Saga założycielska „Bogorii” –gazety samorządowej z Grodziska Mazowieckiego

Pojęcia sagi i retorycznej wizji są elementem metody krytyki retorycznej „motywu fantazjowania” przedstawionej przez Ernesta Bormanna. Saga jest nieustannie rozwijaną opowieścią o dokonaniach jednostki, grupy lub instytucji, wyjaśniającą jej miejsce w świecie, cel istnienia i sposób działania. Artykuł jest próbą przedstawienia sagi budowanej wokół gazety „Bogoria”, ukazującej się w Grodzisku Mazowieckim od 1992 roku. „Bogoria” jest bezpłatnym miesięcznikiem wydawanym przez lokalne Centrum Kultury. Analizowany materiał pochodzi z wydań jubileuszowych – setnego i dwusetnego numeru, z numerów z okazji dziesięciolecia, dwudziestolecia i dwudziestopięciolecia czasopisma. Są to przede wszystkim artykuły i manifesty, w których redaktorzy starają się określić, czym ich zdaniem powinna być lokalna gazeta i jakie funkcje powinna pełnić w społeczności. Artykuł omawia przemianę sagi „Bogorii” od modelu społeczno-moralnego do społecznego.

Portal społecznościowy jako narzędzie do promowania informacji regionalnych –na przykładzie profili Facebook TVP Łódź, Radia Łódź i „Expressu Ilustrowanego”

Celem autora była ocena działań na profilach Facebook trzech redakcji mediów regionalnych – TVP 3 Łódź, Radia Łódź oraz dziennika „Express Ilustrowany” w zakresie umieszczania lokalnych i regionalnych informacji oraz próba ilościowego określenia i porównania tej działalności. Zastosowano analizę zawartości profilu na Facebooku, którą przeprowadzono w ciągu jednego miesiąca (1 marca–31 marca 2018 roku).

Idea slow travel a rozwój reportażu podróżniczego. O intermedialnym projekcie Out of Eden Walk Paula Salopka

Niniejszy artykuł poświęcony jest omówieniu intermedialnego projektu dziennikarskiego pn. Out of Eden Walk autorstwa amerykańskiego reportera Paula Salopka. Projekt ten, którego fundamentem jest dziennikarska rzetelność i pogłębiony ogląd rzeczywistości, wpisuje się w ramy popularnych w ostatnich latach nurtów, takich jak slow journalism oraz slow travel. W zamierzeniu Salopka Out of Eden Walk stanowi alternatywę dla opierających się na szybkości przekazu mediów masowych oraz dla coraz bardziej umasowionego podróżopisarstwa. Celem szkicu jest pokazanie, w jaki sposób Salopek wykorzystuje mechanizmy konwergencji mediów do stworzenia intermedialnego przekazu dziennikarskiego, dystrybuowanego przy pomocy zróżnicowanych platform komunikacyjnych uwzględniających potencjał zarówno nowych, jak i tradycyjnych mediów.

Wróżki w przebraniu. Recepcja baśni pani d’Aulnoy w Polsce – rekonesans badawczy

Niniejszy artykuł podejmuje problematykę recepcji baśniowej twórczości Marie-Catherine d’Aulnoy w Polsce od XVIII wieku po dzień dzisiejszy. Omówione w nim zostają zarówno przekłady, jak i adaptacje wydawane z mylną atrybucją jako baśnie Charles’a Perraulta oraz utwory luźno inspirowane twórczością francuskiej baśniopisarki. Różnorodność jej utworów przekłada się na zróżnicowanie recepcji, obejmującej zarówno uproszczone teksty dla dzieci, jak i poemat fantastyczno-moralizatorski. Z drugiej strony, rokokowe baśnie d’Aulnoy, realizujące XVII-wieczne salonowe wzorce estetyczne i podejmujące ironiczną grę z dydaktyczną konwencją baśni, nie mieszczą się w ramach wyznaczonych przez żywy wciąż stereotyp baśni jako gatunku prostego, jednoznacznego moralnie i przeznaczonego przede wszystkim dla dzieci. Z tej nieprzystawalności baśni d’Aulnoy do utartych przekonań mogą wynikać ich niepełne odczytania oraz ograniczony zakres i wybiórczość recepcji w Polsce.

Interaktywne słuchowisko „Alicja 0700” jako dzieło po wielokroć otwarte. Analiza i interpretacja

Sztuka audialna ewoluuje wraz ze zmianami technologicznymi. Słuchowisko staje się formą interaktywną z pogranicza gatunków. Audialny spektakl interaktywny wykorzystuje język właściwy tradycyjnej sztuce radiowej, który zostaje oparty o hipertekstualny system relacji danych. Pozwala to na stworzenie nie tylko nowego rodzaju dzieła fonicznego, ale także wielu nowych, wariantywnych dróg odsłuchu i interpretacji. Artykuł za swój cel obiera prezentację interaktywnego dzieła audialnego Alicja 0700, jego cech i wyróżników genologicznych w kontekście pojęcia „dzieła otwartego”. Autorka za swą metodę badawczą wybrała analizę.

„Wiadomości – 43 bis” w latach 1989–2014 jako przykład periodyku lokalnego

Prasa lokalna pełni istotne funkcje, nie tylko informując mieszkańców danego miasta o sprawach im bliskich, ale również realizuje idee regionalizmu poprzez promocję „małej ojczyzny”, integruje daną społeczność i stanowi swego rodzaju odzwierciedlenie życia ludzi zamieszkujących określone terytorium. Celem artykułu jest prezentacja jednego z periodyków lokalnych – czasopisma „Wiadomości – 43bis” i próba odpowiedzi na następujące pytania badawcze: jak w latach 1989–2014 zmieniał się analizowany periodyk? Co stanowiło o jego sile, a co świadczyło o słabości? Czy realizował on funkcje przypisywane tego typu prasie, wpisując się w definicję pism lokalnych? Jakie elementy sprawiły, że utrzymał się na wymagającym rynku prasowym, w którym reguły zdają się dyktować nie tylko sami odbiorcy, ale i silne, o ugruntowanej pozycji, koncerny medialne, inwestujące również w rynek prasy regionalnej? Praca stanowić może przyczynek do dalszych badań w zakresie prasy regionu łódzkiego.

Pamięć lekturowa a tożsamość czytelnika na przykładzie powieści "Tajemniczy płomień królowej Loany" Umberta Eco

Przedmiotem artykułu jest bibliologiczna refleksja nad powieścią Umberta Eco. Jej fabuła jest pretekstem do postawienia pytań na temat tożsamości czytelnika. Czy człowiek jest sumą przeczytanych tekstów? Jakie znaczenie dla budowania własnego ja mają lektury? W artykule przeanalizowano, czy i jak realizacja książkowa tekstu wpływa na jego odbiór, biorąc pod uwagę miejsce, jakie literatura zajmuje w kulturze masowej. Przedstawiono także rolę materiału ilustracyjnego; omówiono sposób funkcjonowania ilustracji w tekście oraz ich funkcje i znaczenie dla fabuły. Przedstawiono powieść jako przykład książki hipertekstowej.

Sport lokalny w mediach regionalnych

Media regionalne powinny spełniać liczne funkcje (m.in. informacyjną, opiniotwórczą, integrującą) wobec społeczności lokalnej. To dzięki nim mieszkańcy danego obszaru zdobywają wiedzę o aktualnych wydarzeniach w wymiarze regionu ze wszystkich dziedzin życia. Szczególną sferę stanowi sport – informacje o rozgrywkach na szczeblu regionalnym pojawiają się bowiem tylko w mediach lokalnych. W artykule dokonano analizy zawartości dwóch łódzkich mediów (prasa drukowana i telewizja) pod kątem obecności informacji o lokalnych rozgrywkach sportowych.

Kozakoznawstwo jako nurt naukowy – perspektywy, stan i możliwości

Artykuł naświetla różne podejścia badawcze w kwestii badań nad Kozaczyzną, metodologię, wykorzystywaną przy analizie obiektu badawczego w ośrodkach naukowych Ukrainy, Rosji, Kazachstanu i Polski. Ów obiekt badawczy był traktowany niejednoznacznie z racji swej tradycyjnej specyfiki społeczności transgranicznej, opartej na demokracji militarnej. W związku z powyższym Kozaczyzna była postrzegana zarówno jako oddzielny naród, grupa etniczna, orda azjatycka bądź też rosyjska lub ukraińska zmilitaryzowana warstwa społeczna. W ukraińskim dyskursie naukowym Kozacy byli tradycyjnie postrzegani jako warstwa państwotwórcza, w przeciwieństwie do rosyjskiej szkoły badawczej, często traktującej Kozactwo jako lokalne siły zbrojne albo burzycieli tradycyjnego porządku. Natomiast w polskiej nauce Kozaczyzna tradycyjnie była wplatana w polską perspektywę historyczną. Zdaniem autorki porównanie różnych podejść badawczych pomoże w wypracowaniu całościowego nurtu badawczego i metodologii kozakoznawstwa.

„Jak żywa” to "uniwersalny komunał"? O nieoczywistych związkach prozopopei z ekfrazą w powieści Portret Pierre’a Assouline’a

Ekfraza – literacka deskrypcja dzieła sztuki – nie jest, rzecz jasna, wyłącznie dokładnym opisem artefaktu; często dotyczy również tego, czego na obrazie nie ma. W ekfrazach dzieła sztuki ulegają czasem swoistemu „ożywieniu” – narratywizacji namalowanych scen, a także uzupełnieniu ich o przed- i „poakcje” czy też o wyobrażone wypowiedzi przedstawionych postaci. Artykuł dotyczy specyficznej formy takich literackich „ożywień”, czyli tekstów, których autorzy, wykorzystując prozopopeję, oddali głos bohaterom obrazów oraz świadomym swej sztuczności (i eksponującym ją) obrazom-przedmiotom. Ciekawym (i rozbudowanym) przykładem zastosowania prozopopei jest powieść Portret P. Assouline’a. Narrację prowadzi w niej namalowana przez J.A.D. Ingres’a Betty de Rothschild. W artykule omawiam sposób i sens zastosowania tej figury retorycznej w powieści Assouline’a i zastanawiam się nad tym, czy każdy tekst literacki, w którym narratorem (dzięki prozopopei) czyni się postać z obrazu, można nazwać ekfrazą.