dotyczącej umowy z Kanadą, która miała być zawarta przez Unię, Trybunał Sprawiedliwościwyraźnie dopuścił tworzenie systemów wymiany danych PNR, jednakże obwarowałto istotnymi ograniczeniami i gwarancjami, które miałyby zapewnić wysoki poziom ochrony prywatnościi danych osobowych obywateli UE. W efekcie, do zawarcia umowy z Kanadą nie doszło,negocjacje z innymi państwami zostały wstrzymane. Jednocześnie umowy UE z USA i Australiąobowiązują mimo tego, że zawierają sformułowania analogiczne do tych, które uznane zostałyprzez TSUE za niezgodne z Kartą Praw Podstawowych Unii Europejskiej i Traktatem o funkcjonowaniuUnii Europejskiej. Celem artykułu jest zarówno dokonanie przeglądu tej sytuacji, jaki próba spojrzenia na skutki opinii 1/15 dla systemu wymiany danych PNR w Unii Europejskiej.