Οικονομική Αξιολόγηση της Πολιτικής των Συγχωνεύσεων των Δημοτικών Σχολείων: Η περίπτωση της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών

Αντικείμενο της έρευνας αποτελεί η οικονομική αξιολόγηση της πολιτικής των συγχωνεύσεων στην περίπτωση των δημοτικών σχολείων της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών. Για την διεξαγωγή της αξιοποιήθηκαν απολογιστικά οικονομικά δεδομένα από τους κρατικούς φορείς χρηματοδότησης των σχολικών μονάδων και δεδομένα ιδιωτικών δαπανών των νοικοκυριών μέσω ερωτηματολογίων. Κριτήριο για την αξιολόγηση της πολιτικής αποτελεί η σύγκριση του μέσου ετήσιου δημόσιου και ιδιωτικού κόστους ανά μαθητή πριν και μετά από τις συγχωνεύσεις. Από την εμπειρική ανάλυση προέκυψε ότι λόγω της πολιτικής των συγχωνεύσεων οι σχολικές μονάδες μειώθηκαν, το μέσο μέγεθός τους αυξήθηκε, ο αριθμός των εκπαιδευτικών περιορίστηκε αλλά βελτιώθηκε η αναλογία μαθητών ανά δάσκαλο. Όσον αφορά το ετήσιο δημόσιο κόστος ανά μαθητή μειώθηκε σημαντικά, ενώ το μέσο ετήσιο ιδιωτικό κόστος αυξήθηκε χωρίς να επηρεάσει σημαντικά τα νοικοκυριά. Συνάγεται, επομένως, από οικονομικής πλευράς το συμπέρασμα ότι η πολιτική των συγχωνεύσεων των σχολικών μονάδων ήταν επωφελής για το ελληνικό δημόσιο χωρίς να επιβαρυνθούν ουσιαστικά τα νοικοκυριά

Το Ελληνικό Σύστημα Έρευνας και Καινοτομίας και η συνεισφορά του στην Ανάπτυξη: Αποτελέσματα και Προοπτικές

<p>Στην σύγχρονη Οικονομία της Γνώσης, η Έρευνα και η Καινοτομία αποτελούν τα σημαντικότερα αναπτυξιακά εργαλεία, καθώς παράγουν την γνώση και την αξιοποίησή της. Το Ελληνικό Σύστημα Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΣΕΚ) διαθέτει πολύ ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά τα οποία δεν έχουν μελετηθεί σε βάθος και δεν έχουν αξιοποιηθεί δεόντως. Οι μέχρι τώρα επιδόσεις του αποδεικνύουν ότι διαθέτει υψηλή ποιότητα και ανταγωνιστικότητα και το καθιστούν ένα από τα ισχυρά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας. Με κατάλληλες πολιτικές το ΕΛΣΕΚ μπορεί να αποκτήσει το μέγεθος και τις εξειδικεύσεις που απαιτούνται για να μετασχηματίσει την ελληνική οικονομία σε μία σύγχρονη, ανταγωνιστική οικονομία βασισμένη στη γνώση και την καινοτομία.</p>

Η Ποιότητα των Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Νότιου Τομέα Αθηνών και της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κορινθίας

<p>Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η προσέγγιση πτυχών της ποιότητας των σχολικών μονάδων Α/θμιας Εκπαίδευσης του Νότιου Τομέα Αθηνών και της Π.Ε. Κορινθίας και η συγκριτική αξιολόγηση αυτών με σχολικές μονάδες της Ελλάδας, της Ευρώπης και των χωρών μελών του Ο.Ο.Σ.Α. Ερευνώμενοι δείκτες ποιότητας ορίζονται ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα, ο αριθμός μαθητών ανά εκπαιδευτικό, ο αριθμός μαθητών ανά ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο αριθμός τ.μ. διδακτηρίου ανά μαθητή και ο αριθμός τ.μ. προαύλιου χώρου ανά μαθητή. Από την έρευνα προκύπτει ότι οι σχολικές μονάδες του Νότιου Τομέα Αθηνών και της Π.Ε. Κορινθίας παρουσιάζουν διαφορές στις τιμές των περισσότερων δεικτών, συγκρινόμενες μεταξύ τους αλλά και με τις αντίστοιχες διαθέσιμες τιμές των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ο.Ο.Σ.Α.</p>

Η Αναγκαιότητα της Δια Βίου Μάθησης στο Μείζον Φαινόμενο της Μετανάστευσης και τα Κίνητρα που Ωθούν τους Μετανάστες στη Συμμετοχή τους σε Προγράμματα Εκπαίδευσης Ενηλίκων

<p>Το μεταναστευτικό φαινόμενο λαμβάνει ένα τεράστιο μέρος σε πολλούς τομείς κάθε κοινωνίας καθώς είναι πολυδιάστατο και πολυεπίπεδο. Είναι ένα φαινόμενο εγγενές της ανθρώπινης εξέλιξης, αρκετά πολύπλοκο και αποτελεί μέρος της κοινωνίας, της οικονομίας, της πολιτικής και του πολιτισμού κάθε λαού και κράτους. Είναι αναμφισβήτητο στις μέρες μας ότι ραγδαίες εξελίξεις στο μεταναστευτικό θέμα έχουν εγείρει ένα μείζον κοινωνικό φαινόμενο, η αντιμετώπιση του οποίου είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων. Η Δια Βίου Μάθηση μπορεί να αναλάβει να παίξει ένα σημαντικό ρόλο ώστε οι μετανάστες εφόσον έχουν εισέλθει στη χώρα μας να ενταχθούν κατά τον πιο δυνατό ανώδυνο τρόπο και να προοδεύσουν στην αγορά εργασίας, μια διαδικασία που σχετίζεται με τις ανισότητες και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Η Διά Βίου Μάθηση προϋποθέτει σεβασμό στη διαφορετικότητα του άλλου και επιδεικνύει την αποδοχή του τόσο ως προς την καταγωγή, τις φυλετικές διαφορές, στις αξίες, στις πεποιθήσεις και στις δεξιότητες. Στη συγκεκριμένη εισήγηση θα εστιάσουμε στα κίνητρα που ωθούν τους μετανάστες να συμμετέχουν στα προγράμματα της εκπαίδευσης ενηλίκων. Οι ανάγκες και τα κίνητρα καθορίζονται βάσει των χαρακτηριστικών μιας ομάδας, αποτελούν ένα εξέχον ζήτημα στο σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός εκπαιδευτικού προγράμματος / ομάδας για ενήλικες. Οι εκπαιδευτικές ανάγκες των κοινωνικά ευπαθών ομάδων, ατομικούς παράγοντες (βιώματα, προσωπικές εμπειρίες, υποχρεώσεις, προσδοκίες, προσωπικότητα), εκπαιδευτικούς (αποτυχία στο σχολείο, πρόωρη εγκατάλειψη, αρνητική στάση προς τη μάθηση), κοινωνικούς (συναναστροφές, εκτόνωση, δημιουργία κοινωνικών σχέσεων), εργασιακούς παράγοντες (προκαταλήψεις, θέσεις εργασίας, κοινωνική πολιτική, πόροι). Συνεπώς καθίσταται αδήριτη ανάγκη στις μέρες μας ο σχεδιασμός και η υλοποίηση από κρατικούς ή μη φορείς προγραμμάτων εκπαίδευσης ενηλίκων που θα απευθύνονται στην κοινωνικά ευάλωτη ομάδα των μεταναστών.</p>

Εκτίμηση των Επιπτώσεων σχετικά με την Προστασία Δεδομένων σε έργα Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης

Σύμφωνα με ανάλυση της Strategy Analytics, τα διακινούμενα (από συστήματα Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών - ΤΠΕ) δεδομένα στην αγορά των Η.Π.Α αυξήθηκαν κατά το εντυπωσιακό 300% το 1ο εξάμηνο του 2015 σε σχέση με το 2ο εξάμηνο του 2013. Σε αυτό το πλαίσιο, από την πλευρά της, η Ε.Ε έχοντας σκοπό να αντιμετωπίσει τους κινδύνους από την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, εξέδωσε Γενικό Κανονισμό για την Προστασία των Δεδομένων, σύμφωνα με τον οποίο, κάθε οργανισμός που επεξεργάζεται προσωπικά δεδομένα υποχρεούται να διενεργεί μια «εκτίμηση των επιπτώσεων σχετικά με την προστασία των δεδομένων» (Data Protection Impact Assessment). Στην ελληνική πραγματικότητα, το ΙΟΒΕ, στη δεύτερη έκθεσή του για το 2015, στο πλαίσιο των περιοδικών επισκοπήσεων της ελληνικής οικονομίας αναφέρει ότι όλο και περισσότερες κυβερνήσεις (περιλαμβανομένης και της Ελληνικής) σχεδιάζουν και εφαρμόζουν την υιοθέτηση των ΤΠΕ μέσω συγκεκριμένων στρατηγικών ψηφιακής ανάπτυξης. Η προτεινόμενη εργασία εξετάζει σφαιρικά την σημερινή κατάσταση σχετικά με την εναρμόνιση της ελληνικής πραγματικότητας της υλοποίησης της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης με το γενικότερα θέμα της εκτίμησης των επιπτώσεων σχετικά με την προστασία των δεδομένων

Εισαγωγικό Σημείωμα

Εκ μέρους του Ελληνικού Ινστιτούτου Οικονομικών της Εκπαίδευσης &amp; Δια Βίου Μάθησης, της Έρευνας &amp; Καινοτομίας, χαιρετίζω με ιδιαίτερη ικανοποίηση την ηλεκτρονική έκδοση, σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης το οποίο και ευχαριστώ, των Πρακτικών του 1^ου Πανελλήνιου με Διεθνή Συμμετοχή Συνεδρίου με θέμα «<strong>Ελλάδα – Ευρώπη 2020: Εκπαίδευση, Δια Βίου Μάθηση, Έρευνα, Καινοτομία και Οικονομία» </strong>που διεξήχθη στην Αθήνα, υπό την αιγίδα του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου

Human Capital and Economic Growth: A Case Study of Greece before Economic Crisis

<p>Αυτό το άρθρο μελετά τη συμβολή της εκπαίδευσης στην οικονομική μεγέθυνση της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της περιόδου 1960-2006. Η μέθοδος εκτίμησης βασίζεται στο θεωρητικό υπόδειγμα του E. Denison που περιγράφει την «ποιοτική εργασία» (qualitative labor). Σύμφωνα με το θεωρητικό αυτό υπόδειγμα εκτιμάται η συμβολή του εκπαιδευμένου, ανά βαθμίδα εκπαίδευσης, εργατικού δυναμικού στην οικονομική μεγέθυνση της Ελλάδας.</p><p>Αυτή η μελέτη έχει χρησιμοποιήσει στοιχεία από τους Εθνικούς Λογαριασμούς, την έρευνα εργατικού δυναμικού και τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς της ΕΣΥΕ.</p><p> </p><p>Τα αποτελέσματα τεκμηριώνουν τη συνεχή συμβολή των γυναικών εργαζομένων στην Οικονομική μεγέθυνση της Ελλάδας. Επιπλέον τα στοιχεία δείχνουν μία αυξητική τάση της συμβολής των εκπαιδευμένων γυναικών που έχουν τελειώσει τριτοβάθμια εκπαίδευση στην οικονομική μεγέθυνση της Ελλάδας την περίοδο 1960-1990.</p>

Δαπάνες Εκπαίδευσης: Μία Συγκριτική Καταγραφή Ανάμεσα σε Ελλάδα και Ευρώπη

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, έχουν συμβεί μεγάλες αλλαγές όσον αφορά τις δαπάνες εκπαίδευσης. Λόγω της οικονομικής κρίσης, οι περισσότερες χώρες αναγκάστηκαν να μειώσουν τον προϋπολογισμό τους κατά τα έτη 2011 με 2012, σε σχέση με τις δαπάνες εκπαίδευσης. Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι: 1) η αναφορά στις αλλαγές που διαπιστώθηκαν στις δαπάνες εκπαίδευσης (δημόσιες και ιδιωτικές) για την Ελλάδα, κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, όπου βρίσκεται σε περιβάλλον οικονομικής κρίσης και 2) η συγκριτική καταγραφή των δαπανών εκπαίδευσης, ανάμεσα στην Ελλάδα και σε χώρες της Ευρώπης. Η Ελλάδα συνεχίζει να βρίσκεται κάτω από το μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, σε σχέση με την επένδυση στην εκπαίδευση. Ειδικότερα, οι δαπάνες εκπαίδευσης ως μερίδιο των συνολικών δημoσίων δαπανών αγγίζουν το 7,60%, ενώ ο μέσος όρος των χωρών της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης ανέρχεται σε 10,30% για το έτος 2013, έτσι όπως προκύπτει από την καταγραφή των στοιχείων

Το Μέγεθος των Σχολικών Μονάδων επιδρά στο ανά Μαθητή Δημόσιο Κόστος; Εμπειρική Απόδειξη από τα Δημοτικά Σχολεία Δήμων της Περιφέρειας Αττικής

<p>Ένα από τα ερωτήματα που απασχολούν τους οικονομολόγους της εκπαίδευσης, τους διευθύνοντες το σύστημα εκπαίδευσης αλλά και τους πολιτικούς που λαμβάνουν τις σχετικές αποφάσεις, είναι αν το μέγεθος (αριθμός των μαθητών) των σχολικών μονάδων επιδρά στο ετήσιο δημόσιο κόστος, ανά μαθητή. Συνακόλουθα δε τους απασχολεί η προσέγγιση του άριστου μεγέθους των σχολικών μονάδων. Η παρούσα εργασία διερευνά τα σχετικά ερωτήματα, στα δημοτικά σχολεία (παραδοσιακά / κλασικά και με ενιαίο αναμορφωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα) Δήμων του Νοτίου Τομέα Αθηνών. Στηρίζεται στη θεωρία του κόστους παραγωγής αφού οι δομές εκπαίδευσης θεωρούνται συστήματα παραγωγής. Χρησιμοποιεί διαστρωματικά στοιχεία για το σχολικό έτος 2013-2014. Εφαρμόζει μεθοδολογίες της στατιστικής και της οικονομετρίας. Εκτιμά την τετραγωνική συνάρτηση με εξαρτημένη μεταβλητή το ετήσιο δημόσιο κόστος ανά μαθητή και ανεξάρτητη τον αριθμό των μαθητών στις σχολικές μονάδες. Στη συνέχεια προσδιορίζει τα ακρότατα της συνάρτησης. Τα εμπειρικά αποτελέσματα δείχνουν αρνητική, μη γραμμική, συσχέτιση του δημοσίου κόστους ανά μαθητή με το μέγεθος των σχολικών μονάδων. Επίσης αποκαλύπτουν ότι το μέγεθος των σχολικών μονάδων της περιοχής που μελετήθηκε είναι μικρό σε σχέση με το δυνητικά βέλτιστο. Ένας επανασχεδιασμός του συστήματος πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με μέγεθος σχολικών μονάδων πλησίον του βέλτιστου θα οδηγούσε σε σημαντική περιστολή του ετήσιου δημόσιου κόστους.</p>