Tocante ao teatro, Ricardo Carvalho Calero pódese considerar un inestimable contribuidor á creación e renovación do teatro galego do século XX, na etapa de posguerra. No seu teatro, sen adscrición a ningunha corrente literaria, podemos atopar dende propostas clásicas ata as máis modernas e mesmo algunhas moi próximas ao simbolismo e ao expresionismo. Auto do prisioneiro é a súa obra preferida e unha das máis representativas. Tematicamente, relicte un «problema existencial humano», cunha visión próxima ao teatro do absurdo e cargada de expresionismo e simbolismo. Unha obra da que cabe facer unha interpretación plural. As for Carvalho Calero’s playwrights, they can be considered an invaluable contributor to the creation and renewal of Galician theater in the twentieth century, in the postwar period. In his theater, without ascription to any literary current, we can ind from classical proposals to the most modern and even some very close to symbolism and expressionism. Auto do prisioneiro is his favorite work and one of the most representative. Thematically, it relects a «human existential problem», with a vision close to the theater of the absurd and laden with expressionism and symbolism. A work that can be interpreted in a plural way.
The Politics of Translation in the Creation, Production, and Canon Formation of Translated Cebuano Literature from the Postwar Period to the Present
