Między populizmem a barbarzyństwem: analiza figury Evity Peron

Eva Duarte de Perón, druga żona argentyńskiego prezydenta Juana Domingo Perona, odcisnęła piętno nie tylko na XX wiecznej historii polityki argentyńskiej, lecz także na kształtowaniu się tożsamości narodowej Argentyńczyków. Postać ta jest wciąż żywa w literaturze, sztuce, twórczości dramatycznej i w popkulturze. W artykule przeanalizujemy w jaki sposób figura Evy Duarte była wykorzystywana przez ruch peronistyczny w Argentynie. Spróbujemy też wykazać, jak ważną, również symbolicznie, rolę odegrała i wciąż odgrywa w kształtowaniu się tożsamości argentyńskiej. Istotą artykułu będzie zatem wykazanie, iż Evita operuje w argentyńskim imaginarium społecznym nie tylko na poziomie historycznym, lecz także jako artefakt kultury, co zwiększa zasięg jej społecznego oddziaływania. Metodologicznie artykuł czerpie z teorii populizmu Ernesto Laclaua, teorii abiektu Julii Kristevy, oraz prac Martina Kohana, Paoli Cortés Rocca oraz Elsy Drucaroff. Mit Evity, z jej różnymi wariantami, skonfrontujemy z wizją kobiecości wypracowaną przez teorie feministyczne, by odpowiedzieć na szereg pytań: Jaka była jej rola w formowaniu się myśli peronistycznej? Czy rzeczywiście możemy uznawać ją za model feministki-rewolucjonistki? Czy sława Evity nie sprawiła, iż zamiast być podmiotem tworzącym dyskurs, stała się jego ofiarą?