W artykule przeprowadzono analizę techniczną aktualnie istniejących na rynku rozwiązań
systemów transportowych dla „transportu innego szynowego” w rozumieniu ustawy o
publicznym transporcie zbiorowym, tzn. innego niż transport kolejowy. Podsystemy
transportowe analizowano pod względem technicznym i eksploatacyjno-funkcjonalnym.
Przeprowadzono również identyfikację kluczowych i problematycznych zapisów w aktach
prawnych dotyczących analizowanej klasy rozwiązań transportowych, w zakresie podsystemów
infrastruktura i tabor.
Obecny stan prawny w Polsce nie zabrania stosowania nietypowych w kraju (a z powodzeniem
funkcjonujących w świecie) rozwiązań transportowych klasy lekkiego metra, jak monorail czy
APM (Automated People Mover).
Zaproponowano nowy podział transportu szynowego uwzględniający podobieństwa
parametrów technicznych i eksploatacyjno-funkcjonalnych oraz podległość do organów
nadzoru i bezpieczeństwa. Ze względu na podobieństwo uznano środki transportu poruszające
się po jednej szynie (monorail) i APM jako odmiany lekkiego metra.
Przedstawiono propozycję zmian i nowych zapisów w ustawach o znaczeni: uzupełniającym, ze
względu na możliwości dopuszczenia nowych rozwiązań transportowych klasy lekkiego metra
do eksploatacji w Polsce.
Zmiany w prawodawstwie dotyczyć powinny wprowadzenia do ustaw nowych środków
transportu jak lekkie metro, w tym monorail i APM, zdefiniowanych jako odmiany metra. Brak
ogólnej definicji metra w ustawach o transporcie kolejowym i publicznym transporcie
zbiorowym może w przyszłości utrudniać wprowadzenie nowych rozwiązań do realizacji w
ramach projektów transportowych dużych miast. Stosowane aktualnie w polskim
prawodawstwie definicje nie opisują wszystkich środków transportu, które są już powszechnie
stosowane w wielu miejscach na świecie i Europie.