Ανοικτή Εκπαίδευση το περιοδικό για την Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση και την Εκπαιδευτική Τεχνολογία
Latest Publications


TOTAL DOCUMENTS

211
(FIVE YEARS 39)

H-INDEX

2
(FIVE YEARS 1)

Published By National Documentation Centre

1791-9312

Author(s):  
MARIA PANAGIOTIS PANAGIOTOPOULOU ◽  
EYAGELIA NIKOLAOS MANOUSOU

SummaryThe autonomy of the students refers to the control that the student has in the learning process, to decide on the content, the goals and the way of learning and is connected with the concepts of self-direction and self-regulation. The concept of autonomy presupposes the development of a psychological relationship with the process and the content of the learning act, while the autonomous student is able to make decisions, to distance himself but also to reflect critically. Autonomy is related to the notion of personal responsibility that the learner assumes in his learning process, while two dimensions are distinguished. The first is autonomous learning, in which the learner assumes responsibility for the design, organization and evaluation of the educational process, which concerns its external characteristics. The second is the autonomous student, which refers to the internal characteristics of the learner. However, an important factor for the autonomy of the students is considered to be the context in which the educational process takes place, ie when the general socio-political and learning context encourages the learners to take responsibility for their learning, then their autonomy is promoted.In the context of distance education, students are at a distance from their teachers, their classmates and the institution that provides education, but they are called to meet the requirements of the study program they choose. And while the concept of autonomy is intertwined with the method of distance education, the factors that hinder its realization have not been sufficiently explored. This empirical research, therefore, comes to fill the gap in the literature on the obstacles that students themselves face in the realization of autonomy.This paper explores the barriers faced by distance education students in achieving their autonomy. In particular, it focuses on exploring the obstacles that students face with regard to autonomy in distance education and the factors that contribute to removing the obstacles to student autonomy in distance education. The quantitative approach was chosen and the tool of our research was the online questionnaire, which was completed by 215 research participants, postgraduate and undergraduate students of the Hellenic Open University. The selection of the sample was random sampling as the questionnaire was published on a social networking page (facebook) in specific groups formed by the Hellenic Open University students and the participants chose to answer and complete the questionnaire. The empirical research took place in March - April 2019.The questionnaire included two axes. The first axis concerned demographic data. The second axis included twenty-one (21) questions that answered the research questions. Seventeen (17) of the questions were closed-ended, graded Likert scale, one (1) question with answer options, while three (3) questions were open-ended. Open-ended questions were included in order for participants to express their views on the obstacles they face, and to enrich the data from the closed-ended questions.For the analysis of the data collected from the closed-ended questions of the questionnaire, the statistical program SPSS and the descriptive statistics were used. Regarding the data of the open-ended questions, after their inclusion in broader categories, the next step was to codify the conversion of the data from nominal to numerical. In order to identify any differences in the answers of the participants, depending on the gender and the level of studies, correlations were used.The theoretical framework of the present study is closely related to the empirical research carried out. Obstacles to the autonomy of distance learning students identified in the theoretical part are confirmed by the empirical research, with the difference that the empirical research has shown that students' personal characteristics as well as the "distance" factor do not constitute a significant obstacle to the realization of their autonomy.However, the empirical research also revealed several factors that were not identified in the bibliographic review as barriers to student autonomy, such as inadequate administrative organization, financial factors, the small number of group meetings, the lack of different types of papers, exams based on memorization and exams with books closed. It is also worth noting that while the majority of students consider that they have developed skills in order to be autonomous, they agree that a preparatory course that would prepare them for the requirements of distance education would be very helpful. The analysis and discussion of the results highlighted the prominent role of the teacher in distance education, as the lack of support for students can impede their autonomy, however, the teacher has the potential to contribute to its realization by guiding and encouraging students. The multidimensional role of the teacher in distance education also emerges from our research, as described in the theoretical part of our work, since the participants expressed the need for teachers combining a number of characteristics in order to promote their autonomy.Another important finding of the research is that students feel their personal characteristics and personal abilities can help them realize their autonomy. In line with the bibliographic review, the factors that are an obstacle to the autonomy of the students of distance education, as well as the factors contributing to the removal of these obstacles, are related both to the students themselves and to the educational process.As for the factors that contribute to the removal of barriers to the autonomy of distance learning students, they coincide with the factors that have a positive effect on the realization of autonomy and have been identified in the theoretical framework of our work. The most important factor is the personal characteristics of the students themselves and their own personal effort. Following, the support, guidance from the teacher on a psychological and practical level and communication with him. Also very important factors are the existence of appropriate educational material and the conduct of group meetings, which students ask to be more frequent.The need for a digital learning framework to promote student autonomy, as found in the theoretical framework, is confirmed by the empirical research, as well as the need for electronic group meetings and the use of electronic libraries, access to specialized digital material, and easier access to the Hellenic Open University platforms.A very important factor in removing the barriers to student autonomy as it emerged from the empirical research is more flexible schedules concerning the delivery of papers, while access to educational material and a better administrative organization are also considered important.Regarding the correlation of the curriculum with the factors that constitute an obstacle to autonomy, the majority of postgraduate and undergraduate students agree with some differentiation regarding the factors "comments of the teacher on written work", "educational material", "psychological support from the teacher ”and“ lack of psychological support from the teacher” while gender did not appear to have any particular effect on the factors that impede students’ autonomy


Author(s):  
Γιάννης Αθανάσιος Μυγδάνης ◽  
Άση Κονδυλίδου

Τα τελευταία χρόνια ραγδαίες εξελίξεις έχουν λάβει χώρα στο πεδίο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, διαμορφώνοντας ένα παιδαγωγικό πλαίσιο ριζικά διαφορετικό από το συμβατικό. Σε αυτόν τον άξονα τα Μαζικά Ανοιχτά Διαδικτυακά Μαθήματα (MOOCs), αποτελούν μια νέα πρόταση με ταχεία εξάπλωση. Πολλοί θεωρούν ότι πρόκειται για μία εκπαιδευτική καινοτομία που θα επηρεάσει καθοριστικά την εκπαίδευση ενώ άλλοι εκφράζουν ανησυχίες σχετικά με την απουσία παιδαγωγικού μοντέλου. Τα MOOCs έχουν πλέον εδραιωθεί ως κομμάτι της εξ αποστάσεως ανώτατης εκπαίδευσης και η εμπλοκή των βιβλιοθηκών είναι καθοριστικής σημασίας, όπως και σε ένα μάθημα με φυσική παρουσία, δημιουργώντας νέες προκλήσεις αλλά και διευρυμένες δυνατότητες. Ωστόσο, οι ψηφιακές βιβλιοθήκες δεν έχουν αποκτήσει ακόμα ενεργό ρόλο στη διάρθρωση των MOOCs εξαιτίας της φύσης των μαθημάτων αυτών, ζητημάτων πνευματικών δικαιωμάτων, αδειοδότησης αλλά και του εκπαιδευτικού πλαισίου που διαμορφώνεται συνεχώς. Σκοπός του παρόντος άρθρου αποτελεί η διερεύνηση των τρόπων προσαρμογής των βιβλιοθηκών στα μαθήματα MOOCs, μέσω της σχεδιασμού ενός μοντέλου αποσαφήνισης περιορισμών και προκλήσεων που ανακύπτουν, ώστε οι τελευταίες να αποκτήσουν το δικό τους διακριτό ρόλο στο συνεχώς εξελισσόμενο διαδικτυακό εκπαιδευτικό πλαίσιο.


Author(s):  
Στέφανος Ιωσήφ Αρμακόλας ◽  
Xρήστος Παναγιωτακόπουλος

Είναι αναμφισβήτητο πως, ένα απαραίτητο στοιχείο για τη διασφάλιση της αποτελεσματικότητας στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση αποτελεί η επικοινωνία του εκπαιδευτή με κάθε εκπαιδευόμενο. Η τηλεδιάσκεψη αποτελεί ένα αξιόπιστο εργαλείο αμφίδρομης οπτικοακουστικής επικοινωνίας μεταξύ διδάσκοντα και διδασκομένων. Ωστόσο, η χρήση της προϋποθέτει τεχνολογικές γνώσεις.Σκοπός της παρούσας εργασίας να ερευνήσει τους τεχνολογικούς παράγοντες που επιδρούν σε εξ αποστάσεως διδασκαλία μέσω της τηλεδιάσκεψης και να διερευνήσει πιθανή συσχέτιση με την αποτελεσματικότητα του μαθησιακού περιβάλλοντος. Από τα αποτελέσματα της έρευνας φαίνεται ότι οι τεχνολογικοί παράγοντες έχουν επίδραση στην εξ αποστάσεως διδασκαλία μέσω της τηλεδιάσκεψης και σχετίζονται με τη μαθησιακή αποτελεσματικότητά της.


Author(s):  
Κλεοπάτρα Νικολοπούλου ◽  
Μανόλης Κουσλόγλου

Έρευνες αναφέρουν την ολοένα αυξανόμενη χρήση των ψηφιακών φορητών συσκευών (φορητής τεχνολογίας) και την υψηλή τους δημοφιλία μεταξύ των νέων/εφήβων. Η φορητή τεχνολογία έχει τη δυναμική να υποστηρίξει τη φορητή μάθηση στις τάξεις (υπό προϋποθέσεις), ενώ οι απόψεις των εκπαιδευτικών αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα που επηρεάζει την αποτελεσματικότητα της μάθησης. Η εργασία αυτή παρουσιάζει εμπειρικά δεδομένα αναφορικά με τις αντιλήψεις και τις απόψεις εκπαιδευτικών Β’θμιας εκπαίδευσης για τη χρήση της φορητής τεχνολογίας (tablet και κινητών τηλεφώνων) στις τάξεις και επικεντρώνεται στα πλεονεκτήματα, τα εμπόδια και τους ενδοιασμούς τους. Στην έρευνα συμμετείχαν 32 εκπαιδευτικοί από δύο Γυμνάσια της Καβάλας και οι απόψεις τους καταγράφηκαν με τη χρήση ερωτηματολογίου. Τα πλεονεκτήματα χρήσης που δηλώθηκαν από τους περισσότερους εκπαιδευτικούς αφορούν το διαδραστικό και ευχάριστο μάθημα, την κινητοποίηση των μαθητών και την ευκαιρία εξοικείωσής τους με την τεχνολογία. Ως κύριο εμπόδιο δηλώθηκε η έλλειψη εξοπλισμού αλλά και η ισχύουσα νομοθεσία για τη χρήση κινητών και tablet. Οι ενδοιασμοί των εκπαιδευτικών αφορούν την τυχόν παραβατική συμπεριφορά των μαθητών, τη δυσκολία ελέγχου τους, τη φασαρία στην τάξη και την απόσπαση της προσοχής των μαθητών. Συζητιούνται συνέπειες, προτάσεις για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, την πολιτική του σχολείου και ευρύτερα την εκπαιδευτική πολιτική.


Author(s):  
Καρολίνα Ρακιτζή ◽  
Καφένια Μπότσογλου ◽  
Γιάννης Ρουσσάκης
Keyword(s):  

Οι διδάσκοντες της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης αντιμετωπίζουν την πρόκληση της οργάνωση της διδασκαλίας και της μάθησης  κατά τρόπο που θα ανταποκρίνεται τις εκπαιδευτικές ανάγκες και τις εμπειρίες των φοιτητών τους, που τα τελευταία χρόνια έχουν κυρίως ψηφιακό υπόβαθρο. Η παραδοσιακή διδασκαλία με διάλεξη φαίνεται να μην τις καλύπτει·, αντιθέτως, εμφανίζεται να έχει ως αποτέλεσμα τόσο την ελλιπή επικοινωνία και αλληλεπίδραση μεταξύ των φοιτητών αλλά και μεταξύ φοιτητών – διδασκόντων, όσο και την αδυναμία ένταξης συνεργατικών μεθόδων εργασίας. Στο πλαίσιο αυτό, επιχειρήθηκε η εφαρμογή του καινοτόμου μοντέλου της ανεστραμμένης τάξης (flipped classroom). Η εργασία παρουσιάζει  όψεις αυτής της εφαρμογής, η οποία είχε τη μορφή έρευνας δράσης που διήρκησε ένα εξάμηνο και εφαρμόστηκε στο μάθημα «Σύγχρονες Παιδαγωγικές Προσεγγίσεις», στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με συμμετέχοντες 131 φοιτητές. Η θεματική ανάλυση περιεχομένου των εργασιών των συμμετεχόντων σε δύο φάσεις κωδικοποίησης οδηγούν σε συμπεράσματα ικανά να τροφοδοτήσουν τον στοχασμό της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης. Σκιαγραφείται μια αισιόδοξη εικόνα τόσο σε διδακτικό επίπεδο με το αυξημένο ενδιαφέρον των φοιτητών να επιθυμούν να συμμετέχουν ενεργά στην εκπαιδευτική διαδικασία καθορίζοντας σε σημαντικό βαθμό της πορεία της, όσο και σε κοινωνικό συμβάλλοντας στην αλληλεπίδραση, τη συνεργασία και κατ’ επέκταση τη κοινωνικοποίησή τους εντός και εκτός της πανεπιστημιακής αίθουσας. 


Author(s):  
Αθανάσιος Κανελλόπουλος ◽  
Μαρία Ι. Κουτσούμπα ◽  
Ιωάννης Γκιόσος

Η τηλεδιάσκεψη αποτελεί ένα επικοινωνιακό μέσο που δημιουργεί συνθήκες για την εξ αποστάσεως διδασκαλία πολύ κοντινές προς αυτές της δια ζώσης, ενώ δεν έχει μελετηθεί ιδιαίτερα ως προς τις παιδαγωγικές αρχές της εξΑΕ αλλά ούτε και ως προς τη λειτουργία της μάθησης. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση της σχέσης θεωριών, αρχών και γνωστικών προσεγγίσεων της οπτικοακουστικής μάθησης και αντίληψης με τη μαθησιακή διαδικασία μέσω τηλεδιάσκεψης στην εξΑΕ. Πρόκειται για μια θεωρητική εργασία που στηρίζεται στη βιβλιογραφική ανασκόπηση χωρίς, όμως, να συνιστά μία τυπική έρευνα βιβλιογραφικής ανασκόπησης. Οι κοινωνικο-συναισθηματικές σχέσεις μιας τηλε-κοινότητας διερεύνησης επηρεάζονται από τα οπτικοακουστικά μηνύματα (λεκτικά και μη) που εκπέμπονται, τα οποία και επιδρούν στην τηλε-γνωστική, στην τηλε-διδακτική και στην τηλε-κοινωνική παρουσία. Με την τηλεδιάσκεψη να αποτελεί ένα πολυμεσικό εργαλείο επικοινωνίας, η γνώση των οπτικοακουστικών θεωριών μάθησης είναι σημαντική. Η μάθηση μέσω τηλεδιάσκεψης στηρίζεται στην αισθητηριακή, και κυρίως στην οπτική, αντίληψη. Έτσι, οι αισθήσεις και οι δράσεις του σώματος των συμμετεχόντων στην τηλεδιάσκεψη θα πρέπει να οδηγούν σε μία αίσθηση «πραγματικότητας» στο συγκεκριμένο ηλεκτρονικό μαθησιακό περιβάλλον. Η επίδραση της οπτικοακουστικής αντίληψης και μάθησης στη μαθησιακή διαδικασία μέσω τηλεδιάσκεψης στην εξΑΕ αναδεικνύει, επίσης, τη σημασία της προσέγγισης της τελευταίας υπό το πρίσμα ενός νέου θεωρητικού πλαισίου, δεδομένου και των νέων συνθηκών που υπάρχουν στον χώρο της εκπαίδευσης στην Ελλάδα λόγω της υγειονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα.


Author(s):  
Maria Foutzopoulou ◽  
Ηλίας Μαυροειδής

Η παρούσα εργασία διερευνά την αυτονομία, την αναβλητικότητα και την ικανοποίηση των μεταπτυχιακών φοιτητών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ) κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Πρόκειται για έννοιες που, όπως αναδεικνύει η βιβλιογραφία,  απασχολούν έντονα τους ερευνητές του χώρου της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης (εξΑΕ). Η έρευνα διεξήχθη τον Φεβρουάριο του 2017 και το δείγμα αποτελείται από 120 μεταπτυχιακούς φοιτητές του ΕΑΠ. Για την καλύτερη στάθμιση των ερευνητικών ερωτημάτων επιλέχθηκε ο συνδυασμός της ποσοτικής προσέγγισης με ερωτήσεις ανοιχτού τύπου. Καταρχάς, ο βαθμός της αυτονομίας των φοιτητών είναι αρκετά υψηλός, ενώ προκύπτει επίσης ότι οι φοιτητές είναι μέτρια αναβλητικοί. Δεν βρέθηκαν συσχετίσεις μεταξύ των εννοιών της αυτονομίας, της αναβλητικότητας και της ικανοποίησης. Προέκυψαν, ωστόσο, συσχετίσεις των δεικτών αυτών με δημογραφικά στοιχεία. Πιο συγκεκριμένα, διαπιστώνεται ότι η συσχέτιση μεταξύ των δεικτών αυτονομίας και ικανοποίησης είναι μικρή αρνητική για τις γυναίκες, οι οποίες παρουσιάζονται λιγότερο αναβλητικές από τους άνδρες. Επιπλέον, φαίνεται ότι όσοι διαθέτουν προηγούμενη εμπειρία στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, παρουσιάζουν μικρότερη ακαδημαϊκή και συνολική αναβλητικότητα. Περαιτέρω, όσοι έχουν σκεφτεί να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους αισθάνονται λιγότερη ικανοποίηση από αυτές και παρουσιάζουν μικρή προς μέτρια θετική συσχέτιση μεταξύ αναβλητικότητας και ικανοποίησης, σε αντίθεση με όσους δεν έχουν σκεφτεί την εγκατάλειψη των σπουδών τους, στους οποίους η συσχέτιση είναι μικρή αρνητική. Τέλος, διαπιστώνεται ότι όσοι έχουν βιώσει αποτυχία σε θεματική ενότητα (ΘΕ) έχουν υψηλότερη αναβλητικότητα.


Author(s):  
Αντώνης Νιανιούρης ◽  
Μιχαήλ Καλογιαννάκης

Η παρούσα έρευνα αφορά τη δημιουργία και αποτίμηση του Πολυμορφικού Εκπαιδευτικού Περιβάλλοντος (ΠΕΠ) «Αναπνευστικό σύστημα», βασιζόμενο στην αντίστοιχη ενότητα του μαθήματος «Ερευνώ και Ανακαλύπτω» της Στ’ τάξης Δημοτικού σχολείου. Υλοποιήθηκε στηριζόμενο στις προδιαγραφές μεθοδολογίας υλικού εξ αποστάσεως εκπαίδευσης (εξΑΕ) και στις αρχές σχεδιασμού πολυμεσικών περιβαλλόντων. Σκοπός του υλικού είναι να λειτουργήσει ως επικουρικό εργαλείο για τον εκπαιδευτικό για τη διδασκαλία αυτής της ενότητας, αλλά και ως μέσο για τους μαθητές, διευκολύνοντάς τους κατά την επεξεργασία, κατανόηση και εμπέδωση του γνωστικού αντικειμένου στην πράξη.Αρχικά, αναλύεται το θεωρητικό πλαίσιο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε τόσο η δημιουργία του ΠΕΠ, όσο και η ερευνητική αποτίμησή του. Στη συνέχεια, περιγράφονται τα δομικά μέρη του, καθώς και η μεθοδολογία και οι εφαρμογές για την ανάπτυξή του. Το «Αναπνευστικό σύστημα» διαρθρώνεται από τέσσερα μέρη: (1) την Εισαγωγή, (2) το κεφάλαιο της Αναπνοής, (3) το κεφάλαιο της Αναπνοής και Υγείας και την (4) Εμπέδωση. Το πολυμορφικό υλικό εμπεριέχει ένα πλήθος ψηφιακών δεδομένων πολλαπλών μορφών, όπως: κείμενα, εικόνες, κινούμενες εικόνες, ήχους και διαδραστικά βίντεο δίνοντας προτεραιότητα στην ενεργητική και συνεργατική μάθηση, αξιοποιώντας τα ενδιαφέροντα, τις ιδέες και τις εμπειρίες των μαθητών και προωθώντας τεχνικές διαφοροποιημένης διδασκαλίας όπως: τον καταιγισμό ιδεών, την υποστηρικτική μάθηση, τη φθίνουσα καθοδήγηση, την εργασία σε ομάδες, τα σχέδια δράσης, τη συγγραφή άρθρου, τη δημιουργία αφίσας, κ.α.Η μελέτη μας ολοκληρώνεται με μία ποιοτική αποτίμηση του υλικού για το αναπνευστικό σύστημα από δέκα εκπαιδευτικούς οι οποίοι αφού το μελέτησαν, κλήθηκαν μέσω ημιδομημένης συνέντευξης να το αξιολογήσουν. Από την ανάλυση περιεχομένου των συνεντεύξεων προέκυψαν ενδιαφέροντα στοιχεία για την παρουσίαση – δομή του, τη μεθοδολογική του επάρκεια και την ευχρηστία του περιεχομένου του. Επιπρόσθετα, επισημάνθηκαν οι προϋποθέσεις αξιοποίησής του στη διδακτική πράξη καθώς και προτάσεις - υποδείξεις για περαιτέρω βελτίωσή του.


Author(s):  
Θεοδώρα Κουβαρά ◽  
Χριστόφορος Καραχρήστος ◽  
Θεοφάνης Ορφανουδάκης ◽  
Ηλίας Σταυρόπουλος

Τα πρώτα Μαζικά Ανοικτά Διαδικτυακά Μαθήματα (Massive Open Online Courses -  MOOCs) ήταν εδραιωμένα στη θεωρία του Κονεκτιβισμού. Στόχος ήταν η μάθηση να παρέχεται μέσα από μια διαδικασία αλλεπάλληλης δικτύωσης και αλληλεπίδρασης των συμμετεχόντων σε διαφορετικά σημεία στο διαδίκτυο. Ωστόσο, αν και ο παιδαγωγικός σχεδιασμός των πρώτων MOOCs κρίνεται έως σήμερα από πολλούς ερευνητές καταλληλότερος, στην πορεία, παρατηρήθηκε στροφή προς την υιοθέτηση MOOCs βάσει πιο παραδοσιακών μεθόδων. Ο λόγος είναι πως η ανοιχτότερη και πιο ελεύθερη φύση των πρώτων MOOCs δημιουργούσε εμπόδια στην εφαρμογή της αξιολόγησης. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι μια ανασκόπηση των υβριδικών μοντέλων MOOC και η εισήγηση ενός νέου υβριδικού μοντέλου MOOC το οποίο θα συνδυάζει την υψηλή ποιότητα αξιολόγησης με τις βασικές παιδαγωγικές ιδιότητες των πρώτων MOOCs. Πρόκειται για μία εναλλακτική θεώρηση του Κονεκτιβισμού, εδραιωμένη στην Θεωρία του Χάους από την οποία και γεννήθηκε το συγκεκριμένο ρεύμα. Το προτεινόμενο μοντέλο προβάλλει το MOOC ως πολύπλοκο σύστημα, εισάγοντας τη διαθεματικότητα ως στοιχείο που προωθεί τη διάδραση, την αυτονομία, τη διασύνδεση και την ανοιχτότητα, συμβάλλοντας τοιουτοτρόπως στην ανάδυση ιδεών και στην παραγωγή της γνώσης μέσα από μη γραμμικές ακολουθίες. Στόχος είναι να χαράξει πολλά και διαφορετικά μονοπάτια μάθησης, παρέχοντας τη δυνατότητα στον κάθε συμμετέχοντα να πραγματοποιεί και να θέτει διαφορετικούς στόχους και κίνητρα, χωρίς να υποβαθμίζεται η διαδικασία της αξιολόγησης.The first Massive Open Online Courses (MOOCs) were premised upon the theory of Connectivism. The aim was to provide learning through a process of successive networking and interaction of participants at different points on the internet. However, although the pedagogical design of the first MOOCs is still considered by many researchers to be more appropriate, over time, there has been a shift towards adopting MOOCs based on more traditional methods. The reason is that the more open and free nature of the first MOOCs created obstacles in the implementation of the evaluation. The purpose of this study is to review the MOOC hybrid models and to propose a new MOOC hybrid model that will combine the high quality of evaluation with the basic pedagogical properties of the first MOOCs. It is an alternative view of Connectivism, based on Chaos Theory from which this current model was born. The proposed model promotes MOOC as a complex system, introducing interdisciplinarity as an element that promotes interaction, autonomy, interconnection, and openness, thus contributing to the emergence of ideas and the production of knowledge through non-linear sequences. The goal is to chart many different learning paths, enabling each participant to achieve and set different goals and motives without degrading the assessment process.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document