„Bękarty wojny”. Włoskie reminiscencje w pisarstwie Artura Międzyrzeckiego

Artykuł odtwarza proces jednostkowej, osobistej „pracy pamięci”. Rzecz dotyczy śladów zbiorowego oraz indywidualnego doświadczenia żołnierskiego (coś na kształt: post-traumatic stress disorder) – w literackim zapisie. Ciekawi mnie, jak trauma wojenna włoskiej kampanii krzepnie – jeśli tak można rzec – „narratologicznie”, jak „opowiada się” w zmiennych fazach przedstawienia. Jak ten migotliwy proces („utrwalania” doświadczenia i „zamazywania” go, „konstruowania losu” i „zaprzeczania rzeczywistemu”, „mitologizowania faktów” i „wypierania realnego”) tekstowo przebiega, jak opalizuje w kolejnych twórczych przekształceniach.