scholarly journals How should lupus flares be measured? Deconstruction of the Safety of Estrogen in Lupus Erythematosus National Assessment–Systemic Lupus Erythematosus Disease Activity Index flare index

Rheumatology ◽  
2014 ◽  
Vol 53 (12) ◽  
pp. 2175-2181 ◽  
Author(s):  
Aikaterini Thanou ◽  
Eliza Chakravarty ◽  
Judith A. James ◽  
Joan T. Merrill
Keyword(s):  
Systemic Lupus Erythematosus ◽  
Disease Activity ◽  
Lupus Erythematosus ◽  
Activity Index ◽  
Disease Activity Index ◽  
Systemic Lupus Erythematosus Disease ◽  
Systemic Lupus ◽  
National Assessment ◽  
Flare Index

scholarly journals A Comparison of the Correlation of Systemic Lupus Erythematosus Disease Activity Index 2000 (SLEDAI-2K) and Systemic Lupus Erythematosus Disease Activity Score (SLE-DAS) with Health-Related Quality of Life

2021 ◽  
Vol 10 (10) ◽  
pp. 2137
Author(s):  
Ning-Sheng Lai ◽  
Ming-Chi Lu ◽  
Hsiu-Hua Chang ◽  
Hui-Chin Lo ◽  
Chia-Wen Hsu ◽  
...  
Keyword(s):  
Quality Of Life ◽  
Systemic Lupus Erythematosus ◽  
Disease Activity ◽  
Lupus Erythematosus ◽  
Activity Index ◽  
Disease Activity Index ◽  
Information Criterion ◽  
Systemic Lupus Erythematosus Disease ◽  
Systemic Lupus

Background and Aim: The aim of this study was to compare the correlation of a recently developed systemic lupus erythematosus disease activity score (SLE-DAS) with the SLE disease activity index 2000 (SLEDAI-2K) with the Lupus Quality of Life questionnaire (LupusQoL) in Taiwanese patients with SLE. Methods: A cross-sectional study was conducted in a regional teaching hospital in Taiwan from April to August 2019. Adult patients with a clinician-confirmed diagnosis of SLE based on the 1997 American College of Rheumatology revised criteria or the 2012 Systemic Lupus International Collaborating Clinics Classification Criteria were recruited. SLE disease activity was measured with both SLEDAI-2K and SLE-DAS. Disease-specific quality of life was assessed using the LupusQoL. Results: Of the 333 patients with SLE in this study, 90.4% were female and 40% were between the ages of 20 and 39 years. The median SLEDAI-2K score was 4.00 (interquartile range [IQR] 2.00–7.50) and the median SLE-DAS score was 2.08 (IQR 1.12–8.24) in our patients with SLE. After adjusting for sex and age intervals, both SLEDAI-2k and SLE-DAS were significantly and inversely associated with all eight domains of LupusQoL. The magnitudes of the mean absolute error, root mean square error, Akaike Information Criterion, Bayesian Information Criterion, and coefficient of determination were comparable between SLEDAI-2K and SLE-DAS. Conclusions: There were no clear differences in the use of SLE-DAS over SLEDAI-2K in assessing HRQoL in patients with SLE. We suggest that, in this aspect, both SLEDAI-2K and SLE-DAS are effective tools for measuring disease activity in patients with SLE.

SLEDAI-2K Does Not Conceal Worsening in a Particular System When There Is Overall Improvement

2015 ◽  
Vol 42 (8) ◽  
pp. 1401-1405 ◽  
Author(s):  
Zahi Touma ◽  
Dafna D. Gladman ◽  
Jiandong Su ◽  
Dominique Ibañez ◽  
Murray B. Urowitz
Keyword(s):  
Systemic Lupus Erythematosus ◽  
Disease Activity ◽  
Lupus Erythematosus ◽  
Activity Index ◽  
Disease Activity Index ◽  
Systemic Lupus Erythematosus Disease ◽  
Systemic Lupus ◽  
Baseline Visit ◽  
Clinically Significant ◽  
Active Disease

Objective.To determine whether the Systemic Lupus Erythematosus Disease Activity Index 2000 (SLEDAI-2K) is valid in identifying patients who had a clinically important overall improvement with no worsening in other descriptors/systems.Methods.Consecutive patients with systemic lupus erythematosus with active disease who attended the Lupus Clinic between 2000 and 2012 were studied. Based on the change in the total SLEDAI-2K scores on last visit, patients were grouped as improved, flared/worsened, and unchanged. Patients showing improvement were evaluated for the presence of new active descriptors at last visit compared with baseline visit.Results.Of the 158 patients studied, 109 patients had improved, 38 remained unchanged, and 11 flared/worsened at last visit. In the improved group, 11 patients had a new laboratory descriptor that was not present at baseline visit. In those 11 patients, this new laboratory descriptor was not clinically significant and did not require a change in disease management.Conclusion.The SLEDAI-2K identifies improvement in disease activity overall without concealing clinically important worsening.

scholarly journals Η σημασία νεότερων βιολογικών δεικτών στην εκτίμηση της νεφρίτιδας του νεανικού συστηματικού ερυθηματώδους λύκου

2017 ◽  
Author(s):  
Άρτεμις-Ωραιάνθη Κουτσονικολή
Keyword(s):  
Systemic Lupus Erythematosus ◽  
Disease Activity ◽  
Lupus Erythematosus ◽  
Activity Index ◽  
High Mobility ◽  
Disease Activity Index ◽  
Systemic Lupus Erythematosus Disease ◽  
Systemic Lupus ◽  
Neutrophil Gelatinase Associated Lipocalin ◽  
Neutrophil Gelatinase

Εισαγωγή. Η νεφρίτιδα αποτελεί τον καθοριστικότερο παράγοντα της συνολικής βαρύτητας και πρόγνωσης του παιδιατρικού Συστηματικού Ερυθηματώδους Λύκου (πΣΕΛ). Η ανεύρεση νέων βιολογικών δεικτών, ειδικών για τη νεφρίτιδα του πΣΕΛ, θα επιτρέψει τη μη επεμβατική εκτίμηση της πορείας της και τη στοχευμένη θεραπεία. Τα επιστημονικά δεδομένα για τους παιδιατρικούς ασθενείς, ιδιαιτέρως για ομοιογενείς καυκάσιους πληθυσμούς, είναι ακόμη ελλειπή. Σκοπός. Να διερευνηθεί η σχέση των αντισωμάτων έναντι των νουκλεοσωμάτων (αντι-NCS) ορού, των αντισωμάτων έναντι της βασικής μεμβράνης του σπειράματος (αντι-GBM) ορού, των αντισωμάτων έναντι του παράγοντα C1q του συμπληρώματος (αντι-C1q) ορού, της πρωτεΐνης High-Mobility Group Box-1 (HMGB1) ορού και ούρων και της Neutrophil Gelatinase-Associated Lipocalin (NGAL) ούρων με: (α) την παρουσία νεφρίτιδας στον πΣΕΛ και (β) με την ενεργότητα του πΣΕΛ και της νεφρίτιδας ειδικότερα, σε έναν αμιγώς καυκάσιο πληθυσμό ασθενών από τη βόρεια Ελλάδα. Υλικό-Μέθοδοι. Ελήφθησαν δείγματα ορού και ούρων από 22 ασθενείς με πΣΕΛ και νεφρίτιδα, 20 ασθενείς με πΣΕΛ χωρίς νεφρίτιδα, 15 ασθενείς με νεφρίτιδα άλλης αυτοάνοσης αιτιολογίας (IgA νεφροπάθεια, νεφρίτιδα πορφύρας Henoch-Schönlein, μεταλοιμώδη νεφρίτιδα ή μεμβρανώδη σπειραματονεφρίτιδα) και 26 υγιείς μάρτυρες. Ο προσδιορισμός των βιολογικών δεικτών έγινε με τη μέθοδο ELISA. Η ενεργότητα του πΣΕΛ και της νεφρίτιδας του πΣΕΛ εκτιμήθηκε με το εργαλείο SLEDAI-2K (Systemic Lupus Erythematosus Disease Activity Index-2000). Αποτελέσματα. Α. Βιολογικοί δείκτες ορού. Τα επίπεδα των αντι-NCS, των αντι-GBM, των αντι-C1q και της HMGB1 βρέθηκαν στατιστικώς σημαντικά υψηλότερα στους ασθενείς με νεφρίτιδα του πΣΕΛ συγκριτικά με τους υγιείς μάρτυρες αλλά και συγκριτικά με τους ασθενείς με νεφρίτιδα άλλης αυτοάνοσης αιτιολογίας. Κατά τη σύγκριση των επιπέδων των βιολογικών δεικτών ορού μεταξύ των ασθενών με νεφρίτιδα του πΣΕΛ και των ασθενών με πΣΕΛ χωρίς νεφρίτιδα, τα αντι-NCS, τα αντι-GBM και η HMGB1 παρουσίαζαν στατιστικώς σημαντικά υψηλότερες τιμές στους ασθενείς με νεφρίτιδα, ενώ για τα αντι-C1q δεν παρατηρήθηκαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές. Τα επίπεδα της HMGB1 παρουσίασαν υψηλή θετική συσχέτιση με την ενεργότητα της νεφρίτιδας του πΣΕΛ. Τα επίπεδα της HMGB1 και των αντι-C1q παρουσίασαν μέτρια θετική συσχέτιση με την ενεργότητα του πΣΕΛ συνολικά. Β. Βιολογικοί δείκτες ούρων. Τα επίπεδα της NGAL και της HMGB1 ήταν στατιστικώς σημαντικά υψηλότερα στους ασθενείς με νεφρίτιδα του πΣΕΛ συγκριτικά με τους ασθενείς με πΣΕΛ χωρίς νεφρίτιδα. Επιπλέον, τα επίπεδα της NGAL παρουσίασαν μέτρια θετική συσχέτιση και τα επίπεδα της HMGB1 υψηλή θετική συσχέτιση με την ενεργότητα της νεφρίτιδας του πΣΕΛ. Συμπεράσματα. Σε αυτόν τον ομοιογενή πληθυσμό Καυκάσιων ασθενών με πΣΕΛ, τα αντι-NCS, τα αντι-GBM, η HMGB1 ορού και ούρων και η NGAL ούρων προέκυψαν ως πιθανοί χρήσιμοι βιολογικοί δείκτες, ενδεικτικοί της νεφρικής προσβολής. Επιπλέον, τα αντι-NCS, τα αντι-GBM και η HMGB1 ορού δεν φαίνεται να παρουσιάζουν αύξηση σε νεφρίτιδες άλλης αυτοάνοσης αιτιολογίας. Η HMGB1 ορού και ούρων και η NGAL ούρων προέκυψαν ως πιθανοί χρήσιμοι βιολογικοί δείκτες παρακολούθησης της ενεργότητας της νεφρίτιδας του πΣΕΛ. Τα αντι-C1q και η HMGB1 ορού προέκυψαν ως πιθανοί χρήσιμοι βιολογικοί δείκτες παρακολούθησης της ενεργότητας του πΣΕΛ συνολικά.

scholarly journals Disease course patterns in systemic lupus erythematosus

Lupus ◽  
2018 ◽  
Vol 28 (1) ◽  
pp. 114-122 ◽  
Author(s):  
K. Tselios ◽  
D.D. Gladman ◽  
Z. Touma ◽  
J. Su ◽  
N. Anderson ◽  
...  
Keyword(s):  
Systemic Lupus Erythematosus ◽  
Disease Activity ◽  
Lupus Erythematosus ◽  
Activity Index ◽  
Disease Activity Index ◽  
Disease Course ◽  
Systemic Lupus Erythematosus Disease ◽  
Systemic Lupus ◽  
Relapsing Remitting ◽  
Active Patients

Background Disease activity in systemic lupus erythematosus follows three different courses: long quiescent, relapsing remitting and persistently active. However, the patterns of disease course since diagnosis are not known. This study aimed to assess the prevalence and characteristics of such patterns over 10 years. Patients and methods The inception cohort of the Toronto Lupus Clinic (≥10 year follow up, between visit interval ≤18 months) was investigated. Prolonged remission was defined as a clinical Systemic Lupus Erythematosus Disease Activity Index 2000 = 0 achieved within 5 years of enrolment and maintained for ≥10 years. The relapsing-remitting pattern was defined based on ≥2 remission periods (clinical Systemic Lupus Erythematosus Disease Activity Index 2000 = 0 for two consecutive visits). Patients with no remission were categorized as persistently active. Groups were compared for baseline characteristics, cumulative damage, flare rate, mortality and certain co-morbidities. Results Of 267 patients, 27 (10.1%) achieved prolonged remission, 180 (67.4%) relapsing-remitting and 25 (9.4%) persistently active. In total, 35 (13.1%) had only one remission period (hybrid). At enrollment, there were no differences regarding clinical and immunological variables. At 10 years, persistently active patients had accumulated significantly more damage than the prolonged remission and relapsing-remitting patients. Being of Black race and higher adjusted mean Systemic Lupus Erythematosus Disease Activity Index 2000 over the first 2 years were associated with a more severe disease course. Relapsing-remitting and persistently active patients had an increased flare rate and accrued more osteoporosis, osteonecrosis and cardiovascular events. Conclusions Approximately 70% of systemic lupus erythematosus patients followed a relapsing-remitting course, whereas 10% displayed prolonged remission and another 10% a persistently active course. Early response to treatment was associated with a less severe course and better prognosis.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document