ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Τα προϊόντα προχωρημένης μη ενζυματικής γλυκοζυλίωσης (Advanced glycation end-products, AGEs) είναι μόρια υψηλής αντιδραστικής ικανότητας που σχηματίζονται από την μη ενζυμική γλυκοζυλίωση πρωτεϊνών, λιπιδίων και νουκλεϊκών οξέων και μπορούν να επάγουν δομικές αλλαγές των κυττάρων. Το σύστημα της Γλυοξαλάσης αποτελείται από την Γλυοξαλάση-1 και -2 (Glyoxalase-1,-2, GLO-1,-2), είναι το βασικό σύστημα κάθαρσης που εμπλέκεται στην προστασία της κυτταρικής βλάβης λόγω τοξικών μεταβολιτών όπως τα AGEs. Πρόσφατα, ο ωοθηκικός ιστός έχει αναδειχθεί ως ένας νέος ιστό-στόχος εναπόθεσης AGEs, γεγονός που έχει συσχετισθεί τόσο με διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε γλυκοτοξίνες (AGEs) σε πειραματόζωα, όσο και σε καταστάσεις υπερανδρογοναιμίας στους ανθρώπους, όπως το Σύνδρομο των Πολυκυστικών Ωοθηκών (ΣΠΩ).ΣΚΟΠΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η μελέτη σχεδιάστηκε προς διερεύνηση της επίδρασης των διατροφικών γλυκοτοξινών (AGEs) καθώς και της περίσσειας ανδρογόνων στους ιστούς θηλέων επιμύων και ειδικότερα στον ωοθηκικό ιστό, ενώ μελετήθηκε και η δραστικότητα του ενζύμου κάθαρσης, της ωοθηκικής Γλυοξαλάσης-1 (GLO-1).ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Μελετήθηκαν δύο ομάδες θηλέων επιμύων, η πρώτη από φυσιολογικούς, μη αρρενοποιημένους επίμυες και η δεύτερη από αρρενοποιημένους προεφηβικούς επίμυες. Και οι δύο ομάδες χωρίστηκαν σε δύο υπο-ομάδες και η κάθε υπο-ομάδα αντιστοιχήθηκε σε δίαιτα υψηλής ή χαμηλής περιεκτικότητας σε γλυκοτοξίνες για 3 μήνες. Τα AGEs του ορού (U/ml) μετρήθηκαν με AGE-ειδική ανταγωνιστική ELISA. Ανοσοϊστοχημική ανάλυση πραγματοποιήθηκε για την εκτίμηση της εναπόθεσης των AGEs στα παρασκευάσματα ωοθηκικού ιστού. Ο προσδιορισμός της δραστικότητας της ωοθηκικής Γλυοξαλάσης-1 έγινε με τη χρήση φασματοφωτομετρίας προσμετρώντας το σχηματισμό προϊόντος S-D-λακτουλογλουταθειόνης.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Βρέθηκε υψηλή εναπόθεση των AGEs κυρίως στην κοκκιώδη στιβάδα των επιμύων υπό διατροφή υψηλή σε γλυκοτοξίνες (p ≤ 0.001), καθώς και στους αρρενοποιημένους επίμυες. Υπήρχε ισχυρή θετική συσχέτιση μεταξύ των AGEs του ορού και των επιπέδων των ανδρογόνων (rs=0.604, p≤0.001), ενώ αρνητική ήταν η συσχέτισή των επιπέδων τους με τα επίπεδα Οιστραδιόλης (rs=0.563, p≤0.001) και Προγεστερόνης (rs=0.609, p≤0.001). Η δραστικότητας της ωοθηκικής Γλυοξαλάσης-1 βρέθηκε σημαντικά μειωμένη στους φυσιολογικούς μη αρρενοποιημένους επίμυες υπό διατροφή υψηλή σε γλυκοτοξίνες συγκριτικά με εκείνους σε διατροφή χαμηλής σε γλυκοτοξίνες (p=0.006). Επίσης, η δραστικότητα του ενζύμου ήταν μειωμένη στους αρρενοποιημένους επίμυες συγκριτικά με τους μη αρρενοποιημένους (p≤0.001) με την αντίστοιχη διατροφή. Η δραστικότητα της GLO-1 έδειξε θετική συσχέτιση με την αύξηση του σωματικού βάρους των επιμύων (rs=0.533, p<0.001), τα επίπεδα Οιστραδιόλης (rs=0.326, p=0.033) και Προγεστερόνης (rs=0.500, p<0.001). Αρνητική συσχέτιση παρατηρήθηκε ανάμεσα στην εναπόθεση των AGEs στην κοκκιώδη στιβάδα των ωοθυλακίων σε όλες τις ομάδες με οριακή στατιστική σημαντικότητα (rs=-0.263, p=0.07).ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η μελέτη αυτή έδειξε πως τροφή υψηλής περιεκτικότητας σε γλυκοτοξίνες (AGEs) καθώς και οι υψηλές συγκεντρώσεις ανδρογόνων, διαταράσσουν το μεταβολισμό και το ορμονικό προφίλ των πειραματόζωων, ενώ επιδρούν ανασταλτικά στην δραστικότητα του ενζύμου κάθαρσης των AGEs, της Γλυοξαλάσης-1 (GLO-1). Τα αποτελέσματα αυτά αναδεικνύουν έναν πιθανό μηχανισμό μειωμένης κάθαρσης των AGEs σε σχέση με την ωοθηκική δυσλειτουργία που παρατηρείται σε περιπτώσεις τόσο διαταραγμένων διατροφικών συνηθειών, όσο και ορμονικών παραμέτρων, όπως η υπερανδρογοναιμία.
Defective Glyoxalase 1 Contributes to Pathogenic Inflammation in Cystic Fibrosis
