Innowacje komunikacyjne oparte o założenia radykalnej demokracji na przykładzie platformy Indymedia po dwóch dekadach działania (1999-2019).

Indymedia to platforma mediów alternatywnych powstała w Seattle w listopadzie 1999 r. podczas protestów aktywistów nowych ruchów społecznych (m.in. ruchu na rzecz globalnej sprawiedliwości, ruchu anarchistycznego i związków zawodowych) wymierzonych w model neoliberalnej globalizacji symbolizowanej przez szczyt Światowej Organizacji Handlu. Korzystając z sieci internetowej w paradygmacie Web 2.0 platforma Indymedia w sposób pionierski, na długo przed pojawieniem się mediów społecznościowych, rozszerzyła kompetencje odbiorców i nadawców, zmieniła zasady filtrowania informacji, wdrożyła na niespotykaną skalę formułę „otwartego publikowania” i „otwartej informacji” stając się siecią platform liczącą w szczytowym momencie ponad 100 oddziałów na całym świecie. Celem artykułu jest analiza odkrytych i praktykowanych przez Indymedia możliwości komunikacyjnych opartych o rozwiązania wprowadzone pierwotnie przez sieć w paradygmacie Web 2.0 (m.in. formuły „otwartego publikowania” i wspólnotowego tworzenia informacji) w kontekście założeń radykalnej demokracji i w oparciu o modele V. Pickarda. W ten sposób możliwe będzie precyzyjne wskazanie głównych faktorów rozwoju, erozji a następnie transformacji platformy. Istotnym elementem będą też wyzwania dla platformy po dwóch dekadach działania oraz przyczyny jej transformacji i erozji, które pozwolą wypracować krytyczną perspektywę wobec koncepcji „usieciowionych ruchów społecznych” M. Castellsa. Dodatkowo, platforma Indymediów może być postrzegana jako medium tranzytowe pomiędzy siecią w paradygmacie Web 2.0 i mediami społecznościowymi, umożliwiając lepsze prognozowanie transformacji tych ostatnich.