The minimum important difference for the Pelvic Organ Prolapse-Urinary Incontinence Sexual Function Questionnaire

2014 ◽  
Vol 25 (10) ◽  
pp. 1321-1326 ◽  
Author(s):  
M. M. Mamik ◽  
R. G. Rogers ◽  
C. R. Qualls ◽  
J. D. Morrow
2011 ◽  
Vol 17 (5) ◽  
pp. 246-248 ◽  
Author(s):  
John A. Occhino ◽  
Emanuel C. Trabuco ◽  
Christine A. Heisler ◽  
Christopher J. Klingele ◽  
John B. Gebhart

2010 ◽  
Vol 22 (3) ◽  
pp. 357-361 ◽  
Author(s):  
Brent A. Parnell ◽  
Gena C. Dunivan ◽  
AnnaMarie Connolly ◽  
Mary L. Jannelli ◽  
Ellen C. Wells ◽  
...  

2012 ◽  
Author(s):  
Αθανάσιος Παπαδόπουλος

Με την προοδευτική γήρανση του πληθυσμού υπολογίζεται ότι η ανάγκη αντιμετώπισης διαταραχών του πυελικού εδάφους θα αυξηθεί σε διπλάσιο ρυθμό εκείνου της πληθυσμιακής αύξησης. Η ιεροκολποπηξία θεωρείται η πλέον αξιόπιστη μέθοδος για την αντιμετώπιση της πρόπτωσης κολπικού κολοβώματος αλλά είναι μια επέμβαση με μακρά καμπύλη εκμάθησης και δεν στερείται σοβαρών επιπλοκών. Το παρόν πόνημα αφορά στη μελέτη μιας νέας επανορθωτικής τεχνικής στην αντιμετώπιση της πρόπτωσης του κολπικού κολοβώματος που συνίσταται στην κοιλιακή κολποπηξία με χρήση ταινίας ελεύθερης από τάση που καθηλώνεται στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα (ΚΚΠΚΤ). Διενεργήθηκε αναδρομική μελέτη υλικού 38 ασθενών που υποβλήθηκαν σε ΚΚΠΚΤ κατά το χρονικό διάστημα 2007-2009. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 59.63±9.60 έτη. Ως ομάδα ελέγχου χρησιμοποιήθηκε σειρά 40 γυναικών που υποβλήθηκαν σε κοιλιακή ιεροκολποπηξία (ΚΙΚ) κατά το ίδιο χρονικό διάστημα (μέση ηλικία σθενών: 59.36±8.94 έτη). Προεγχειρητικά, ο βαθμός της πρόπτωσης πυελικού οργάνου σταδιοποιήθηκε σύμφωνα με το International Continence Society’s POP-Q σύστημα. Μετεγχειρητικά, υπήρξε τακτική παρακολούθηση των ασθενών μετά από 4 εβδομάδες, 3 μήνες, 6 μήνες, καθώς και ετησίως. Η υποκειμενική εκτίμηση των ασθενών καταγράφηκε με τη χρήση δύο συστημάτων βαθμολόγησης, Pelvic Organ Prolapse/ Urinary Incontinence Sexual Function Questionnaire Short Form (PISQ-12) και Pelvic Organ Prolapse Distress Inventory – 6 (POPDI-6). Ο μέσος χρόνος μετεγχειρητικής παρακολούθησης ήταν 26.71±5.06 μήνες και 23.52±6.36 μήνες για τις ομάδες ΚΚΠΚΤ και ΚΙΚ, αντίστοιχα (p=0.0213). Παράμετροι όπως ο εγχειρητικός χρόνος, η διεγχειρητική απώλεια αίματος, καθώς και ο χρόνος νοσηλείας εκτιμήθηκαν σε αμφότερες ομάδες ασθενών. Προεγχειρητικά, παρατηρήθηκαν συγκρίσιμες μέσες τιμές του βαθμού της πρόπτωσης του κορυφαίου τμήματος, -1.02 έναντι -1.08 στις ΚΚΠΚΤ και ΚΙΚ ομάδες, αντίστοιχα. Μετεγχειρητικά, δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων σχετικά με τη μέση βελτίωση του σημείου C και του ολικού μήκους κόλπου. Στην ΚΚΠΚΤ ομάδα, η μέση τιμή του POPDI-6 βαθμολογικού αποτελέσματος βελτιώθηκε από 78.28±11.36 προεγχειρητικά σε 31.03±6.69 κατά τον πρώτο μετεγχειρητικό μήνα. Παρόμοια, η προεγχειρητική μέση τιμή στην ομάδα ΚΙΚ ήταν 79.82±10.94 και προσέγγισε την τιμή των 29.16±5.81 βαθμών. Η ανάλυση των PISQ-12 βαθμολογικών αποτελεσμάτων κατέδειξε παρόμοια συμπεράσματα. Στην ΚΚΠΚΤ ομάδα καταγράφηκε βελτίωση της μέσης προεγχειρητικής τιμής των 31.55±3.51 βαθμών σε 20.11±1.18 βαθμούς κατά τον πρώτο μετεγχειρητικό μήνα. Αντίστοιχα, στην ΚΙΚ ομάδα η μέση προεγχειρητική τιμή των 30.11±2.48 βελτιώθηκε σε 20.02±1.2 βαθμούς μετά από ένα μήνα. Η σύγκριση του μέσου χρόνου νοσηλείας δεν κατέδειξε στατιστικά σημαντική διαφορά (4.21±1.07 ημέρες έναντι 4.48±1.34 ημερών στην ομάδα ελέγχου, της κοιλιακής ιεροκολποπηξίας), p=0.1745. Η κολποπηξία με χρήση ταινίας στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα αποδείχθηκε σαφώς βραχύτερη επέμβαση, μόλις 30±10.20 λεπτά έναντι του μέσου χρόνου της ιεροκολποπηξίας των 125.93±15.42 λεπτών (p<0.001). Επίσης, η νέα τεχνική ήταν σαφώς λιγότερο αιμορραγική, η μέση μετεγχειρητική ελάττωση της αιμοσφαιρίνης ορού ήταν 1.68±0.79 έναντι των 2.22±1.08 gr/dl στην ομάδα των ασθενών που υποβλήθηκαν σε κοιλιακή ιεροκολποπηξία, p=0.0202. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, η κοιλιακή κολποπηξία με χρήση ταινίας ελεύθερης από τάση στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα είναι σαφώς βραχύτερη και λιγότερο αιμορραγική από την κλασική κοιλιακή ιεροκολποπηξία και προσφέρει συγκρίσιμα μεσοπρόθεσμα κλινικά αποτελέσματα.


2007 ◽  
Vol 197 (6) ◽  
pp. 622.e1-622.e7 ◽  
Author(s):  
Rachel N. Pauls ◽  
W. Andre Silva ◽  
Christopher M. Rooney ◽  
Sam Siddighi ◽  
Steven D. Kleeman ◽  
...  

2013 ◽  
Vol 7 (9-10) ◽  
pp. 199 ◽  
Author(s):  
Rebecca G. Rogers

Pelvic floor disorders (PFDs) can impact sexual function. This summary provides an overview of the impact of stress urinary incontinence and pelvic organ prolapse and their treatments on sexual function. In general, interventions that successfully address PFDs will generally improve sexual function as well. However, there are patients whose sexual function will remain unchanged despite treatment, and a small but significant minority who will report worsened sexual function following treatment for their pelvic floor dysfunction.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document