Μόλις στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου συνέτρεξαν οι απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε η Δημογραφία να αναδειχθεί από ερευνητικό πεδίο σε αυτόνομη επιστήμη. Στις δεκαετίες που μεσολάβησαν η επιστήμη εμπλουτίζεται με νέες θεωρητικές και μεθοδολογικές προσεγγίσεις και η Δημογραφία αποκτά επιμέρους εξειδικεύσεις. Η σχέση μεταξύ οικονομίας και δημογραφίας αποτελεί ένα ανοικτό ζήτημα έρευνας και μελέτης παρά το πλήθος των αναφορών που έχουν γραφτεί σχετικά. Ο ρόλος των δημογραφικών εξελίξεων στη διαμόρφωση του κοινωνικού τοπίου μιας χώρας αλλά και στη διαμόρφωση των διεθνών σχέσεων και ισορροπιών έρχεται εμφατικά στην επικαιρότητα. Παράλληλα τα τελευταία χρόνια αναβιώνει το ενδιαφέρον στη μαθηματική δημογραφία και τη μοντελοποίηση των δημογραφικών φαινομένων λαμβάνοντας υπόψιν τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ περιβαλλοντικών και κοινωνικών μεταβολών στη δημογραφική συμπεριφορά. Το αντικείμενο της διδακτορικής διατριβής τοποθετείται στην τομή της Δημογραφίας και της Στατιστικής. Σκοπός είναι η μαθηματική μοντελοποίηση της θνησιμότητας και η περαιτέρω εφαρμογή της σε επίπεδο γεωγραφικής ανάλυσης προκειμένου να αποτελέσει ένα κατάλληλο επιστημονικό εργαλείο ερμηνείας της ανθρώπινης θνησιμότητας και φιλοδοξώντας να γίνει «πιλότος έρευνας» στη σωστή διαχείριση των δημογραφικών προκλήσεων του 21ου αιώνα. Η ανάλυση των δημογραφικών δεδομένων θνησιμότητας με χρήση πιθανοθεωρητικών κατανομών, δύναται να συμβάλει στην «ανάγνωση» των πληθυσμιακών μελλοντικών προβολών δίνοντας τις κατάλληλες δημογραφικές προγνώσεις σχετικά με τη μελλοντική ανάπτυξη του πληθυσμού μιας περιοχής κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες εξέλιξης της δημογραφικής συνιστώσας, όπως αυτής της θνησιμότητας.Η διδακτορική διατριβή αποτελείται από 3 μεγάλες θεματικές ενότητες. Στην πρώτη ενότητα, γίνεται αναφορά στους όρους της μαθηματικής Δημογραφίας, της στατιστικής, των πινάκων και των νόμων Θνησιμότητας από το παρελθόν έως σήμερα και διατυπώνεται η μοντελοποίηση της θνησιμότητας από τα αντίστοιχα μαθηματικά μοντέλα με τις αντίστοιχες μεθόδους εξομάλυνσης. Στη δεύτερη θεματική ενότητα, η οποία αποτελεί το κεντρικό μέρος της έρευνας, εισάγονται έννοιες πιθανοθεωρητικών κατανομών που συνέβαλαν στη διαμόρφωση του προτεινόμενου μοντέλου Θνησιμότητας. Συγκεκριμένα, στη ενότητα αυτή παρουσιάζεται η Beta Gompertz Generalized Makeham κατανομή (Andreopoulos et al., 2019) με τις αντίστοιχες 6 παραμέτρους της. Σε κάθε μία από τις έξι παραμέτρους, αποδίδεται και μια συγκεκριμένη δημογραφική ερμηνεία, η οποία με τη σειρά της παρέχει μια χρήσιμη προοπτική για την κατανόηση της επίδρασης της ηλικίας και του χρόνου στην ανθρώπινη θνησιμότητα (Andreopoulos et al., 2019). Παράλληλα μελετώνται και οι στατιστικές ιδιότητες της νέας κατανομής. Η τρίτη θεματική ενότητα περιλαμβάνει την εφαρμογή της κατανομής BGGM σε δεδομένα από διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες και σε διαφορετικές χρονικές στιγμές με μικρότερο (1993 – 2013) και μεγαλύτερο (1960 – 2045) εύρος, προκειμένου να αξιολογηθεί ο τρόπος με τον οποίο οι τιμές των παραμέτρων ποικίλλουν ανά γεωγραφική περιοχή και χρονική περίοδο. Η χρονολογική ανάλυση εφαρμόζεται από το 1960 έως το 2013 (παρελθόν), από το 2010 έως το 2017 (παρόν – εκτίμηση παραμέτρων) και από το 2017 έως το 2045 (μελλοντική πρόβλεψη). Τα δεδομένα θνησιμότητας που χρησιμοποιήθηκαν, αντλήθηκαν από την Human Mortality Database (http://www.mortality.org/) για όλα τα έτη. Έγινε επίσης, προσπάθεια να μελετηθεί η τάση ή (και) η πορεία που ακολουθεί η θνησιμότητα, ακολουθώντας τις τρέχουσες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις (αντίστοιχος παραλληλισμός των αποτελεσμάτων του μοντέλου με την πανδημία COVID-19). Ελήφθησαν υπόψη και δεδομένα ασθενειών, σύμφωνα πάντα με όσα μπορούν να καταγραφούν σε επίσημο επίπεδο (ΕΛ.ΣΤΑΤ. & Eurostat). Παράλληλα το σύνολο των δεδομένων θνησιμότητας με τις αντίστοιχες εκτιμήσεις των παραμέτρων είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα https://veegee.shinyapps.io/panagiotis_phd/ η οποία δημιουργήθηκε για την άμεση οπτικοποίηση των αποτελεσμάτων τα οποία συνεχώς ανανεώνονται και επικαιροποιούνται.
Human mortality effects of future concentrations of tropospheric ozone
