Zdalne zarządzanie placówką oświatową w ocenie dyrektorów

System szkolnictwa w Polsce przeszedł w okresie izolacji społecznej, spowodowanej pandemią COVID-19, przyspieszony proces wdrażania rozwiązań edukacyjnych na odległość, związany z zaangażowaniem wszystkich podmiotów – uczniów, nauczycieli, rodziców i władz różnych szczebli. Stosunkowo najmniej zbadane zostały opinie dyrektorów szkół na temat szans i wyzwań, które ta nadzwyczajna sytuacja postawiła przed nimi. W niniejszym tekście przedstawione zostały wyniki badania nad tą właśnie grupą podmiotów systemu edukacji (Pyżalski, 2020). Analiza wyników badania ankietowego unaoczniła fakt niewystarczającego poziomu przygotowania szkół do nauczania online. Jako pozytywny efekt edukacji zapośredniczonej dyrektorzy szkół podkreślają zaangażowanie nauczycieli i ich współpracę, stosowanie nowoczesnych metod i narzędzi edukacyjnych, próby angażowania uczniów do samokształcenia i samoedukacji, rozwijanie ich kompetencji, integrowanie szkolnego środowiska. Według respondentów zdalna edukacja ma szansę bytu w przyszłości tylko pod warunkiem rozwoju kompetencji cyfrowych nauczycieli i uczniów, poznania nowych narzędzi i rozbudowania bazy dydaktycznej. Rozwój kompetencji kreatywnych nauczycieli stanowi według dyrektorów szansę na powodzenie nauczania online w przyszłości (Madalińska-Michalak, 2020). Według badanych słabą stroną kształcenia na odległość są braki technologiczne i przeciążenie nauczycieli dodatkowymi obowiązkami. Badani dyrektorzy szkół obawiają się negatywnych skutków edukacji zdalnej w postaci osłabienia relacji społecznych, a przede wszystkim braku możliwości pełnej realizacji procesu wychowawczego. Edukacja zdalna to ogromne wyzwanie logistyczne dla dyrektorów szkół oraz codzienne mierzenie się z problemami natury technicznej, technologicznej, komunikacyjnej z nauczycielami, rodzicami i uczniami. Dla wielu z nich jest to nierówna walka, którą podejmują, ponieważ są odpowiedzialni za swoich uczniów, pracowników oraz szkołę.