Rok jubileuszowy w tradycji biblijnej

Księga Kapłańska w rozdziale 25. szczegółowo opisuje biblijny system jubileuszu. Rok jubileuszowy następował po zakończeniu cyklu 7 lat szabatowych. W istocie jubileusz był instytucją ekonomiczną. Izrael miał trójstopniowy system pokrewieństwa, obejmujący plemię, klan i gospodarstwo domowe. Kpł 25 jest przeplatana ekonomiczną praktyką wykupu ziemi i osób (przede wszystkim dla ochrony klanu). Jednym z centralnych filarów wiary Izraelitów było to, że ziemia, którą zamieszkiwali, była ziemią Jahwe. Ziemia była celem tradycji odkupienia w Exodusie. Boski wyrok oznaczał w końcu wygnanie z ziemi, aż do momentu, gdy przywrócona relacja była symbolizowana w powrocie do ziemi. Jubileusz funkcjonował jako konieczna nadwyżka nad praktyką odkupienia. Regularne przeprowadzanie wykupu przez pewien okres mogłoby doprowadzić do tego, że całe terytorium klanu znalazłoby się w rękach kilku zamożniejszych rodzin, a reszta rodzin w klanie znalazłaby się w swego rodzaju dłużnej niewoli, żyjąc jako zależni dzierżawcy bogatych – dokładnie taki system własności ziemi, jaki Izrael obalił. Jubileusz opierał się na kilku centralnych stwierdzeniach wiary Izraela i nie należy pomijać ich znaczenia przy ocenie jego konotacji dla etyki i misji chrześcijańskiej. Jezus ogłosił rozpoczęcie eschatologicznego panowania Boga. Twierdził, że w Jego posłudze spełniają się nadzieje na odnowę i mesjańskie odwrócenie (Łk 4,16-30).