Information security as an object of regulation in the law of Ukraine

The study gives definitions of information security and related terms, such as cybersecurity, national security, and others, indicates the goals, objects, subjects of the concepts under consideration. The author also considers the features of the foundation and development of the information society in Ukraine, the components of its state information policy for ensuring information security, and identifies the key operations of activity of state bodies in the information sphere. The approaches of scientists who studied certain aspects of national and information security were analyzed, based on their work valuable conclusions were drawn and the conceptual basis of the article was formed. Independently, the definition and characteristics of external and internal threats to the information security of the country are given, methods for solving the problems arising in this connection are introduced, ways of ensuring the information security of the state are indicated. Information security in this study is considered as the central element of the national security of Ukraine, as well as a problematic issue in the field of information protection and ensuring the high-quality functioning of the information space. The author made an in-depth analysis of the existing regulatory and legal instruments for ensuring information security, pointed out their shortcomings, and gave recommendations for their further advancement. Also, recommendations are given to improve the current situation with the regulation of information security in the country, the directions of the state information policy are suggested and ways to ensure the continuity of the functioning of the information security system of Ukraine are indicated.

INFORMATION SECURITY AS AN OBJECT OF REGULATION IN THE LAW OF UKRAINE

The study gives definitions of information security and related terms, such as cybersecurity, national security, and others, indicates the goals, objects, subjects of the concepts under consideration. The author also considers the features of the foundation and development of the information society in Ukraine, the components of its state information policy for ensuring information security, and identifies the key operations of activity of state bodies in the information sphere. The approaches of scientists who studied certain aspects of national and information security were analyzed, based on their work valuable conclusions were drawn and the conceptual basis of the article was formed. Independently, the definition and characteristics of external and internal threats to the information security of the country are given, methods for solving the problems arising in this connection are introduced, ways of ensuring the information security of the state are indicated. Information security in this study is considered as the central element of the national security of Ukraine, as well as a problematic issue in the field of information protection and ensuring the high-quality functioning of the information space. The author made an in-depth analysis of the existing regulatory and legal instruments for ensuring information security, pointed out their shortcomings, and gave recommendations for their further advancement. Also, recommendations are given to improve the current situation with the regulation of information security in the country, the directions of the state information policy are suggested and ways to ensure the continuity of the functioning of the information security system of Ukraine are indicated.

Organizacja polskich sił zbrojnych podczas walk z Ukraińcami we Lwowie (1–21 listopada 1918 r.) według materiałów archiwalnych Wojskowego Biura Historycznego i Archiwum Akt Nowych

W opracowanych materiałach zasobów archiwalnych Wojskowego Biura Historycznego oraz Archiwum Akt Nowych odkryto wiele wcześniej nieznanych informacji dotyczących organizacji wojska polskiego z okresu walk listopadowych 1918 r. we Lwowie. Fakt ten świadczy o tym, jak bardzo ów temat pozostaje aktualny, chociaż co roku ukazują się nowe publikacje mu poświęcone. Zawarte materiały opisują proces kształcenia pół-ochotniczych jednostek i ich przekształcenie w regularne jednostki wojskowe. W artykule ukazano Wojsko Polskie, nie od strony udziału w działaniach zbrojnych a od strony fi nansowej oraz organizacyjnej podstaw służby, mobilizacji, wykształcenia, zaopatrzenia i uzbrojenia.

Kulturotwórcza rola Kościoła katolickiego na Wołyniu na przykładzie Parafi i św. Antoniego w Korcu

Przedmiotem artykułu jest analiza kulturotwórczej roli Kościoła katolickiego na Wołyniu, w tym ustalenie relacji pomiędzy Kościołem katolickim a dominującym na tym terenie obrządkiem wschodnim, przedstawiona na przykładzie działalności parafi i św. Antoniego w Korcu. Wybór koreckiego kościoła jako obszaru badań został podyktowany typowymi dla tego regionu dziejami parafi i, odzwierciedlającymi losy innych kościołów rzymskokatolickich na Wołyniu. Na podstawie badań terenowych oraz zebranych materiałów archiwalnych zaobserwowano przede wszystkim integrującą i podtrzymującą polską tożsamość funkcję kościoła. Autorka podkreśla, że odrębność wyznaniowa nie jest jednoznaczna z wykluczeniem z lokalnej społeczności. Mieszkańcy Korca, od wieków stanowiącego wielowymiarowe pogranicze, niezależnie od przynależności etnicznej czy religijnej, złączeni są wspólnym losem podupadającego, prowincjonalnego miasteczka. W tym kontekście, nie dziwi więc nie tylko brak zachowań piętnujących, lecz także współudział prawosławnych korczan w ważniejszych uroczystościach parafi i, traktowanych jako element lokalnej tradycji.

Сталін у беларускай савецкай літаратуры

Artykuł opowiada o utrwalaniu kultu Stalina w literaturze białoruskiej w latach 30. i 50. XX. Wówczas białoruscy pisarze sowieccy nieustannie wychwalali Stalina, ukazując go jako „wielkiego”, „ukochanego”, „odważnego”, „mądrego”, i „genialnego” przywódcę. Przedstawiano go jako ojca narodu, który pieczołowicie dbał o swoich „dzieci”. Artykuł pokazuje, że rola Stalina jako domniemanego „wszechpotężnego i wszechwiedzącego władcę” była częściowo pokłosiem polityki kultu jednostki, zaś częściowo jego siłą napędową. W publikacji przeanalizowano obraz Stalina w utworach literackich reprezentujących różne gatunki literackie ze szczególnym uwzględnieniem „listów narodu białoruskiego” do Stalina. Niektóre z nich weszły na stałe do ofi cjalnego kanonu literatury, a inne zostały szybko zapomniane.

Деятельность Белорусской торговой палаты в Украине в 1918 году

W artykule omawiano historię powstania i działalności Białoruskiej Izby Handlowej (BIH) na Ukrainie – jedynej zagranicznej organizacji gospodarczej Białoruskiej Republiki Ludowej, która z powodzeniem rozwijała stosunki handlowe z ukraińskimi podmiotami gospodarczymi w ciągu niemal całego 1918 r. Autorzy ukazują rolę profesora Mitrofana Downara-Zapolskiego w organizacji i udanej pracy tej instytucji. Ponadto przeanalizowano podstawy organizacyjne i prawne działalności BIH w Kijowie, jej skład personalny. Szczegółowo zbadany został związek między kierownictwem BIH na Ukrainie a kierownictwem BNR, samorządami i strukturami przedsiębiorczymi na Białorusi. Autorzy pokazują również trudne relacje BIH najpierw z rządem socjalistycznym Ukraińskiej Republiki Ludowej, następnie zaś z rządem hetmana Pawła Skoropadskiego. Publikacja pokazuje także rolę wsparcia fi nansowego Białoruskiej Izby Handlowej na Ukrainie dla inicjatyw politycznych rządu BNR oraz prasy białoruskiej.

Muzeum ziemi ojczystej (Heimatmuseum) Siegfrieda Lenza jako opowieść o próbie ocalenia

Zagadnienia dotyczące tożsamości można rozpatrywać z wielu perspektyw. Jednym ze sposobów jest próba opisania kultury niewielkiej społeczności, która w wyniku zawirowań historycznych powoli zanika. Taką tematykę porusza Siegfried Lenz w książce Muzeum ziemi ojczystej, która stanowi przedmiot analizy w artykule. Pisarz dotyka problemów związanych z zanikającą kulturą mazurską. Chce pokazać, w jaki sposób można próbować ją ochronić wraz z tożsamością jej przedstawicieli, ale również wskazać, jak szybko można doprowadzić do kompletnego jej zaniku.

Ідэнтычнасць жыхароў Мінска ў XIX – пачатку XX ст. у святле мемуарнай літаратуры

Wspomnienia mieszkańców Mińska są bardzo cennym źródłem do zrozumienia historii miasta. Ich szczególną wartością jest to, że pokazują życie miasta od wewnątrz, ze wszystkimi sprzecznościami. Mieszkańcy Mińska, którzy uważali się za Polaków, stanowili bardzo znaczną część jego mieszkańców do 1863 r. Wpłynęli na życie miasta, utrzymali te pozycję, choć w mniejszym stopniu do 1917 r. W XIX i na początku XX w., pomimo tego że miasto było częścią Imperium Rosyjskiego, Mińsk, podobnie jak w poprzednim okresie, kiedy był częścią Wielkiego Księstwa Litewskiego i Rzeczypospolitej Obojga Narodów, był częścią polskojęzycznej przestrzeni kulturowej i mentalnej. Wśród mieszkańców miasta, głównie wiary katolickiej, ale także grecko-katolickiej (po 1839 r. – wśród prawosławnych, byłych unitów), szlachty i mieszczan, językiem kultury i codziennej komunikacji był polski, ale jednocześnie przywiązywano do tradycji dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Jednocześnie Mińsk lub Mińsk Litewski był rozumiany jako miasto na Litwie – tj. na terytorium byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego i Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W tym artykule, na podstawie wspomnień ówczesnych mieszkańców i gości miasta – Tadeusza Korzona, Zofi i Kowalewskiej, Ferdynanda Szabłowskiego, Ferdynanda Ruszczyca, Jana Bułhaka, Adama Bohdanowicza, Anieli Bohdanowiczowej, Mikałaja Ułaszczyka i in. – podjęto próbę odzwierciedlenia ich postrzegania Mińska i miejsca miasta na ówczesnej Litwie i Białorusi, w Polsce i Rosji.

Белорусские таможенники в борьбе с контрабандой историко-культурных ценностей (1944–1991 гг.)

Artykuł jest poświęcony działalności służby celnej na terytorium Białorusi Radzieckiej w latach 1944–1991. Autor analizuje działalność celników mającą na celu zapobieganie przemytowi zabytków historii i kultury. Analizie poddano metody i możliwości działania funkcjonariuszy celnych w dziedzinie ochrony dziedzictwa kulturowego. Szczególną uwagą opatrzono przeciwdziałanie przemytowi przez granicę przedmiotów religijnych, głównie ikon. Z analizy wynika, że na początku lat 70. XX w. miał miejsce masowy przemyt ikon, które po zatrzymaniu przez celników były najczęściej niszczone. W następnych latach pochodzące z przemytu ikony trafi ały już do muzeów na Białorusi. W ten sposób w Brześciu powstało unikatowe muzeum ikon pochodzących z przemytu. W artykule zostały przedstawione najbardziej ciekawe i charakterystyczne sposoby i miejsca ukrywania przez przemytników historycznych i kulturowych artefaktów. Autor doszedł do wniosku, że w omawianym okresie celnicy białoruscy skutecznie przeciwdziałali nielegalnemu wywozowi z kraju zabytków historycznych i kulturowych.