scholarly journals Hayden White. Metahistory: The Historical Imagination in Nineteenth-Century Europe. Baltimore: Johns Hopkins UP, 1973, 448 pp.; Hayden White. The Content of the Form: Narrative Discourse and Historical Representation. Baltimore: Johns Hopkins UP, 1987, 244 pp.

1993 ◽  
pp. 231-232
Author(s):  
Ricardo Miguel Alfonso
Keyword(s):  
Nineteenth Century ◽  
Narrative Discourse ◽  
Historical Imagination ◽  
Historical Representation ◽  
Hayden White

Iconoclasms of Emmett Till and his killers in Lewis Nordan’s Wolf Whistle: A new generation of historiographic metafiction

Semiotica ◽  
2018 ◽  
Vol 2018 (225) ◽  
pp. 167-183
Author(s):  
Brendon Vayo
Keyword(s):  
Nineteenth Century ◽  
Historical Record ◽  
Historical Imagination ◽  
Historical Account ◽  
Historiographic Metafiction ◽  
Chapel Hill ◽  
Johns Hopkins University ◽  
Hayden White ◽  
New Generation

Abstract In this essay, I argue that the apparent historical inaccuracies contained within Lewis Nordan’s Wolf Whistle (Nordan, Lewis. 2003 [1993]. Wolf Whistle. Chapel Hill: Algonquin) represent a systematic repeal of the controversial history surrounding the murder of Emmett Till in 1955. Nordan reconstitutes the principle characters to function as iconoclasms of the historical record. As iconoclasms, these representations undermine our culture’s accepted model of history, what Hayden White terms the “historical account” (White, Hayden. 1975. Metahistory: The historical imagination in nineteenth-century Europe. Baltimore: Johns Hopkins University Press: 30).

scholarly journals Όψεις και μορφές της μεταμυθοπλασίας και της μεταϊστορίας στο ελληνικό μυθιστόρημα κατά το δεύτερο μισό του 20ού και τις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα

2020 ◽  
Author(s):  
Ειρήνη Χατζοπούλου
Keyword(s):  
Nineteenth Century ◽  
Laurence Sterne ◽  
Theory And Practice ◽  
Historical Imagination ◽  
Tristram Shandy ◽  
Hayden White

Η παρούσα διατριβή έχει ως αντικείμενο να διερευνήσει αν και σε ποιο βαθμό η ελληνική πεζογραφική παραγωγή των ετών 1960-2010 έχει επηρεαστεί από τα θεωρητικά σχήματα της Μεταμυθοπλασίας και της Μεταϊστορίας, τόσο σε επίπεδο μορφής, τεχνικές και στρατηγικές, όσο και σε επίπεδο ιδεολογικών στοχεύσεων. Τα σχήματα αυτά θεμελιώθηκαν θεωρητικά και μεθοδολογικά περίπου σε αυτή τη χρονική περίοδο και έδωσαν μια αξιοσημείωτη ώθηση στην παραγωγή μυθιστορημάτων στον διεθνή δυτικό χώρο, τον αγγλοσαξονικό κυριότερα, αλλά όχι μόνο. Τα μυθιστορήματα που αποτελούν το αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι τα παρακάτω: Η κάθοδος των εννιά του Θ. Βαλτινού (1978), Το Κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου (1975), … από το στόμα της παλιάς Remington του Γιάννη Πάνου (1981), Ο εχθρός του ποιητή του Γ. Χειμωνά (1990), Το ελληνικό σταυρόλεξο του Θ. Σκάσση (2000), Η μέρα με τις δεκατέσσερις νύχτες του Κ. Βούλγαρη (2007). Κρίθηκε επίσης σκόπιμο να εξεταστούν και κάποια πρωιμότερα ελληνικά παραδείγματα, καθώς οι θεωρητικοί της Μεταμυθοπλασίας έχουν ήδη επισημάνει ότι αντίστοιχες στρατηγικές έχουν παρατηρηθεί πρώιμα σε έργα πολύ προγενέστερα από τον 20ό αιώνα, όπως ο Δον Κιχώτης του Θερβάντες (1604) ή ο Tristram Shandy του Laurence Sterne (1760). Επιλέχθηκαν έτσι ως ερευνητικό αντικείμενο τα έργα των Ν. Μαυροκορδάτου, Φιλοθέου Πάρεργα (1716-1718), του Αδ. Κοραή, ο Παπατρέχας (1811-1820) και του Εμμανουήλ Ροΐδη, η Πάπισσα Ιωάννα (1866). Τα έργα αυτά, όπως διαπιστώθηκε, εκφράζουν πρώιμα και σπερματικά το πνεύμα και την ιδεολογία της νεωτερικότητας, εφόσον συστήνουν και αξιοποιούν πολλαπλές αυτοαναφορικές-ναρκισσιστικές στρατηγικές, οι οποίες συνειδητά εφαρμόζονται και πυκνώνουν πολύ αργότερα, σε έργα του 20ου αι.. Τα θεωρητικά εργαλεία που αποτελούν τη βάση της εργασίας είναι οι μελέτες των Patricia Waugh Metafiction, The theory and practice of self-concious fiction, (1984), τα δύο εμβληματικά έργα της Linda Hutcheon για τη μεταμυθοπλασία, Narcissistic Narrative: The Metafictional Paradox (1980) και το νεότερό της, A Poetics of Postmodernism (2004), όπως και το έργο του Brian McHale, Postmodernist fiction (2004). Για το πεδίο της Μεταϊστορίας αξιοποιήθηκε το έργο του θεμελιωτή της αντίστοιχης Σχολής, George R. Collingwood The Idea of History (1946), αλλά κυριότερα οι μελέτες του συνεχιστή του, θεωρητικού ιστορικού επιστήμονα, Hayden White, Metahistory, The Historical Imagination in Nineteenth Century Europe (1973), The content of the form (1987) και πολλά ακόμη αντίστοιχα άρθρα. Από τα μυθιστορήματα που μελετήθηκαν προκύπτει ότι Η κάθοδος των εννιά, Το Κιβώτιο, …από το στόμα της παλιάς Remington, Το Ελληνικό Σταυρόλεξο και Η Μέρα με τις δεκατέσσερις νύχτες, αξιοποιούν αρκετές μεταμυθοπλαστικές στρατηγικές με συνειδητή πρόθεση να αυτοπαρουσιαστούν ως κειμενικές και γλωσσικές κατασκευές, διαλύοντας έτσι την «ψευδαίσθηση της άμεσης αναφορικότητας» για τα έργα μυθοπλασίας. Αξιοποιώντας ποικίλες και προωθημένες αυτοαναφορικές στρατηγικές, εκθέτουν μέσα στον μυθοπλαστικό τους σύμπαν μαζί με τον μύθο και την διαδικασία κατασκευής τους. Ταυτόχρονα θέτουν –άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο– και μεταϊστορικούς προβληματισμούς, καθώς διατηρούν μια κοινή δυσπιστία ως προς την πιστότητα και αντικειμενικότητα που μπορεί να διασφαλίσει ο αφηγηματικός τρόπος στην απεικόνιση και αναπαράσταση του παρελθόντος και πειραματίζονται με νέους και αναθεωρητικούς τρόπους αναπαράστασης της Ιστορίας. Η περίπτωση του Χειμωνά κινείται περισσότερο στον χώρο της μεταμυθοπλασίας, επιχειρώντας, ταυτόχρονα, να πειραματιστεί με κάποια μεταμοντέρνα αισθητικά και ιδεολογικά προτάγματα. Το αξιοσημείωτο εύρημα είναι ότι η ελληνική μυθοπλασία –στο πλαίσιο πάντα των έργων που μελετήθηκαν– χαρακτηρίζεται από ευελιξία και δεκτικότητα στα ρεύματα των καιρών, καθώς δεν σταματά να δοκιμάζει και να πειραματίζεται με τα όριά της, αναζητώντας νέους εκφραστικούς τρόπους, ώστε να ανανεώνεται και να εκφράζει τη σύνθετη εμπειρία από τον κόσμο και τη διαρκώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα.

Hayden White

2019 ◽  
Author(s):  
Karyn Ball ◽  
Ewa Domańska
Keyword(s):  
Intellectual History ◽  
Social History ◽  
French Revolution ◽  
Western Europe ◽  
Narrative Discourse ◽  
Historical Representation ◽  
Liberal Humanism ◽  
History Of ◽  
Hayden White ◽  
The French Revolution

Hayden White (b. 12 July 1928–d. 5 March 2018) was a groundbreaking critic of conventional historiography whose emphasis on the moral, rhetorical, aesthetic, and fictive valences of narrative as a mode of figuration unsettled professional historians’ tendency to disavow the role of the imagination and form in the selective arrangement of evidence. Despite Metahistory’s manifest affinity with structuralist approaches, White’s 1973 monograph is widely viewed as having inaugurated a “postmodernist” critique of narrative historiography that resonated with the growing influence of a postwar, anti-positivist “linguistic turn” stressing the figural dynamics of texts as objects of discourse. In grasping the implications of referential fragility, White articulated a quintessentially Nietzschean antipathy toward naively mimetic notions of “truth” that govern history treated as an objective mirror rather than as an imaginative construction of the past. In consonance with Roland Barthes, White recognized that narrative historiography shared stylistic ground with realist fiction in adhering to poetic conventions that shore up the “referential illusion,” or the reader’s feeling that descriptive writing bears an intimate relationship with a sometimes arbitrary and disordered reality. Insisting upon historical narrative’s status as a verbal structure, White additionally demonstrated that history’s figural operations are irreducible to a rigorously logical methodology and “science” as such insofar as history’s form reflects choices that cannot be evaluated on epistemological grounds. For this reason, while traditional historians continue to disavow the import of White’s interventions, scholarship in the humanities and social sciences attests to his abiding influence beyond the critique of historiography. Before the appearance in 1973 of the textbook The Greco-Roman Tradition and his monograph Metahistory: The Historical Imagination in Nineteenth-Century Europe, White translated Carlo Antoni’s From History to Sociology: The Transition in German Historical Thinking from Italian (with a foreword by Benedetto Croce) (1959); co-authored two textbooks respectively entitled The Emergence of Liberal Humanism: An Intellectual History of Western Europe, Vol. 1: From the Italian Renaissance to the French Revolution (1966) with Willson H. Coates and J. Salwyn Schapiro; and, again with Coates, The Ordeal of Liberal Humanism: An Intellectual History of Western Europe, Vol. 2: Since the French Revolution (1970). White also edited The Uses of History: Essays in Intellectual and Social History (1968) and co-edited Giambattista Vico: An International Symposium with Giorgio Tagliacozzo (1969). With his wife, Professor Margaret Brose, White co-edited Representing Kenneth Burke in 1982, but following Metahistory, he primarily published essays, some of which reappeared in four collections: Tropics of Discourse: Essays in Cultural Criticism (1978); The Content of the Form: Narrative Discourse and Historical Representation (1987); Figural Realism: Studies in the Mimesis Effect (1999); and The Practical Past (2014). The Fiction of Narrative: Essays on History, Literature, and Theory 1957–2007, an anthology of White’s essays, co-edited and introduced by Robert Doran, appeared in 2010.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document