Artykuł nawiązuje do nasilającej się krytyki doktryny ekonomii głównego nurtu opierającej się na aksjomacie, że człowiek gospodarujący (homo oeconomicus) zachowuje się racjonalnie: optymalizuje decyzje, nie ulega nastrojom, nie jest chciwy itd. Konieczne jest otwarcie się ekonomii tradycyjnej na ekonomię behawioralną, która stała się w ostatnich latach jednym z najbardziej dynamicznych kierunków badań. W artykule podważono powszechne stereotypy dotyczące teorii A.Smitha, w tym przypisujący mu kreację homo oeconomicus. Biorąc pod uwagę całokształt twórczości Smitha - etyka i ekonomisty, należy stwierdzić, że egoizm i altruizm w jego teorii nie są sprzeczne. Odczytywanie ich obecnie na nowo pozwala sformułować pogląd, że A.Smith jest prekursorem ekonomii behawioralnej.
