Dimmende flexibiliteit. Loopbaanperspectieven van Belgische jongvolwassenen

Heel wat auteurs beweren dat de relatie tot het werk veranderd is en dat ten gevolge daarvan de loopbaanmodellen en loopbaanperspectieven van jonge mensen zich eveneens hebben gewijzigd. De traditionele, lineaire loopbaan, waarin iemand tijdens zijn actieve leven, in het ideale geval, één job uitoefent of ten minste eenzelfde carrièrepad volgt in dezelfde tewerkstellingsector of zelfs bij dezelfde werkgever, zou nagenoeg verdwenen zijn of alleszins zeldzaam geworden (Beck, 2000; Castells, 1996; Du Bois-Reymond et al., 2001; Hesselink & Van Vuuren, 1999; Hyman, 2004; Te Poel, 1999). Het dimmen van de lineaire loopbaan wordt in verband gebracht met een culturele ontwikkeling, meer bepaald een verandering in de opvatting over zelf en werk. Jonge mensen zouden groei nu in de eerste plaats in verband brengen met zelfverwezenlijking, eerder dan met verwezenlijking in het werk of in het gezinsleven (Du Bois-Reymond et al., 2001; Honneth, 2004a, 2004b). Verwezenlijking in werk en gezin zouden daarentegen slechts als zinvol worden beleefd als zij bijdragen tot zelfverwezenlijking. Precies daarom verwachten verschillende auteurs dat jonge mensen afwijzend staan ten opzichte van langetermijnloopbaanengagementen (bijvoorbeeld Laskawy, 2005). Zij verwachten daarom dat het lineaire loopbaanmodel minstens ten dele wordt vervangen door een meer flexibele, 'spiraalvormige' loopbaan, gekenmerkt door frequente wissels van jobs, carrièrepaden, werkgevers en tewerkstellingsectoren (Brousseau & Driver, 1998; Larsson et al., 2001).