Przekazanie suwerennych praw Unii Europejskiej wymaga aktu ustawodawczego niemieckiego parlamentu (Deutscher Bundestag), który podlega zatwierdzeniu przez Radę Federalną (Deutscher Bundesrat) (zob. art. 23 ust. 1 pkt 2 BL). Do tej pory obywatele mieli możliwość wytoczenia powództwa przeciwko takiej delegacji tylko w przypadku naruszenia tożsamości Ustawy Zasadniczej (art. 79 ust. 3 BL) (tzw. kontrola tożsamości) lub jeśli instytucje Unii Europejskiej działały ultra-vires (tzw. kontrola ultra-vires). Od momentu wydania decyzji przez Federalny Trybunał Konstytucyjny w dniu 13 lutego 2020 r. (FCC 2 BvR 739/17) wymagane jest, aby akt parlamentu został podjęty większością dwóch trzecich głosów, w przypadku gdy przekazanie suwerennych praw wymaga wprowadzenia zmiany do traktatów unijnych lub do samej niemieckiej Ustawy Zasadniczej (zob. art. 23 ust. 3, art. 79 ust. 2 BL). Każdy obywatel ma indywidualne roszczenie objęte art. 38 ust. 1 s. 1 BL, dotyczące zbadania zgodności przeprowadzonej procedury z tymi formalnymi wymogami (tzw. formalna kontrola transferu).