Pomiar satysfakcji zawodowej jako potencjalne źródło usprawnień funkcji personalnej wobec pielęgniarek zatrudnionych w publicznych szpitalach

Celem artykułu było przedstawienie wyników badań poziomu satysfakcji zawodowej pielęgniarek zatrudnionych w wybranych jednostkach publicznych podmiotów służby zdrowia, a tym samym rozpoznanie źródeł usprawnień praktyk ZZL wobec pielęgniarek zatrudnionych w państwowym systemie lecznictwa. W tekście przedstawiono analizę uwarunkowań kształtujących atrybuty wpływające na tak zdiagnozowane poczucie zadowolenia z pracy. Wyniki tych badań są jednak tylko kontekstem do rozpoznania ewentualnych źródeł usprawnień w praktykach ZZL wobec tak zdefiniowanej grupy zawodowej w państwowej służbie zdrowia. Biorąc pod uwagę ciągły rozwój pandemii koronowirusa, należy podkreślić wciąż mocno aktualną i trudną do przecenienia istotność znaczenia pracy npielęgniarek, dlatego w artykule wskazano czynniki, które determinują ich bardzo niski poziom zadowolenia z pracy, zwłaszcza na tle innych zawodów. Analiza szczegółowych atrybutów kształtowania satysfakcji dała asumpt do propozycji poprawy praktyk zarządzania w odniesieniu do tak misyjnego charakteru grupy zawodowej. Ma to służyć podniesieniu jakości i sprawności zarządzania zasobami ludzkimi skierowanego wobec tego zbioru profesjonalistek. W podsumowaniu wskazano zasadnicze działania w obszarze ZZL, które koniecznie należy poprawić i potraktować jako sugestie dla zarządzających publicznymi jednostkami służby zdrowia. Działania naprawcze, które powinny podnieść i wzbogacać poczucie satysfakcji w zawodzie pielęgniarki, to poprawa warunków płacowych, możliwości awansowe oraz docenienie ich pracy i wyrażanie uznania ze strony przełożonych i lekarzy.