Tożsamość religijna dziecka w pieczy zastępczej

Aspekt religijny w wychowaniu dzieci nie ogranicza się wyłącznie do edukacji rodzicielskiej, prawo do zachowania swojej tożsamości religijnej mają także same dzieci dorastające w naturalnym środowisku rodzinnym. W równym stopniu przysługuje ono jednak także dzieciom pozostającym w pieczy zastępczej. Czy jednak prawo to jest faktycznie w Polsce przestrzegane? Czy np. dwóch trzynastoletnich muzułmanów z Turcji, zatrzymanych na Dworcu Centralnym w Warszawie po nielegalnym przekroczeniu granicy, może złożyć wniosek o umieszczenie w rodzinie zastępczej lub instytucji, w której nie je się wieprzowiny, gdzie mogą pościć w miesiącu ramadan i studiować Koran? Czy katoliccy rodzice, którzy zostali pozbawieni opieki rodzicielskiej, mogą żądać, aby ich czteroletnie dziecko, które jest umieszczone w rodzinnym domu dziecka prowadzonym przez obojętne religijnie małżeństwo, uczestniczyło w cotygodniowej Mszy św. i zapoznawało się z Biblią? W niniejszym artykule podjęto próbę odpowiedzi na te pytania.

Liability under Anti-Doping Law in Public Law Domain

In Poland, the Act of April 21, 2017 on Combating Doping in Sport is in force. The new law raises new questions. One of the questions is whether, the combating doping in sport belongs to private law or public law. The dualistic division of law itself is problematic. The legal regulation of doping has undergone a process similar to criminal law, i.e. from private law to public law. A breakthrough in combating doping was the establishment of the World Anti-Doping Agency (WADA) in 1999.The new Polish act followed this path. The Act on Combating Doping in Sport provided the legal basis for the existence of the Polish Anti-Doping Agency (POLADA), as a state legal entity. POLADA is therefore a body governed by public law, which establishes anti-doping rules, controls and oversees compliance, authorises the use of prohibited substances or methods, and conducts disciplinary action for violation of anti-doping rules.

Skarga na wyrok sądu odwoławczego w świetle zasady rzetelnego procesu z art. 6 EKPC

W związku z wprowadzeniem w 2016 r. do polskiego procesu karnego instytucji skargi na wyrok sądu odwoławczego autor podejmuje analizę tej instytucji z punktu widzenia prawa do rzetelnego procesu, zawartego w art. 6 EKPC. Rozważania dotyczą kolejno standardu postępowania odwoławczego i kasacyjnego, możliwości zastosowania tego standardu do skargi, a także realizacji gwarancji wynikających z art. 6 EKPC, ze szczególnym uwzględnieniem zasady równości broni. W konkluzji autor staje na stanowisku, że w postępowaniu skargowym ma zastosowanie art. 6 EKPC.

Libellus in a Briefer Process

Briefer process, which in my opinion has become the most inventive establishment in the recent reform made by the Pope Francis, is believed to be at the same time the biggest challenge for Ecclesiastical Tribunal. There are two main and basic conditions that need to be met in order to make this situation happen, namely both spouses are in agreement to file for divorce, so the divorce petition was reported by both of them or by only one, but with another spouse’s consent. Second basic condition is that all events and cases reported, considering facts or people, are advocated by testimony or documents and do not need to be explained and checked, so therefore they clearly indicate the nullity of marriage. Every process for nullity of marriage, no matter the form, begins with the presentation of the petition. Judge cannot familiarize with the case, until the request is not presented. Invariably, the right to complain about marriage have both spouses and the Promotor of Justice in some cases.

Metody badań nauk społecznych w nauce prawa administracyjnego

Dyscypliny nauki realizują specyficzne cele i wykorzystują określone metody ich osiągania – metody badawcze. Każda dyscyplina naukowa dąży do poznania rzeczywistości i uporządkowania badanych faktów i zjawisk przy wykorzystaniu charakterystycznych dla niej usystematyzowanych pojęć oraz wskazania określonych prawidłowości, uporządkowanych za pomocą koncepcji teoretycznych. Cele i sposoby ich osiągania oraz porządkowania są determinowane poprzez przedmiot badań – charakterystyczny dla danej dyscypliny nauki zakres zainteresowań, wyodrębniony za pomocą wypracowanych w ramach rozwoju danej dyscypliny pojęć i koncepcji badawczych. Aby osiągane w ramach badań naukowych cele – wyniki badań – mogły być traktowane jako obiektywne zjawiska, ustalone we właściwy, rzetelny i sprawdzalny sposób, muszą być ustalone za pomocą takich właśnie narzędzi badawczych, uporządkowanych w ramach specyficznej dla danej dyscypliny naukowej metody badawczej. Normy prawa administracyjnego w poszczególnych częściach systemu prawa administracyjnego w istotny sposób oddziałują na życie społeczne i status prawny jednostek. Tworzenie oraz stosowanie prawa administracyjnego stawia istotne pytania badawcze, wiele z nich wymaga wykorzystania metod i technik badawczych nauk społecznych związanych z obserwacją realnych zjawisk podlegających ingerencji prawa administracyjnego.

Czy w kan. 94 §§ 1-3 KPK ujęto kanoniczną integralną koncepcję statutów?

W niniejszym opracowaniu autor na kanwie kan. 94 §§ 1-3 podjął namysł nas kanoniczną koncepcją statutów. Dowiódł, że definicja statutów w sensie ścisłym ujęta w kan. 94 § 1 jest nieadekwatna do wszystkich form tego typu aktów funkcjonujących w kanonicznym porządku prawnym. Badając takie zagadnienia, jak problem autonomii statutów, ich natura, a także trudności systematyzacyjne, wskazał, że poruszane problemy mają charakter złożony i wielowymiarowy. Dlatego też, jego zdaniem, nie da się wyrazić kanonicznej koncepcji statutów w formie definicji legalnej. Argumentując wykazał, że obok statutów w sensie właściwym nie wyklucza się także stanowienia statutów w sensie niewłaściwym ze względu na szerokie spektrum stowarzyszeń funkcjonujących w Kościele. W swych rozważaniach wziął też pod uwagę specyficzny charakter Księgi „Normy ogólne”, wyrażający się w tym, że normy w nim zawarte charakteryzuje generalność. Zgodnie z celem tejże Księgi winny znaleźć aplikację w wykładni innych regulacjach kodeksowych oraz pozakodeksowych. W jego opinii w dwóch paragrafach jednego kanonu nie da się ująć złożoności kanonicznej koncepcji statutów, aczkolwiek są one użyteczne w stosowaniu prawa.

Przeszkody i zakazy zawarcia małżeństwa oraz zgoda małżeńska w Dekrecie Ogólnym Konferencji Episkopatu Polski z 2019 roku

Dnia 8 października 2019 r. Konferencja Episkopatu Polski wydała Dekret generalny w sprawie prowadzenia rozmów kanonicznych i duszpasterskich z narzeczonymi przed zawarciem małżeństwa kanonicznego, który wszedł w życie 1 czerwca 2020 r. Dokument ten zastąpił Instrukcję Konferencja Episkopatu Polski w sprawie przygotowania do małżeństwa w Kościele katolickim z 5 września 1986 r. Wśród dwunastu rozdziałów Dekretu generalnego, który jest ustawą, szczególnie istotne są rozdziały dwa rozdziały: V – „Przeszkody i zakazy asystowania” i VI – „Wady konsensusu”. Autor przedstawia i komentuje postanowienia tych rozdziałów (z propozycjami modyfikacji), a także analizuje Załącznik nr 1 do Dekretu. Zwraca uwagę na konieczność uwzględniania zasad techniki prawodawczej w aktach normatywnych Kościoła.

Zasady udzielania i korzystania z urlopu bezpłatnego

Niniejszy artykuł ma na celu analizę przepisów prawa pracy dotyczących problematyki pracowniczych urlopów bezpłatnych. Urlop bezpłatny stanowi przerwę w obowiązku świadczenia pracy. Podczas urlopu bezpłatnego stosunek pracy nie ustaje, ulega jednak zawieszeniu, a pracownikowi nie przysługuje prawo do wynagrodzenia. Urlop ten jest udzielany na wniosek pracownika. Pracodawca może odmówić udzielenia urlopu. Okres trwania urlopu bezpłatnego nie jest ustawowo limitowany, jest on uzależniony od zgodnej woli pracownika i pracodawcy. Za porozumieniem stron urlop może być przedłużony lub skrócony. Co do zasady, urlopu bezpłatnego nie wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia i świadczenia pracownicze. W okresie przebywania na urlopie bezpłatnym pracownik podlega szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem stosunku pracy przez pracodawcę.