scholarly journals "Honderden keren probeerden de Walen ons ervan te overtuigen dat er geen Vlamingen meer waren …" De 'zaak-Buisset' en de Duitse oorlogspropaganda (1914-1915)

2012 ◽  
Vol 71 (3) ◽  
pp. 233-256
Author(s):  
Bruno Yammine
Keyword(s):  
The Netherlands ◽  
First World War ◽  
World War ◽  
German Empire ◽  
The First World War ◽  
Dutch Language ◽  
Witch Hunt ◽  
First World ◽  
Member Of Parliament

Voor het voeren van zijn Flamenpolitik tijdens de Eerste Wereldoorlog, deed het Duitse Rijk beroep op een omvangrijke propaganda. Daarmee wilde het de Vlaamsgezinden er onder andere van overtuigen dat er in het buitenland een anti-Vlaamse hetze woedde. In vrijwel de hele literatuur over Flamenpolitik en activisme werd (en wordt) het aangenomen dat de wallingant Buisset, een liberale volksvertegenwoordiger uit Henegouwen, al bij de eerste gouverneur-generaal was gaan aandringen op de afschaffing van het Nederlands. Nader onderzoek leert ons echter dat het verhaal over Buisset op een Duitse propagandafabel berust, ons vooral overgeleverd via een bewuste Hineinterpretierung van oud-activist A.L. Faingnaert. Het verhaal moet ook in samenhang gezien worden met de propaganda van de Duitse stromannen in Nederland die medio 1915 de Flamenpolitik een versnelling hoger deden schakelen.________“The Walloons tried to convince us hundreds of times that there were no more Flemings left …” The story about Buisset and the German propaganda (1914-1915)During the First World War, the German Empire called upon an extensive propaganda for the propagation of its Flamenpolitik. In this way, it tried to convince the Pro-Flemish among other things of the existence of an anti-Flemish witch-hunt abroad. Practically the entire literature about the Flamenpolitik and activism assumed (and still assumes) that the wallingant Buisset, a liberal Member of Parliament from Hainault, had already approached the first governor-general to urge the abolishment of the Dutch language. However, further research indicates that the story about Buisset is based on German propaganda fiction, and has in particular been handed down by an intentional Hineinterpretierung by former activist A.L. Faingnaert. The story also needs to be viewed in context with the propaganda of the German front men in the Netherlands who cranked up the Flamenpolitik around the middle of 1915.

The historiography of Dutch linguistics a diachronic introduction

1988 ◽  
Vol 15 (1-2) ◽  
pp. 1-15 ◽  
Author(s):  
H. Schultink
Keyword(s):  
The Netherlands ◽  
Historical Linguistics ◽  
First World War ◽  
World War ◽  
The First World War ◽  
History Of ◽  
Dutch Language ◽  
Cooperative Project ◽  
The 19Th Century ◽  
First World

Summary At the end of the 19th century one had, for a summarizing survey of the historiography of Dutch linguistics, to make do mainly with German sources, namely von Raumer (1870), and, explicitly based on this, Hermann Paul (1891). In the decade immediately preceding the First World War the later Utrecht professor Cornells G. N. de Vooys discussed the history of Dutch in a series of papers. It was his opinion that the practice of historical linguistics in the Netherlands fell far short of its counterpart abroad. He indicated two causes for this: a distinction which he considered dogmatic between written and spoken Dutch, and an insufficient understanding of language as a social phenomenon. Nevertheless it was not until 1931 that the first edition of de Vooys’ monograph Geschiedenis van de Nederlandse taal, in hoofdtrekken geschetst (‘History of the Dutch language, an outline’) was published. In this study he also gave ample attention to the Dutch grammarians and their works. Quite rightly de Vooys’ book was reissued several times. However, after his death in 1955 the need arose for a study in which the historiography of Dutch linguistics was described in its own right. This resulted in a Geschiedenis van de Nederlandse taalkunde (‘History of Dutch linguistics’), published in 1977. This was a cooperative project of eleven authors from the Netherlands and Flanders, with Dirk M. Bakker and Gerardus R. W. Dibbets as editors. Although this book, too, has many merits, it has been remarkably little influenced by changing views with regard to the historiography of linguistics.

Kroniek van een aangekondigd ontslag. Twee opmerkelijke brieven van Alfons Van de Perre betreffende zijn afscheid als volksvertegenwoordiger in 1919

2007 ◽  
Vol 66 (1) ◽  
pp. 45-63
Author(s):  
Luc Vandeweyer
Keyword(s):  
Political Party ◽  
First World War ◽  
Source Material ◽  
The Other ◽  
World War ◽  
The First World War ◽  
The Will ◽  
The One ◽  
First World ◽  
Member Of Parliament

In deze bronnenpublicatie ontleedt Luc Vandeweyer de parlementaire loopbaan van de geneesheer-politicus Alfons Van de Perre: hoe hij in 1912 feitelijk  tegen wil en dank  volksvertegenwoordiger werd, zich anderzijds blijkbaar naar behoren kweet van zijn taak en tijdens de eerste verkiezingen na de Eerste Wereldoorlog (1919) zijn mandaat hernieuwd zag maar meteen daarop ontslag nam. Volgens de bekende historiografische lezing was de abdicatie van de progressieve politicus een daad van zelfverloochening die enerzijds werd ingegeven door gezondheidsmotieven en  anderzijds was geïnspireerd door de wil om de eenheid binnen de katholieke partij te herstellen. De auteur komt op basis van nieuw en onontgonnen bronnenmateriaal tot de vaststelling dat Van de Perres spontane beslissing tot ontslag in de eerste plaats een strategische keuze was: in het parlement, waar hij zich overigens niet erg in zijn schik voelde, kon hij minder invloed uitoefenen op de Vlaamse beweging dan via de talrijke engagementen waarvoor hij voortaan de handen vrij had. Eén ervan was die van bestuurder én publicist bij het dagblad De Standaard.________Chronicle of the announcement of a resignation. Two remaekable letters by Alfons Van de Perre concerning his resignation as a Member of Parliament in 1919In this source publication Luc Vandeweyer analyses the parliamentary career of the physician-politician Alfons Van de Perre and he describes how Van de Perre became a Member of Parliament in 1912 actually against the grain, yet how he apparently did a good job carrying out his duties. During the first elections after the First World War (1919) Van de Perre found that his mandate was renewed, but he handed in his resignation immediately afterwards. According to the familiar historiographical interpretation the abdication of the progressive politician was an act of self-denial, which was prompted on the one hand by health reasons and on the other hand inspired by the will to restore unity within the Catholic political party. On the basis of new and so far unexplored source material the author concludes that the spontaneous decision by Van de Perres to hand in his resignation was above all a strategic choice: in the Parliament, which he did not much enjoy anyway, he could exert less influence on the Flemish movement than via his numerous commitments, which he was now free to take on. One of these was the post of director as well as political commentator of the newspaper De Standaard.

scholarly journals groot Nederlander

2020 ◽  
pp. 131-148
Author(s):  
Maarten J. Aalders
Keyword(s):  
The Netherlands ◽  
Crucial Role ◽  
First World War ◽  
Personal History ◽  
World War ◽  
The First World War ◽  
History Of ◽  
Post War ◽  
First World

This article dives into a part of the life and personal history of J.P.Ph. Clinge Fledderus (1870-1946), consul of the Kingdom of the Netherlands, who played a crucial role in organizing relief for Hungary in the Interbellum and the organization of the possibilities for Hungarian children to recover from the effects of post-war famine and malaise after the First World War by giving them a holiday of some months in the Netherlands. A commemorative marble plaque for him still can be found on the front of the building at the Üllői út 4 in Budapest.

scholarly journals Jozef Van den Broeck, flamingant en informant (1870-1938)

2006 ◽  
Vol 65 (3) ◽  
pp. 174-195
Author(s):  
Yves Geenen ◽  
Antoon Vrints
Keyword(s):  
The Netherlands ◽  
First World War ◽  
Language Rights ◽  
World War ◽  
Political Asylum ◽  
Contact Person ◽  
Low German ◽  
The First World War ◽  
First World

De taalmilitant Jozef Van de Broeck (1870-1938) ontwikkelde zijn flamingantisch parcours vanuit de radicale, democratische sfeer van de Nederduitsche Bond, door hemzelf samengevat met de leuze Belgicam esse delendam, een parafase van een citaat van de Romeinse redenaar Cato. Yves Geenen en Antoon Vrints beschrijven hoe Van den Broeck tijdens de Eerste Wereldoorlog evolueerde naar het activisme, als secretaris van de Raad van Vlaanderen. Zijn kennis van het activistisch milieu en zijn ervaring als contactpersoon met de overheid, kwamen van pas toen hij, terdoodveroordeeld na de oorlog, politiek asiel genoot in Nederland. Hij trad daar op als bemiddelaar tussen de Nederlandse overheid en de gevluchte activisten.________Jozef Van den Broeck, Supporter of the Flemish Movement and Informer (1870-1938)The militant for language rights Jozef Van den Broeck (1870-1938) developed his Flemish radical itinerary departing from the radical democratic atmosphere of the Low German Alliance, which he himself summarised with the slogan Belgicam esse delendam, paraphrasing a quotation of the Roman orator Cato. Yves Geenen and Antoon Vrints describe how Van den Broeck evolved during the First World War towards activism, as the secretary of the Council of Flanders. His knowledge of the circle of activists and his experience as a contact person with the authorities served him well, when he was granted political asylum in the Netherlands after he had been sentenced to death after the war. There he acted as a mediator between the Dutch authorities and the refugee activists.

scholarly journals Het tumultueuze politieke leven van Leo Augusteyns. Radicaal-liberaal en Vlaamsgezind volksvertegenwoordiger (1906-1919), activist, Vlaams-nationalist, antifascist

2009 ◽  
Vol 68 (2) ◽  
pp. 163-173
Author(s):  
Harry Van Velthoven
Keyword(s):  
First World War ◽  
Political Life ◽  
Political Rights ◽  
World War ◽  
Liberal Party ◽  
People's Party ◽  
The First World War ◽  
Liberal Group ◽  
First World ◽  
Member Of Parliament

Tot vlak voor 1914 stond de liberale arbeidersbeweging, mee opgebouwd door vader Augusteyns, in Antwerpen sterker dan zijn socialistische en christendemocratische concurrenten. Toen het ziekenfonds Help U Zelve zich onder de naam Liberale Volkspartij als politieke deelgroep organiseerde en in 1906 binnen de liberale partij het recht op een volksvertegenwoordiger afdwong, schoof zij Leo Augusteyns naar voren. Hij zou zich als radicaal liberaal, republikein en flamingant doen gelden, wat tot grote spanningen met de Antwerpse liberale boegbeelden leidde. De Eerste Wereldoorlog betekende een keerpunt. Augusteyns zou blijk geven van een gematigd activisme. In 1919 werd hij veroordeeld en verloor hij zijn politieke rechten. Hij werd in eerste instantie Vlaams-nationalist. Maar ook binnen die beweging nam hij een aparte positie in, want hij zou de fascistische wending ervan tot op het laatst fel bekampen. Tevergeefs en zijn politieke relevantie werd steeds kleiner. Zijn houding tijdens de Eerste Wereldoorlog had overigens de Liberale Volkspartij zwaar verdeeld. Binnen het Antwerpse liberalisme verloor ze veel van haar voordien contesterende en rebelse houding.________The tumultuous political life of Leo Augusteyns: radical-Liberal and Pro-Flemish Member of Parliament (1906-1919), activist, Flemish-nationalist, antifascistUntil just before 1914 the liberal workers' movement, which father Augusteyns helped to develop, was stronger in Antwerp than its Socialist and Christian-Democrat competitors. When the health insurance 'Help U Zelve' ('Help yourself') organised itself into a political subgroup named the Liberal People's Party and enforced its entitlement to a Parliamentary representative within the Liberal Party, they put forward Leo Augusteyns. He was to assert himself as a radical liberal, a Republican and Pro-Flemish, which was to create major tensions with the Antwerp liberal standard bearers. The First World War signified a turning point. Augusteyns was to display a moderate activism. In 1919 he was convicted and he lost his political rights. At first he became a Flemish-Nationalist. But even in that movement he occupied a separate position, for he was to fight against the fascist turn of the party until the end. It was in vain and his political relevance continued to diminish. In fact, his attitude during the First World War had caused great divisions within the Liberal People's Party. Within the Antwerp Liberal Group it lost much of its previously contesting and rebellious attitude.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document