Niewiara w rozumieniu św. Tomasza z Akwinu

Celem niniejszego studium jest próba ukazania istoty niewiary na podstawie poglądów św. Tomasza z Akwinu. Ponieważ w jego ujęciu niewiara jest przeciwieństwem wiary, mówienie o niewierze siłą rzeczy domaga się znajomości tego, czym jest wiara. W związku z tym poglądy Tomasza na temat niewiary wplecione są w treści dotyczące problematyki wiary. Ze względu na udział władz człowieka struktura niewiary jest taka sama jak wiary, tzn. że konstytuują je rozum i wola. Rozum jest ich podmiotem, zaś wola sprawcą. Jednakże niewiara jako porzucenie prawdy i dobra zawartego w objawieniu jest zarazem nieprzyjęciem łaski, bez której nie zaistnieje wiara nadprzyrodzona. Ponieważ św. Tomasz wiarę rozumie jako akt rozumu, który pod wpływem woli i przy współudziale łaski uznaje za prawdę treści zawarte w Ewangelii, to wszystkie inne czynności, które pomijają choćby jeden element wchodzący w skład wiary konsekwentnie uznaje za niewiarę. W wyniku obserwowanych dziś nowych formy niewiary i refleksji nad nimi niektórzy filozofowie postulują porządek odwrotny do Tomaszowego, czyli pierwszeństwo niewiary przed wiarą.