Pojęcie matetyki we współczesnym dyskursie pedagogicznym i katechetycznym. Zarys problematyki

Matetyka jako uzupełnienie dydaktyki zakłada konstruktywistyczne pojmowanie uczenia się, rozumianego jako dynamiczny, autopoietyczny (samoorganizujący się) proces, w czasie którego człowiek tworzy swą własną rzeczywistość. Matetyka uwzględnia integralny sposób patrzenia na ucznia oraz postrzega przebieg uczenia się z jego perspektywy. W konsekwencji nauczanie zaczyna być rozumiane jako uporządkowana i wyczerpująca oferta skierowana do ucznia, w której znaczącą rolę odgrywa nie tylko przekaz treści, lecz również płaszczyzna relacji, co sprawia, że w procesie uczenia się dochodzą do głosu również emocje, motywacje i wola uczniów, a nie tylko ich rozum. W odniesieniu do nauczania religii i katechezy oznacza to, że matetyce wiary uczą się wszyscy od siebie nawzajem. Uczą się przede wszystkim tego, jak patrzy się na świat z wiarą i jak wygląda on bez wiary. Najistotniejsze jednak jest to, by nauczyciel religii/katecheta był człowiekiem wierzącym, bo tylko wówczas będzie wiarygodny.