Mucoïde degeneratie van de voorste kruisband als oorzaak van diepe kniepijn

Mucoid degeneration of the anterior cruciate ligament: a little-known cause of deep knee pain Mucoid degeneration of the anterior cruciate ligament (ACL) is a little-known cause of deep atraumatic knee pain that is relatively frequent. Recent studies have reported a prevalence of 1,8-9,2% on MRI of the knee. Mucoid lesions consist of interstitial deposits of glycosaminoglycan between the collagen bundles. This causes hypertrophy of the ACL, which leads to mechanical impingement at the femoral notch, typically resulting in deep or posterior knee pain in terminal flexion and/or extension. Unlike the often-occurring traumatic ACL ruptures, there are no instability complaints. The gold standard for diagnosing mucoid degeneration of the ACL is MRI. This shows an abnormally thickened and ill-defined ACL with an increased intraligamentary signal on all sequences, but the orientation and continuity are usually maintained. Arthroscopically, the mucoid degeneration can be recognized by a hypertrophic ACL with yellowish to brown substances between the fibers. In addition, an absence of the synovial outline of the ACL is seen regularly. An arthroscopic partial or total ACL resection is the treatment of choice for symptomatic mucoid degeneration of the ACL and results in good post-operative outcomes without development of instability.

Meniscusletsels bij de hond

Meniscusletsels bij de hond worden bijna steeds in combinatie met een gescheurde voorste kruisband gezien. Telkens gaat het om de mediale meniscus. Erg manken of een plotse toename van manken kan wijzen op een meniscusletsel bij honden met een kruisbandprobleem. Ook persisterend of terugkerend manken na een kruisbandoperatie is indicatief voor een gescheurde meniscus. Met behulp van beeldvormingstechnieken kunnen meniscusletsels in beeld gebracht worden, of ook artroscopisch of tijdens kruisbandchirurgie vastgesteld worden. Meerdere chirurgische opties zijn beschreven om meniscusletsels te behandelen.

Postoperatieve infectie met een multiresistente Staphylococcus aureus (MRSA) bij een Berner sennenhond met een ruptuur van de voorste kruisband

Een vrouwelijke Berner sennenhond van 5,5 jaar oud werd aangeboden met een septische artritis van de linkerknie na een exploratieve artrotomie. De pathogene kiem was een multiresistente Staphylococcus aureus (MRSA). De knie werd opnieuw chirurgisch geëxploreerd en gespoeld. De hond werd vervolgens subcutaan behandeld met meropenem (Meronem®, NV AstraZeneca SA, Brussel, België) gedurende acht weken. Tijdens deze periode trad een scheur van de voorste gekruiste band op in het betrokken kniegewricht, waarvoor een behandeling met een “tuberositas tibiae advancement”-techniek (TTA Rapid) werd uitgevoerd. Ondanks de infectie, de erge symptomen en de bijkomende kruisbandruptuur herstelde de hond volledig. Multiresistente kiemen zijn moeilijk te behandelen en vragen een zorgvuldige aanpak van de dierenarts, een grote inzet van de eigenaar, waarbij volgens antibiogram werkzame antibiotica van het type ‘laatste redmiddel’ uitzonderlijk gebruikt worden. In deze casus wordt aangetoond dat ook ernstige gevallen van postoperatieve infectie met MRSA kunnen genezen indien een correcte behandeling uitgevoerd wordt.