arteria poplitea
Recently Published Documents


TOTAL DOCUMENTS

143
(FIVE YEARS 14)

H-INDEX

6
(FIVE YEARS 0)

2021 ◽  
Vol 49 (3) ◽  
Author(s):  
Selene Herrera-Martínez ◽  
Claudia E. Mojica-Rodríguez ◽  
César I. Díaz-Núñez ◽  
Óscar F. Cruz-Gómez ◽  
Felipe Girón-Pérez
Keyword(s):  

2021 ◽  
Vol 77 (2) ◽  
pp. 90-93
Author(s):  
A Martínez-Izquierdo ◽  
F Sáinz-González ◽  
AA Abu-Sniemeh
Keyword(s):  

2021 ◽  
Vol 32 (1) ◽  
pp. 22-27

Resumen Introducción:El manejo del TVP(trauma vascular periverico) circunda la necesidad de evitar el síndrome compartimental, dentro de su manejo temprano se encuentra realizar fasciotomías las cuales no han sido definidas en guías internacionales.Se evaluaron los resultados de los pacientes con lesión arterial periférica tratada quirúrgicamente que se sometieron a fasciotomías tempranas. Métodos: Estudio retrospectivo observacional de pacientes con trauma vascular de periférico que fueron llevados a fasciotomía tempranas. Los criterios de exclusión fueron lesiones craneoencefálicas o de médula espinal, lesiones por aplastamiento, lesiones por quemaduras y declaración de muerte a la llegada. Se realizaron análisis comparativos de la demografía, características de las lesiones, complicaciones y resultados. Resultados: En un periodo de 6 años se manejaron 17 pacientes con TVP llevados a fasciotomía temprana, (35%) con lesión vascular de la arteria femoral, (59%) casos lesión vascular de la humeral, (6%) caso lesión concomitante de vena y arteria poplítea. Respecto al manejo (76%) fasciotomías temprana completas y (24%) limitadas, del total de pacientes, en 10 (59%) se realizaron dos fasciotomías. Conclusión: La decisión de realizar fasciotomía temprana debe basarse en el riesgo de síndrome compartimental y el estado del paciente, los pacientes con fasciotomía temprana realizada en el mismo tiempo quirúrgico que la reconstrucción vascular han mostrado mayores beneficios.


2021 ◽  
Vol 36 (1) ◽  
pp. 161-164
Author(s):  
Javier Rodriguez-Padilla ◽  
Teresa Carrascosa Mirón
Keyword(s):  

Introducción. El síndrome de atrapamiento poplíteo es una entidad infrecuente, cuya incidencia oscila entre 0,17 y 3,5 %, representando una de las principales causas de isquemia en miembros inferiores en adultos jóvenes. Suele manifestarse con claudicación intermitente (69 %) o isquemia aguda (26 %), siendo muy rara su presentación con isquemia crítica de miembros inferioresCaso clínico. Paciente de 30 años quien presentó úlcera subungueal en primer dedo de pie derecho con dolor intenso. En la exploración física no se palpaban pulsos distales y se observó palidez cutánea intensa y frialdad. Se realizó arteriografía donde se observó defecto de repleción de bordes regulares y desplazamiento medial de la arteria poplítea. La resonancia magnética mostró una inserción anómala del gastrocnemio medial, con lo que se hizo diagnóstico de síndrome de atrapamiento poplíteo tipo I. Mediante abordaje posterior se realizó reconstrucción vascular con injerto venoso y sección tendinosa del gastrocnemio medial. En el postoperatorio inmediato el paciente recupera pulso pedio y en el seguimiento a un año el paciente no presenta clínica de isquemia de miembros inferiores, encontrándose el baipás permeable. Discusión. A pesar de su baja incidencia, es importante incluir el síndrome de atrapamiento poplíteo en eldiagnóstico diferencial de isquemia en miembros inferiores en adultos jóvenes. Su presentación con isquemia crítica es excepcional, encontrando muy pocos casos publicados en la literatura. La reconstrucción arterial precoz mediante injerto o plastia con material autólogo constituye el tratamiento de elección.


2020 ◽  
Vol 161 (15) ◽  
pp. 588-593
Author(s):  
Tibor Takács ◽  
Gábor Mihalovits ◽  
Rita Váradi ◽  
Zsolt Palásthy
Keyword(s):  

Absztrakt: Bevezetés: Napjainkban a perifériás verőérbetegségek incidenciája mellett a sürgős végtagmentő műtétet igénylő, kritikus végtagischaemiás esetek aránya is növekszik. A modern orvoslás alapelve a minimálinvazivitás szemlélete, így az érrendszer helyreállító beavatkozásaiban is elsődlegessé váltak az endovascularis technikák. Az arteria poplitea atheroscleroticus betegségei korábban a térd alá vezetett femoropoplitealis bypassműtét indikációját jelentették. Manapság egyre gyakrabban használunk intervenciós megoldásokat, ezen az érszakaszon azonban a sztentek használatának indikációjában az irodalom nem egységes. Célkitűzés: Érsebészeti osztályunkon 2016. január óta használunk Jaguár öntáguló flexibilis sztenteket az arteria poplitea atheroscleroticus betegségeinek kezelésére, célunk ezen beavatkozások effektivitásának vizsgálata volt. Módszer: Vizsgálatunkba klinikánk Érsebészeti Osztályán 2016. január 1. és 2017. december 31. között olyan arteria poplitea intervención átesett betegeket válogattuk be, akiknél Jaguár sztent beültetése is történt. Egyéves utánkövetés során vizsgáltuk a sztentek átjárhatóságát, az amputációmentes túlélést és az ezeket befolyásoló rizikófaktorokat. Statisztikai analízis: A folyamatos változók összehasonlítását Student-féle t-teszttel, a kategorikusokat khi-négyzet-próbával végeztük. Eredmények: A vizsgált időszakban 33 esetben végeztünk olyan poplitea, illetve femoropoplitealis endovascularis beavatkozást, melynek során az arteria poplitea szegmentbe Jaguár sztent beültetése is történt. Reoperációt igénylő posztintervenciós szövődmény 2 esetben fordult elő. Az utánkövetés során az első év végén a popliteasztentek primer átjárhatósága 58,1%-os, szekunder átjárhatósága 74,2%-os, míg az amputációmentes túlélés 96,8%-os volt. Következtetés: Eredményeink alapján – a nemzetközi irodalmi adatokkal összehasonlítva – megállapítható, hogy bár a Jaguár sztentek egyéves primer átjárhatósága relatíve alacsonyabb, az egyéves amputációmentes túlélés már jónak mondható, emellett a módszer sok esetben lényegesen kisebb műtéti terheléssel jár. Orv Hetil. 2020; 161(15): 588–593.


2020 ◽  
Author(s):  
T. O. NASCIMENTO ◽  
G. F. S. VASCONCELOS ◽  
J. A. COSTA NETO ◽  
M. V. S. LIMA ◽  
A. B. G. BARBOSA ◽  
...  
Keyword(s):  

2020 ◽  
Vol 19 ◽  
Author(s):  
Gabriel Paiva Duarte ◽  
Jorge Ribeiro da Cunha Júnior
Keyword(s):  

Resumo A artéria poplítea é o principal local para a ocorrência de aneurismas periféricos. Suas formas de apresentação agudas são potencialmente ameaçadoras à viabilidade do membro e à vida, dentre as quais destacamos a sua rotura. Apesar de ser um evento raro, sua rotura demanda rápida proposta de intervenção para satisfatório desfecho terapêutico. O tratamento padrão-ouro é o cirúrgico convencional e se dá pela interposição de veia safena magna. Trabalhos feitos nas últimas décadas vêm encontrando associações entre a síndrome de Marfan e aneurismas periféricos. Este relato apresenta um caso de um aneurisma de artéria poplítea esquerda roto tratado com sucesso em um paciente de 82 anos diagnosticado clinicamente como portador de síndrome de Marfan previamente desconhecida.


2020 ◽  
Vol 19 ◽  
Author(s):  
José Aderval Aragão ◽  
Fabio Guilherme Gonçalves de Miranda ◽  
Iapunira Catarina Sant’Anna Aragão ◽  
Felipe Matheus Sant’Anna Aragão ◽  
Francisco Prado Reis
Keyword(s):  

Resumo O aneurisma de artéria poplítea (AAP) é o mais frequente dos aneurismas periféricos, correspondendo a 85% do total de aneurismas. Normalmente, são assintomáticos, e o diagnóstico, em geral, é feito por meio do exame físico, tendo uma maior incidência no sexo masculino e em idosos. São bilaterais em 50% dos casos e, em 60% das vezes, estão associados a aneurisma de aorta abdominal. Apresentamos um paciente do sexo masculino com 72 anos de idade, com duas massas pulsáteis em ambas as regiões poplíteas, assintomático, com história de hipertensão arterial e dislipidemia. Os exames clínico e de imagem ultrassonográfica confirmaram o diagnóstico de aneurisma bilateral de artéria poplítea. Os AAP podem ser operados por meio de derivações por cirurgia aberta, com ou sem resseção do aneurisma ou por meio de cirurgia endovascular. Esse desafio discute estas possibilidades.


2020 ◽  
Vol 19 ◽  
Author(s):  
Ana Luiza Dias Valiente Engelhorn ◽  
Anna Luiza Cauduro de Miranda ◽  
Luiz Eduardo Biglia ◽  
Rafaella Castilho ◽  
Sarah Folly Polonio Machado ◽  
...  
Keyword(s):  

Resumo Os aprisionamentos vasculares são raros. Nos membros inferiores, geralmente são assintomáticos, mas podem causar claudicação intermitente atípica em indivíduos jovens sem fatores de risco para aterosclerose ou doenças inflamatórias. O vaso mais frequentemente acometido é a artéria poplítea, causando a síndrome do aprisionamento da artéria poplítea (SAAP), com sintomas na região dos músculos infrapatelares. Quando o desconforto ao esforço é mais distal, deve-se pensar em outros locais de aprisionamento arterial, como a artéria tibial anterior. Neste trabalho, é relatado o caso de um paciente com claudicação intermitente nos pés devido ao aprisionamento da artéria tibial anterior (AATA) bilateral, causado pelo retináculo dos músculos extensores e diagnosticado pela ultrassonografia vascular e angiotomografia durante flexão plantar. O paciente foi tratado cirurgicamente, evoluindo com melhora dos sintomas clínicos.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document