scholarly journals An alternative to the rejection of observations

1. It is widely felt that any method of rejecting observations with large deviations from the mean is open to some suspicion. Suppose that by some criterion, such as Peirce’s and Chauvenet’s, we decide to reject observations with deviations greater than 4 σ, where σ is the standard error, computed from the standard deviation by the usual rule; then we reject an observation deviating by 4·5 σ, and thereby alter the mean by about 4·5 σ/ n , where n is the number of observations, and at the same time we reduce the computed standard error. This may lead to the rejection of another observation deviating from the original mean by less than 4 σ, and if the process is repeated the mean may be shifted so much as to lead to doubt as to whether it is really sufficiently representative of the observations. In many cases, where we suspect that some abnormal cause has affected a fraction of the observations, there is a legitimate doubt as to whether it has affected a particular observation. Suppose that we have 50 observations. Then there is an even chance, according to the normal law, of a deviation exceeding 2·33 σ. But a deviation of 3 σ or more is not impossible, and if we make a mistake in rejecting it the mean of the remainder is not the most probable value. On the other hand, an observation deviating by only 2 σ may be affected by an abnormal cause of error, and then we should err in retaining it, even though no existing rule will instruct us to reject such an observation. It seems clear that the probability that a given observation has been affected by an abnormal cause of error is a continuous function of the deviation; it is never certain or impossible that it has been so affected, and a process that completely rejects certain observations, while retaining with full weight others with comparable deviations, possibly in the opposite direction, is unsatisfactory in principle.

2010 ◽  
Vol 67 (5) ◽  
pp. 1655-1666 ◽  
Author(s):  
David M. Romps ◽  
Zhiming Kuang

Abstract Tracers are used in a large-eddy simulation of shallow convection to show that stochastic entrainment (and not cloud-base properties) determines the fate of convecting parcels. The tracers are used to diagnose the correlations between a parcel’s state above the cloud base and both the parcel’s state at the cloud base and its entrainment history. The correlation with the cloud-base state goes to zero a few hundred meters above the cloud base. On the other hand, correlations between a parcel’s state and its net entrainment are large. Evidence is found that the entrainment events may be described as a stochastic Poisson process. A parcel model is constructed with stochastic entrainment that is able to replicate the mean and standard deviation of cloud properties. Turning off cloud-base variability has little effect on the results, which suggests that stochastic mass-flux models may be initialized with a single set of properties. The success of the stochastic parcel model suggests that it holds promise as the framework for a convective parameterization.


2003 ◽  
Author(s):  
Δέσποινα Σταμπουλή

Η διάγνωση των νευρομυϊκών παθήσεων στηρίζεται σήμερα κυρίως στοηλεκτρομυογράφημα, μία μέθοδο με υψηλή αξιοπιστία αλλά αιματηρή και επώδυνη.Από τις σημαντικότερες πληροφορίες που δίνει το ηλεκτρομυογράφημα είναι ηανίχνευση της αυτόματης απονευρωτικής δραστηριότητας, όπως τα δεσμιδικά,ινιδικά και θετικά δεσμιδικά που χαρακτηρίζουν συνήθως τους απονευρωμένουςμυς. Ο σκοπός της μελέτης αυτής είναι η δυνατότητα ανίχνευσης των δυναμικώναυτών με τη φασματοσκοπία λέιζερ-Doppler. Η εναλλακτική αυτή μέθοδοςεφαρμόζεται πρώτη φορά για το σκοπό αυτό και είναι εύκολη, οικονομική,αναίμακτη και ανώδυνη.Μεθοδολογία: Η πειραματική διάταξη που χρησιμοποιήθηκε σχεδιάστηκε καιστήθηκε, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της παρούσας μελέτης, στο ΊδρυμαΤεχνολογίας καιΈρευνας ( Ι.Τ.Ε., Ι.Η.Δ.Λ.). Η χρησιμοποιούμενη πηγή λέιζερ ήτανένα διοδικό λέιζερ που εξέπεμπε στα 830 nm και το πείραμα αφορούσε τηνακτινοβόληση με αυτό του πρώτου ραχιαίου μεσόστεου 109 απονευρωμένων μυών,επιβεβαιωμένων με ηλεκτρομυογράφημα, και 173 φυσιολογικών μυών. Χάρη στοχρησιμοποιούμενο μήκος κύματος της δέσμης λέιζερ, το φαινόμενο πουκυριαρχούσε κατά τη διάδοση της ακτινοβολίας μέσα στο μυϊκό ιστό ήταν ησκέδαση. Η ένταση της δέσμης λέιζερ που προσπίπτει στο μυ ήταν διαμορφωμένηκαι είχε ημιτονοειδή μορφή με συχνότητα διαμόρφωσης 84 Hz. Κατά την έξοδό τηςαπό το μυ η δέσμη μετατρεπόταν σε ηλεκτρικό ρεύμα μέσω φωτοδιόδων και στησυνέχεια ένας ψηφιακός επεξεργαστής διαιρούσε το σήμα σε φασματικές γραμμέςμέσω του μετασχηματισμού Fourier (F.F.T.). Για την ανάλυση των αποτελεσμάτωνμας χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος ανίχνευσης ετεροδυνών η οποία εφαρμόζεται στιςπεριπτώσεις που υπάρχει οπτικό φαινόμενο Doppler. Η μελέτη στηρίχθηκε στοφαινόμενο της σκέδασης των φωτονίων κατά τη διέλευσή τους από τους μυς.Για την ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκαν: (α) ο λόγος που εκφράζει το ποσοστό της ισχύος των φωτονίων που ανιχνεύτηκεστην περιοχή της συχνότητας διαμόρφωσης ως προς το σύνολο της ισχύος τωνφωτονίων που προσέπεσε στη φωτοδίοδο με διαφορετικές συχνότητες.(β) Ο λόγος που εκφράζει το ποσοστό της ισχύος των φωτονίων που ανιχνεύτηκανσε συχνότητες χαμηλότερες της συχνότητας διαμόρφωσης προς το ποσοστό τηςισχύος των φωτονίων που ανιχνεύτηκαν σε υψηλότερες συχνότητες.(γ) Το διάγραμμα μέσου όρου των διαγραμμάτων κάθε κατηγορίας μυώνΤα στατιστικά μεγέθη που χρησιμοποιήθηκαν ήταν: η μέση τιμή, η τυπικήαπόκλιση (standard deviation) και το τυπικό σφάλμα (standard error of the mean).Στο πλαίσιο της στατιστικής ανάλυσης χρησιμοποιήθηκε επίσης η ROC ανάλυση .Αποτελέσματα:1. Η ισχύς της δέσμης φωτονίων που διαπερνά τους απονευρωμένους μυς μεδεσμιδικά δυναμικά παρουσιάζει σαφώς μικρότερη τάση να παραμένει στην περιοχήτης συχνότητας διαμόρφωσης συγκριτικά με τους υγιείς αλλά και την ομάδα τωναπονευρωμένων μυών χωρίς δεσμιδικά δυναμικά. Με βάση το στατιστικό τυπικόσφάλμα δεν παρουσιάζεται αλληλεπικάλυψη στην ομάδα των απονευρωμένων μυώνμε δεσμιδικά δυναμικά με τις δύο άλλες ομάδες.2. Μετά τη διέλευση της δέσμης φωτονίων δια μέσου των απονευρωμένωνμυών η τάση της ισχύος των φωτονίων να προσπίπτουν στη φωτοδίοδο με μικρότερησυχνότητα από τη συχνότητα διαμόρφωσης είναι σαφώς μεγαλύτερη συγκριτικά μετους φυσιολογικούς μυς. Η τάση αυτή είναι μεγαλύτερη στους απονευρωμένους μυςμε δεσμιδικά και ανάλογη του αριθμού των δεσμιδώσεων. Οι τιμές των κατηγοριώναυτών με βάση το στατιστικό τυπικό σφάλμα παρουσιάζουν αλληλεπικάλυψη με τιςαντίστοιχες των φυσιολογικών.3. Η παρουσία μυϊκής ατροφίας μειώνει τις διαφοροποιήσεις τωναπονευρωμένων μυών από τους φυσιολογικούς ανάλογα με τη βαρύτητα τηςατροφίας.4. Ο παράγοντας πάχος του μυός δεν επηρεάζει τα αποτελέσματα της μεθόδου.5. Η ομάδα των απονευρωμένων μυών χωρίς αυτόματη δραστηριότητα έχει τημικρότερη διαφοροποίηση από τους φυσιολογικούς μυς. Συμπέρασμα:Η παρουσία των δεσμιδικών δυναμικών στους απονευρωμένους μυς δίνει τιςμεγαλύτερες αποκλίσεις από τους φυσιολογικούς μυς οι οποίες είναι ανάλογες με τον αριθμό των δεσμιδικών δυναμικών. Οι απονευρωμένοι μυς με δεσμιδικάδυναμικά, με βάση το στατιστικό τυπικό σφάλμα, δεν παρουσιάζουν σαν ομάδααλληλεπικάλυψη με την ομάδα των φυσιολογικών μυών. Η παρουσία των ινιδικώνκαι θετικών δυναμικών δίνουν σαφή τάση προς παθολογικές παρεκκλίσεις αλλά σανομάδα με βάση το στατιστικό τυπικό σφάλμα παρουσιάζει αλληλεπικάλυψη με τηνομάδα των φυσιολογικών μυών.Τα ευρήματά μας στηρίζονται στο ότι λόγω της δυναμικής κατάστασης τουιστού τα φωτόνια σκεδάζονται όχι μόνο από ακίνητους αλλά και από κινούμενουςσκεδαστές. Όταν τα φωτόνια σκεδαστούν από αυτούς παρατηρείται το φαινόμενοDoppler το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να αλλάζει η συχνότητα των φωτονίων καικατ’ επέκταση και η συχνότητα διαμόρφωσής τους. Τελικά, τα φωτόνιαπροσπίπτουν στη φωτοδίοδο έχοντας συχνότητα στην περιοχή της συχνότηταςδιαμόρφωσης και άλλα με διαφορετική τιμή συχνότητας. Η μεγαλύτερη ευαισθησίατης μεθόδου που παρατηρήθηκε στην ανίχνευση των δεσμιδικών από ότι τωνινιδικών και θετικών δυναμικών, εξηγείται από το γεγονός ότι τα δεσμιδικάδυναμικά προκαλούν σύσπαση σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό μυϊκών ινών μεαποτέλεσμα το φαινόμενο Doppler να είναι εντονότερο στην παρουσία δεσμιδικώνδυναμικών και άρα να προκαλείται μεγαλύτερη διαφοροποίηση στην κατανομή τηςισχύος της ακτινοβολίας έναντι των υγιών. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από τογεγονός ότι η ομάδα των απονευρωμένων μυών χωρίς αυτόματη δραστηριότηταπαρουσιάζει τη μικρότερη διαφοροποίηση από τους φυσιολογικούς μυς.Τα ευρήματα της εργασίας αυτής είναι πολύ σημαντικά και μπορούν ναχρησιμεύσουν ως βάση για περαιτέρω βελτίωση της μεθόδου ώστε να μπορέσει ηλέιζερ-μυογραφία να χρησιμοποιηθεί στην πράξη ως εναλλακτική μέθοδος τουηλεκτρομυογραφήματος


Radiocarbon ◽  
2003 ◽  
Vol 45 (2) ◽  
pp. 159-174

In this section, we present the exploratory analysis of the results submitted by the extended deadline of December 2000. We first deal with Samples C.J, before considering the near-background samples A and B (Kauri wood). The aims of the exploratory analysis are to discover the range of results reported for each sample and the initial evaluation of the effects of any factors that might be a source of variation in the results. For each sample, in turn, we consider the main summary statistics.the number of results reported (N), their mean or average, median, the standard deviation (StDev), the standard error of the mean (Sem), the quartiles (25th [Q1] and 75th [Q3] percentiles), and the minimum (Min) and maximum (Max)—before graphically studying the overall distribution of results in the form of a boxplot, with a view to identifying any extreme or outlying observations. The summary statistics and distribution of results for each laboratory type are also shown. Further details on the statistical methods used are contained in Appendix 3.


1983 ◽  
Vol 104 ◽  
pp. 185-186
Author(s):  
M. Kalinkov ◽  
K. Stavrev ◽  
I. Kuneva

An attempt is made to establish the membership of Abell clusters in superclusters of galaxies. The relation is used to calibrate the distances to the clusters of galaxies with two redshift estimates. One is m10, the magnitude of the ten-ranked galaxy, and the other is the “mean population,” P, defined by: where p = 40, 65, 105 … galaxies for richness groups 0, 1, 2 …, and r is the apparent radius in degrees given by: The first iteration for redshift, z1, is obtained from m10 alone: The standard deviation for Eq. (1) is 0.105, the number of clusters with known velocities is 342 and the correlation coefficient between observed and fitted values is 0.921. With zi from Eq. (1), we define Cartesian galactic coordinates Xi = Rih−1 cosBi cosLi, Yi = Rih−1 cosBi sinLi, Zi = Rih−1 sinBi for each Abell cluster, i = 1, …, 2712, where Ri is the distance to the cluster (Mpc), and Ho = 100 h km s−1 Mpc−1.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document