Συγκριτική μελέτη των αιμοδυναμικών και ορμονικών μεταβολών μεταξύ γενικής και συνδυασμένης γενικής και επισκληρίδιας αναισθησίας κατά τη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή
Σκοπός της μελέτης μας ήταν να καταγράψει τις αιμοδυναμικές και ορμονικές μεταβολές, που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής και να συσχετίσει τις μεταβολές με το είδος αναισθησίας που χορηγήθηκε στους ασθενείς, προκειμένου να διαπιστωθεί αν η εφαρμογή της συνδυασμένης αναισθησίας (γενικής με επισκληρίδιο αναισθησία) πλεονεκτεί έναντι της γενικής στην ελάττωση της "stress-απάντησης" κατά τη διάρκεια του χειρουργείου. Μελετήσαμε συνολικά 60 ασθενείς ASA I και II που υποβλήθηκαν σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Τριάντα από αυτούς έλαβαν γενική αναισθησία ενώ οι υπόλοιποι συνδυασμένη αναισθησία. Στη μελέτη μας έγινε καταγραφή και αξιολόγηση των αιμοδυναμικών (ΣΑΠ, ΜΑΠ, ΔΑΠ, ΚΣ) και αναπνευστικών παραμέτρων (etCO₂), της ισογκαιμίας (Hb) όπως επίσης και της ηλεκτρολυτικής (K⁺, Na⁺), και οξεοβασικής ισορροπίας (pH, PaO₂, PaCO₂, SBE). O έλεγχος της ενδοκρινικής-μεταβολικής απάντησης έγινε με τον προσδιορισμό της συγκέντρωσης της προλακτίνης, της κορτιζόλης, της αυξητικής ορμόνης και της ομοιόστασης της γλυκόζης στον ορό του αίματος των ασθενών. Ταυτόχρονα εκτιμήθηκε και το μέγεθος της φλεγμονώδους αντίδρασης με τον προσδιορισμό της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης. Η μετεγχειρητική εκτίμηση του ασθενούς έγινε με την αξιολόγηση του πόνου με τη χρήση της οπτικής αναλογικής κλίμακας VAS και τον προσδιορισμό της συνολικής ποσότητας της μετεγχειρητικής αναλγησίας που έλαβαν οι ασθενείς το πρώτο 24ωρο. Από την επεξεργασία των μετρήσεων μας προκύπτει ότι η εφαρμογή της συνδυασμένης αναισθησίας στην ομάδα ΙΙ επέφερε στατιστικά σημαντική ελάττωση της συστηματικής αρτηριακής πίεσης (ΣΑΠ, ΔΑΠ, ΜΑΠ) κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Στατιστικά σημαντική είναι και η ελάττωση της χορηγούμενης αναλγησίας (φεντανύλης) στην ΟΜ ΙΙ κατά τη διεγχειρητική περίοδο ως αποτέλεσμα των μειωμένων απαιτήσεων σε αναλγησία. Οι επιπτώσεις της αναισθησίας στη νευροορμονική απάντηση του οργανισμού στο χειρουργείο, φαίνονται ότι είναι ουσιώδεις αφού η αύξηση της συγκέντρωσης της κορτιζόλης που παρατηρείται και στις δύο ομάδες είναι σημαντικά μικρότερη στην ομάδα της συνδυασμένης αναισθησίας συγκριτικά με αυτή της γενικής αναισθησίας. Οι τιμές των άλλων ορμονών δεν εμφανίζουν στατιστικά σημαντική διαφορά στις δύο ομάδες. Σημαντικός αποδεικνύεται και ο συνδυασμός της γενικής με την περιοχική αναισθησία, με τη χρήση τοπικών αναισθητικών, στον περιορισμό της υπεργλυκαιμικής αντίδρασης του οργανισμού στο χειρουργείου. Οι διακυμάνσεις της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης ήταν παραπλήσιες και στις δύο ομάδες χωρίς την εμφάνιση στατιστικά σημαντικής διαφοράς μεταξύ τους. Από την αξιολόγηση της κλίμακα VAS προέκυψε ότι ο μετεγχειρητικός πόνος ελέγχονταν ικανοποιητικά και στις δύο ομάδες. Παρόλα αυτά η διακύμανση των τιμών της VAS ήταν σαφώς πιο ήπια και η ένταση του πόνου μικρότερη στην ομάδα της συνδυασμένης αναισθησίας. Συμπερασματικά, είναι σαφές ότι η εφαρμογή της συνδυασμένης αναισθησίας κατά τη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή άμβλυνε τις αιμοδυναμικές μεταβολές που απορρέουν από την εμφύσηση του πνευμοπεριτοναίου και την αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση, περιόρισε σημαντικά τη νευροορμονική-μεταβολική απάντηση κατά το χειρουργείο ελαττώνοντας τις συγκεντρώσεις της κορτιζόλης και της γλυκόζης στον ορό των ασθενών, μείωσε τις ανάγκες σε αναλγησία κατά τη διεγχειρητική περίοδο οδηγώντας σε σημαντική ελάττωση της χορηγούμενης φεντανύλης και ελάττωσε την ένταση του πόνου μετεγχειρητικά σύμφωνα με την αξιολόγηση της κλίμακας VAS.