joan miro
Recently Published Documents


TOTAL DOCUMENTS

73
(FIVE YEARS 20)

H-INDEX

2
(FIVE YEARS 0)

2022 ◽  
Vol 18 (1) ◽  
pp. 209-227
Author(s):  
Rosemary Aparecida de Almeida Moraes ◽  
Regiane Magalhães Boainain ◽  
Fabiana Frolini Marques Mangili ◽  
Jhenifer Prescilla Dias Fuzinelli

This theoretical essay sought to debate the importance of the teacher's cultural repertoire in classroom performance, regardless of the segment in which he/she works. In order to exemplify the importance of this repertoire, the objective was to analyze the productions of two great renowned artists: the poet João Cabral de Melo Neto and the painter Joan Miró, discussing the artistic dialogue between them. Apparently, this research for teachers of Kindergarten and Elementary Education I hardly sees the itinerary to be followed for teacher training since, from the early grades, the child has contact with different artistic productions. Therefore, the teacher's gaze must be focused on a more complex and deeper knowledge of these analyses. The research includes that this itinerary is what offers relevant discoveries that will nourish the teaching repertoire, enabling the creation of situations that lead the child to knowledge of the world and an openness to the sensitive.


2021 ◽  
Vol 46 (2) ◽  
pp. 857-871
Author(s):  
Graciela Mendes Nogueira Targino ◽  
Keyla Andrea Santiago Oliveira
Keyword(s):  

Este artigo tem como objetivo trazer reflexões acerca de alguns elementos das obras de Joan Miró e Manoel de Barros, propondo possibilidades críticas de diálogo constelatório que tem como referência artistas que se encontram em campos diferentes da arte e também de produção. Buscamos nosso referencial de análise em Adorno (1970; 2000; 2003), Adorno e Horkheimer (1985) e Benjamin (1994). Portanto, trata-se de uma sistematização bibliográfica pautada na Teoria Crítica. Joan Miró e Manoel de Barros apresentaram obras que, do ponto de vista instrumental, poderiam não atender a expectativas utilitárias, mas carregam traços de resistência, estranheza e luta contra uma produção cultural vinculada à ideologia dominante. Desta forma, acreditamos que levar essas reflexões para a escola, valorizando a formação estética dos sujeitos, é essencial na busca contínua por emancipação e liberdade. PALAVRAS-CHAVE: Joan Miró. Manoel de Barros. Educação Emancipadora. Constelações Críticas.


Res Mobilis ◽  
2021 ◽  
Vol 10 (13-3) ◽  
pp. 296-316
Author(s):  
Lucía Carmen Pérez-Moreno ◽  
Isabel Ledesma Blasco
Keyword(s):  

La obra de Beth Galí es internacionalmente reconocida por su trabajo ligado al ámbito de la arquitecta y el diseño urbano. En 1982 se tituló en la Escuela de Arquitectura de Barcelona (ETSAB), pero previamente, entre 1966 y 1969, había estudiado diseño industrial en la Escuela de Diseño y Arte de Barcelona (EINA), una etapa de su labor profesional escasamente conocida. Este artículo revisa cuestiones básicas ligadas con su formación como diseñadora en la escuela EINA para posteriormente presentar cuatro de sus primeros diseños de objetos y de mobiliario realizados entre 1966 y 1971. Este artículo, además, propone una serie de reflexiones en torno a su primer proyecto de arquitectura, ideado en 1979, el diseño para el Parque Joan Miró en la ciudad de Barcelona. El objetivo del artículo es, además de recuperar sus primeros diseños de mobiliario, mostrar las afinidades compositivas y formales que entre estos y el parque Joan Mir´ó, con el objetivo final de demostrar el importante peso que su formación como diseñadora industrial tuvo en su trabajo como arquitecta.


2021 ◽  
Vol 6 (1) ◽  
pp. 92-110
Author(s):  
Rodrigo Caldeira
Keyword(s):  

Mais conhecido por sua obra poética, João Cabral de Melo Neto (1920-1999) é, também, autor de um valioso material crítico em prosa que, desde a primeira reunião em 1997, tem despertado interesse e contribuído para uma melhor compreensão do seu projeto literário. Destas “teses” — como o próprio autor se referia a alguns desses trabalhos — destacam os três primeiros: “Considerações sobre o poeta dormindo” (1941), “Joan Miró” (1950) e “Poesia e composição” (1952).   O propósito deste artigo é, portanto, apresentar algumas considerações acerca do pensamento crítico desenvolvido por Cabral no texto “Poesia e composição”, destacando os conceitos originais de “poetas fáceis” e de “poetas difíceis” desenvolvidos pelo autor de modo a contribuir para as discussões sobre este tema. Apoiam esta leitura os trabalhos de Lima (2002), Carvalho (2009), Siscar (2018) e Pessôa (2019).


Author(s):  
Keisy Dallana Bautista Urueña ◽  
Miguel Ángel Caro Lopera
Keyword(s):  

El objetivo de este artículo es reconocer los elementos conceptuales, procedimentales y actitudinales que permitan la comprensión de Textos Propedéuticos Filosóficos (TPF) apoyada en la lectura de pinturas de Joan Miró; esto con la meta de configurar una propuesta didáctica, dirigida a los estudiantes de la Licenciatura en Literatura y Lengua Castellana de la Universidad del Quindío. Para ello se tomó como base los presupuestos teóricos de J. Petöfi y su teoría de la TesWeST, mientras que en lo metodológico se asumió un diseño mixto, desde los enfoques histórico-hermenéutico y de investigación acción. En un primer momento, se presentan los antecedentes de la investigación; luego, se exponen los presupuestos teóricos que soportan el trabajo, con especial énfasis en los de didáctica, comprensión lectora, TPF, lectura de imágenes y pinturas de Joan Miró. Más adelante, se describe la metodología y la propuesta de intervención diseñada. A continuación, se muestran los resultados obtenidos en la ejecución de la propuesta; y, para terminar, se dan a conocer las conclusiones, las cuales apuntan hacia la puesta en marcha de estrategias metacognitivas que vehiculan relaciones desde las obras de Joan Miró, con miras a cualificar la comprensión lectora de textos filosóficos.  


2020 ◽  
Author(s):  
Καλλιόπη (Πόπη) Σφακιανάκη

Αντικείμενο μελέτης και ανάλυσης της διδακτορικής διατριβής αποτελεί η δράση και το έργο του ελληνικής καταγωγής τεχνοκρίτη και εκδότη τέχνης Tériade (Στρατής Ελευθεριάδης, 1897-1983), ο οποίος διέγραψε μια σημαντική πορεία στον παρισινό κόσμο της τέχνης από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Θέτοντας στο επίκεντρο της ανάλυσης το ερώτημα πώς η σταδιοδρομία του Tériade εγγράφεται στον κόσμο της τέχνης του 20ού αιώνα, η ιστορική προσέγγιση της διατριβής εμπλουτίζεται με τη χρήση μεθοδολογικών εργαλείων από την κοινωνιολογία και την κοινωνιολογία της τέχνης, κυρίως των εννοιών της μεσολάβησης, των κοινωνικών δικτύων και του συμβολικού και οικονομικού κεφαλαίου. Μέσα από τα κείμενά του στον μεσοπολεμικό παρισινό καλλιτεχνικό τύπο και κυρίως μέσα από τις εκδόσεις του Verve, που ιδρύθηκαν το 1937, και εκμεταλλευόμενος ένα ισχυρό επαγγελματικό δίκτυο που δημιούργησε, ο Tériade λειτούργησε ως ένας σημαντικός μεσολαβητής της μοντέρνας τέχνης που συνεργάστηκε και προώθησε καλλιτέχνες όπως οι Henri Matisse, Pablo Picasso, Henri Laurens, Marc Chagall, Fernand Léger και Joan Miró, οι οποίοι ανταποκρίνονταν στο αισθητικό ιδεώδες του. Το ιδεώδες αυτό συνίστατο σε μια μετακυβιστική αισθητική και συγκεκριμένα σε εκείνο που ο ίδιος αποκαλούσε λυρική πλαστικότητα, έναν συγκερασμό των καθαρών μορφοπλαστικών ιδεών με το συναίσθημα του καλλιτέχνη. Την αντίληψη αυτή τη διαμόρφωσε ως νεαρός τεχνοκρίτης και την υλοποίησε αργότερα μέσα από τις επιλογές και τη στρατηγική του ως εκδότης, όταν πια οι καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργαζόταν καθιερώθηκαν ως ο κλασικός κανόνας του μοντερνισμού. Η διατριβή αποτελείται από τέσσερα μέρη. Στο πρώτο παρουσιάζονται και αξιολογούνται τα μεθοδολογικά ερμηνευτικά εργαλεία της διατριβής. Το δεύτερο είναι αφιερωμένο στη δράση και τις ιδέες του Tériade ως τεχνοκρίτη, καθώς και στη συγκρότηση του επαγγελματικού του δικτύου. Θέμα του τρίτου μέρους είναι η εκδοτική δραστηριότητα του Tériade, η οποία αναλύεται σε ό,τι αφορά τόσο την αισθητική πτυχή όσο και τα δίκτυα μέσω των οποίων διαμορφωνόταν και διακινούνταν η μοντέρνα τέχνη και την ανταλλαγή συμβολικού και οικονομικού κεφαλαίου ανάμεσα στα μέλη τους. Στο τέταρτο μέρος αναλύονται η αναγνώριση της οποίας έτυχε ο Tériade στα ύστερα χρόνια του βίου του και η υστεροφημία του, καθώς και ο «επαναπατρισμός» του μέσω της ίδρυσης του Μουσείου Θεόφιλου και του Μουσείου-Βιβλιοθήκης Στρατή Ελευθεριάδη- Tériade στη Λέσβο. Συνολικά, στη διατριβή χρησιμοποιείται η περίπτωση του Tériade για να αναδειχθεί η σημασία του ρόλου των μεσολαβητών και των δικτύων στην παραγωγή και τη διακίνηση της μοντέρνας τέχνης, καθώς και οι περίπλοκες σχέσεις αλληλεπίδρασης και αλληλεξαρτήσεων μεταξύ των διαφόρων παραγόντων του κόσμου της τέχνης στη βάση αισθητικών αρχών αλλά και της επίτευξης στόχων όπως η οικονομική επιτυχία και η κοινωνική αναγνώριση.


2020 ◽  
pp. 265
Author(s):  
Muriel Gomez Pradas
Keyword(s):  

En este artículo abordamos el estudio de unos singulares objetos japoneses que Joan Miró atesoró tanto en su taller como en su residencia mallorquina. Se trata de unos kyôdo-gangu o juguetes tradicionales y populares japoneses, unos objetos de pequeño tamaño, que tanto pueden ser figuras antropomorfas como zoomorfas, de materiales sencillos y cotidianos, de carácter tradicional y de consumo popular y que solían tener usos y significados muy variados. El objetivo de este artículo es trazar la biografía de estos objetos, analizando su simbología, procedencia y uso social, e intentando establecer cómo llegaron a manos del artista.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document