Autorijden en autisme

Voor mensen met autisme die in Nederland hun rijbewijs willen behalen, bestaat er een verplichte medische keuring, een gesprek met een psychiater, om de rijgeschiktheid te bepalen. De keuring kan op advies van de psychiater aangevuld worden met een rijtest, maar deze is sinds 2021 niet meer verplicht. Er zijn nog weinig wetenschappelijke studies verricht naar de rijvaardigheden en rijervaringen van mensen met autisme. Is er enig bewijs dat bestuurders met autisme autorijden lastiger vinden of risicovoller rijgedrag laten zien in vergelijking met niet-autistische bestuurders? En als er verschillen zijn, waar ligt dat dan aan? Executieve functies zoals de aandacht vasthouden of flexibel omgaan met veranderende omstandigheden zijn relevante vaardigheden in het verkeer, en sommige mensen met autisme hebben moeite met een of meerdere executieve functies. In 2020 publiceerden Patrick en collega’s een studie naar het verband tussen executieve functies en de rijvaardigheden van autistische jongvolwassenen. Zij onderzochten bij 48 autistische en 48 niet-autistische deelnemers het vermogen om midden op de rijbaan te blijven rijden en de juiste rijsnelheid aan te houden in een rijsimulator. Beide groepen ‘reden’ achtereenvolgens een trainingsrondje, een route zonder afleiding, en reden daarna dezelfde route met afleidende taken zoals het afstemmen van de radio of een gesprek. Daarnaast werden verschillende executieve functietaken bij de deelnemers afgenomen. De groepen waren vergelijkbaar wat betreft hun leeftijd (16-26 jaar), de verdeling van mannen/vrouwen (hoofdzakelijk mannen) en het aantal mensen met/zonder rijbewijs (minderheid had een rijbewijs).

Frontale epilepsie; impact op cognitie en gedrag bij kinderen

Lydia van den Berg promoveerde op 19 april 2021 aan de Rijksuniversiteit Groningen op het proefschrift Epilepsy out of control; when frontal lobe epilepsy becomes more than seizures. In haar proefschrift is er vooral aandacht voor executieve functies bij kinderen met frontale epilepsie. Welke gedrags- en cognitieve problemen ondervinden deze kinderen en verschilt de rapportage hierover van leerkrachten en ouders?

Neurospeciale kinderen begrijpen en begeleiden: Prikkelverwerking, lichaamsgevoel, dyspraxie en executieve functies bij ASS, AD(H)D, DCD

Neurospeciale kinderen leren en reageren anders, omdat hun hersenen zich anders ontwikkelen, zoals bij ASS, AD(H)D, DCD en soms ook bij VB, TOS en dyslexie. Ze aanspreken op hun gedrag werkt dan ook vaak niet. Dit boek geeft nieuwe inzichten in hoe hun gedrag een weerspiegeling is van onderliggende problemen. Neurospeciale kinderen hebben een aantal opvallende overeenkomsten. Ze hebben moeite om zichzelf te ervaren door hun prikkelverwerking. Dat heeft invloed op hun eigen lichaamsbesef, motorische coördinatie (dyspraxie) en executieve functies en gevolgen voor hun sociale, emotionele, communicatieve en cognitieve ontwikkeling. Het boek geeft stap voor stap meer inzicht in prikkelverwerking, je eigen attitude, dyspraxie en executieve functies en biedt oplossingen om neurospeciale kinderen te begeleiden in zorg, onderwijs en opvoeding. Dit is een belangrijk boek voor iedereen die met deze kinderen en jongeren werkt, zoals jeugd- en gezinsprofessionals, (ortho)pedagogen, (gz-)psychologen, fysiotherapeuten, PMT’ers, logopedisten, revalidatieteams, sensorische informatieverwerkingstherapeuten, ib’ers en leerkrachten (speciaal) onderwijs, begeleiders verstandelijk gehandicaptenzorg en natuurlijk ouders. Anneke Groot is trainer van professionals en ouders bij stichting Horison en is al jarenlang gewaardeerd deskundige op het gebied van autisme. Ze schreef eerder het boek Houvast.