Style komunikacyjne podmiotów edukacji w perspektywie gender. Krytyczna analiza dyskursu

Komunikowanie się jest procesem społecznym nieodłącznie związanym z procesem nauczania i uczenia się uczennic oraz uczniów. Style komunikacyjne nauczycielek oraz nauczycieli ujawniają androcentryzm w postaci genderowych nierówności wpisanych w logikę funkcjonowania pola społecznego, jakim jest klasa szkolna. W niniejszym artykule prezentuję style komunikacyjne urzeczywistniane przez nauczycielki i nauczycieli w interakcjach werbalnych z uczennicami oraz uczniami. Interakcje komunikacyjne są zhierarchizowane genderowo, co oznacza, że dziewczęta umiejscowione są w innych punktach badanego pola niż chłopcy. Wiąże się to z faktem, że w dyskursywnej przestrzeni klasy szkolnej tworzona jest spolaryzowana genderowo wiedza. Spleciona jest ona z nauczycielską władzą przy współudziale mocy „tradycyjnego” illusio, stanowiącego uprawomocnienie dla stosowanych stylów komunikacyjnych. Sposób użycia języka przez nauczycielki i nauczycieli odkrywa fenomen braku językowej wrażliwości etyczno-estetycznej oraz jakość relacji nauczycielsko-uczniowskich przyczyniających się do braku porozumieniapomiędzy podmiotami edukacji.