Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z 22 lipca 2020 roku, sygn. III CZP 31/19. Odszkodowanie z tytułu kosztów opieki sprawowanej nieodpłatnie przez osoby bliskie nad poszkodowanym, który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia

Glosa odnosi się do uchwały Sądu Najwyższego z 22 lipca 2020 roku (III CZP 31/19), zgodnie z którą poszkodowany, który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, może domagać się na podstawie art. 444 § 1 k.c. odszkodowania z tytułu kosztów opieki sprawowanej nad nim nieodpłatnie przez osoby bliskie. Autor glosy wyraża krytyczną ocenę względem uchwały, wskazując, że sama konieczność zapewnienia opieki – wbrew stanowisku Sądu Najwyższego – nie stanowi szkody majątkowej. Wobec braku straty w majątku poszkodowanego przyznanie odszkodowania w wysokości kosztów hipotetycznej opieki jest niezgodne z zasadą pełnego odszkodowania i prowadzi do wzbogacenia poszkodowanego. Zdaniem autora dla ustalenia należności odszkodowania istotne jest, kto poniósł koszt opieki i czy koszt ten w ogóle był poniesiony. Poszkodowany nie ma prawnego obowiązku rozliczenia się z osobą, która poniosła koszt podlegający kompensacie. Autor wskazuje również, że z samego faktu bycia poszkodowanym nie wynika uprawnienie do dochodzenia roszczeń przysługujących osobom trzecim (również bliskim). Autor wyraził pogląd, że pożądany systemowo skutek można uzyskać przy zastosowaniu przepisu art. 444 § 2 k.c. (renta).