scholarly journals Interacting climate change factors (CO2 and temperature cycles) effects on growth, secondary metabolite gene expression and phenotypic ochratoxin A production by Aspergillus carbonarius strains on a grape-based matrix

Author(s):  
Carla Cervini ◽  
Carol Verheecke-Vaessen ◽  
Massimo Ferrara ◽  
Esther García-Cela ◽  
Donato Magistà ◽  
...  
Toxins ◽  
2016 ◽  
Vol 8 (8) ◽  
pp. 242 ◽  
Author(s):  
Rachelle El Khoury ◽  
Ali Atoui ◽  
Carol Verheecke ◽  
Richard Maroun ◽  
Andre El Khoury ◽  
...  

2016 ◽  
Vol 9 (5) ◽  
pp. 863-874 ◽  
Author(s):  
A. Akbar ◽  
A. Medina ◽  
N. Magan

The objectives of this study were to evaluate the effect of interacting climate change (CC) factors (water stress [water activity, aw; 0.99-0.90]); temperature [30, 35 °C]; and elevated CO2 [400 and 1000 ppm] on (1) lag phases prior to growth, (2) growth and (3) ochratoxin A (OTA) production by species of Aspergillus sections Circumdati and Nigri on coffee-based media and stored coffee beans. The lag phases, prior to growth, of all strains/species were slightly increased as aw, temperature and CO2 were modified. The interacting CC factors showed that most strains/species examined grew well at 30 °C and slightly less so at 35 °C except for Aspergillus niger (A 1911) which could tolerate the higher temperature. In addition, the interaction of elevated CO2 (1000 ppm) + temperature (35 °C) increased OTA production when compared with 30 °C but only for strains of Aspergillus westerdijkiae (B2), Aspergillus ochraceus (ITAL 14) and Aspergillus steynii (CBS 112814). Most of the strains had optimum growth at 0.95 aw at 35 °C, while at 30 °C the optimum was at 0.98 aw. On stored coffee beans there was only a significant stimulation of OTA production by A. westerdijkiae strains in elevated CO2 (1000) at 0.90 aw. These results suggest differential effects of CC factors on OTA production by species in the Sections Circumdati and Nigri in stored coffee and that for most species there is a reduction in toxin production.


2018 ◽  
Author(s):  
Ιλιάδα Λάππα

Η ωχρατοτοξίνη Α (ΩΤΑ) είναι ένας δευτερογενής μεταβολίτης που αποτελεί μια από τις πλέον διαδεδομένες μυκοτοξίνες, καθώς η παρουσία της στη διατροφική αλυσίδα προκαλεί σοβαρούς κινδύνους στην ανθρώπινη υγεία. Η επιμόλυνση των σταφυλιών με ΩΤΑ οφείλεται κυρίως στην παρουσία των μαύρων Ασπέργιλλων (Aspergillus section Nigri) μεταξύ των οποίων ο μύκητας Αspergillus carbonarius έχει αναγνωριστεί ως ο κύριος παραγωγός ΩΤΑ στα σταφύλια και στα παράγωγα προϊόντα (χυμός σταφυλιών, σταφίδες και οίνος). Ο μύκητας είναι δυνητικά παθογόνος, παρουσιάζει ευρεία διασπορά στο περιβάλλον και χαρακτηρίζεται από αξιοσημείωτη ικανότητα να ανθίσταται σε διάφορους παράγοντες καταπόνησης, γεγονός που του επιτρέπει να επιβιώνει σε μεγάλο εύρος κλιματολογικών συνθηκών και θρεπτικών υποστρωμάτων. Η συχνή παρουσία του μύκητα οφείλεται στην ταχεία ανάπτυξή του, η οποία συντελεί στην επιμόλυνση των σταφυλιών, ειδικότερα προς το τέλος του σταδίου του περκασμού (veraison). Σήμερα, η ΩΤΑ εξακολουθεί να αποτελεί σημαντική πρόκληση στο πλαίσιο των συνεχών προσπαθειών τήρησης των προδιαγραφών ασφάλειας των τροφίμων για την παραγωγή ποιοτικών οίνων και επιτραπέζιων σταφυλιών. Οι πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η παραγωγή της ΩΤΑ είναι συνέπεια διαφόρων οικοφυσιολογικών αλληλεπιδράσεων σε μοριακό επίπεδο. Επομένως, τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας έχει εστιαστεί στη μελέτη των γενετικών παραμέτρων που σε συνδυασμό με περιβαλλοντικούς και βιολογικούς παράγοντες επηρεάζουν την παραγωγή ωχρατοξίνης. Στο πλαίσιο της εν λόγω διδακτορικής διατριβής μελετήθηκαν διαφορετικοί φαινότυποι του μύκητα A. carbonarius ως προς το δυναμικό παραγωγής τοξίνης, εστιάζοντας στην έκφραση των γονιδίων εκείνων που σχετίζονται με την παραγωγή ΩΤΑ υπό την επίδραση διαφορετικών οικοφυσιολογικών παραγόντων σε επίπεδο μεταγραφής. Αρχικά μελετήθηκε η συσχέτιση μεταξύ παραγωγής ΩΤΑ και διαφορετικών μεθόδων προσδιορισμού της ανάπτυξης (μεταβολή της διαμέτρου, της βιομάζας, του ξηρού βάρους και της επιφάνειας της μυκηλιακής αποικίας) του μύκητα A. carbonarius σε σχέση με το χρόνο, χρησιμοποιώντας συνθετικό υπόστρωμα χυμού σταφυλιών (SGM) (Κεφάλαιο 3). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όλες οι μέθοδοι προσδιορισμού της ανάπτυξης που μελετήθηκαν συσχετίστηκαν τόσο με την παραγωγή τοξίνης όσο και μεταξύ τους, τονίζοντας επίσης την ενδο-στελεχιακή παραλλακτικότητα που παρατηρήθηκε. Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι απομονώσεις του μύκητα A. carbonarius που παρουσίασαν υψηλότερη παραγωγή τοξίνης συσχετίστηκαν καλύτερα με τις εκάστοτε παραμέτρους ανάπτυξης. Τέλος, έγινε προσπάθεια ανάπτυξης πρωτογενών μοντέλων συσχέτισης της ΩΤΑ με το χρόνο, λαμβάνοντας υπόψη τη διαστελεχική παραλλακτικότητα, τα οποία έδειξαν υψηλή συσχέτιση της κινητικής της ΩΤΑ με την ανάπτυξη του μήκυτα. Στη συνέχεια διερευνήθηκε η έκφραση σε μεταγραφικό επίπεδο των βιοσυνθετικών γονιδίων της ΩΤΑ, AcOTApks, AcOTAnrps και του μεταγραφικού παράγοντα laeA, που σχετίζεται με την παραγωγή της ΩΤΑ, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της αλυσιδωτής αντίδρασης της πολυμεράσης πραγματικού χρόνου (RT-qPCR) (Κεφάλαιο 4). Τα επίπεδα μεταγραφής των παραπάνω γονιδίων εκτιμήθηκαν κατά την ανάπτυξη του μύκητα A. carbonarius σε υγρό θρεπτικό μέσο SGM σε διαφορετικές τιμές θερμοκρασίας, ενεργότητας ύδατος και χρόνου ανάπτυξης. Η γονιδιακή έκφραση προσδιορίστηκε στα ίδια χρονικά σημεία μαζί με τη βιομάζα του μύκητα και την παραγωγή τοξίνης. Τα αποτελέσματα έδειξαν μεμονωμένες συσχετίσεις και όχι κάποια ευκρινή τάση σε σχέση με την επίδραση της θερμοκρασίας, της ενεργότητας ύδατος ή του χρόνου ανάπτυξης επί της γονιδιακής έκφρασης. Επίσης, τα αποτελέσματα εξαρτήθηκαν από το στέλεχος του μήκητα, γεγονός που υποδεικνύει την πολυπλοκότητα των αποκρίσεων σε επίπεδο γονιδιακής έκφρασης Η πρώιμη ενεργοποίηση των δύο βασικών βιοσυνθετικών γονιδίων της ωχρατοξίνης υπογράμμισε την προρρητική φύση της ανάλυσης RT-qPCR, εφόσον τα εν λόγω γονίδια, ως μοριακοί δείκτες εκφράζονται πριν την φαινοτυπική ανίχνευση της τοξίνης. Επιπλέον, μελετήθηκε η επίδραση των αιθερίων ελαίων γαρίφαλλου, κανέλλας, λεμονόχορτου και μανταρινιού στην ανάπτυξη του μύκητα A. carbonarius και στη βιοσύνθεση της ΩΤΑ (Κεφάλαιο 5). Η έκφραση των σχετιζόμενων με την παραγωγή τοξίνης γονιδίων προσδιορίστηκε σε υγρό υπόστρωμα SGM στο οποίο είχαν προστεθεί διαφορετικές συγκεντρώσεις των ανωτέρω αιθερίων ελαίων. Η αντιμυκητιακή τους δράση επηρεάστηκε από τις διαφορετικές απομονώσεις του μύκητα A. carbonarius καθώς και τα διαφορετικά υποστρώματα (ΜΕΑ, CYA, SGM). Η ανασταλτική δράση των διαφορετικών αιθερίων ελαίων ήταν ανάλογη της συγκέντωσης που χρησιμοποιήθηκε σε κάθε περίπτωση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η γονιδιακή έκφραση παρουσίασε παρόμοια τάση με την παραγωγή τοξίνης μεταξύ των μεταχειρήσεων (παρουσία αιθερίου ελαίου) και του μάρτυρα, γεγονός που μπορεί να υποδεικνύει πιθανή συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων μεταγραφής των γονιδίων και της αντι-ωχρατοξινογόνου δράσης. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν την πιθανή επίδραση των συγκεκριμένων αιθερίων ελαίων στην έκφραση των υπό μελέτη γονιδίων και επομένως στην παραγωγή ΩΤΑ. Τέλος, μελετήθηκαν οι επιπτώσεις στην ανάπτυξη του μύκητα Α. carbonarius και στην παραγωγή ΩΤΑ κατά την in vitro συγκαλλιέργεια του μύκητα με διαφορετικά στελέχη του οξυγαλακτικού βακτηρίου Lactobacillus plantarum (Κεφάλαιο 6). Τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντική μείωση της ανάπτυξης του μύκητα και της παραγωγής ΩΤΑ σε όλες τις περιπτώσεις συγκαλλιέργειας με τα οξυγαλακτικά βακτήρια. Διερευνήθηκε επίσης in situ η ικανότητα προσκόλλησης των βακτηριακών κυττάρων στην επιφάνεια των σταφυλιών και η επίδρασή τους στην αναστολή της παραγωγής ΩΤΑ με θετικά αποτελέσματα. Τέλος, η μελέτη της γονιδιακής έκφρασης έδειξε μικτές αποκρίσεις για όλα τα εξεταζόμενα γονίδια γεγονός που τονίζει την επίδραση της παραλλακτικότητας του στελέχους, όσον αφορά στις διαφορετικές απομομώσεις του μύκητα A. carbonarius αλλά και τα διαφορετικά στελέχη του βακτηρίου L. plantarum που χρησιμοποιήθηκαν


2016 ◽  
Vol 20 (19) ◽  
pp. 2029-2035 ◽  
Author(s):  
Roberto Antonioletti ◽  
Angela Viglianti ◽  
Stefano Cristofoli ◽  
Alessandra Ricelli

Toxins ◽  
2021 ◽  
Vol 13 (6) ◽  
pp. 385
Author(s):  
Alaa Baazeem ◽  
Alicia Rodriguez ◽  
Angel Medina ◽  
Naresh Magan

Pistachio nuts are an important economic tree nut crop which is used directly or processed for many food-related activities. They can become colonized by mycotoxigenic spoilage fungi, especially Aspergillus flavus, mainly resulting in contamination with aflatoxins (AFs), especially aflatoxin B1 (AFB1). The prevailing climate in which these crops are grown changes as temperature and atmospheric CO2 levels increase, and episodes of extreme wet/dry cycles occur due to human industrial activity. The objectives of this study were to evaluate the effect of interacting Climate Change (CC)-related abiotic factors of temperature (35 vs. 37 °C), CO2 (400 vs. 1000 ppm), and water stress (0.98–0.93 water activity, aw) on (a) growth (b) aflD and aflR biosynthetic gene expression and (c) AFB1 production by two strains A. flavus (AB3, AB10) in vitro on milled pistachio-based media and when colonizing layers of shelled raw pistachio nuts. The A. flavus strains were resilient in terms of growth on pistachio-based media and the colonisation of pistachio nuts with no significant difference when exposed to the interacting three-way climate-related abiotic factors. However, in vitro studies showed that AFB1 production was significantly stimulated (p < 0.05), especially when exposed to 1000 ppm CO2 at 0.98–0.95 aw and 35 °C, and sometimes in the 37 °C treatment group at 0.98 aw. The relative expression of the structural aflD gene involved in AFB1 biosynthesis was decreased or only slightly increased, relative to the control conditions at elevated CO, regardless of the aw level examined. For the regulatory aflR gene expression, there was a significant (p < 0.05) increase in 1000 ppm CO2 and 37 °C for both strains, especially at 0.95 aw. The in situ colonization of pistachio nuts resulted in a significant (p < 0.05) stimulation of AFB1 production at 35 °C and 1000 ppm CO2 for both strains, especially at 0.98 aw. At 37 °C, AFB1 production was either decreased, in strain AB3, or remained similar, as in strain AB10, when exposed to 1000 ppm CO2. This suggests that CC factors may have a differential effect, depending on the interacting conditions of temperature, exposure to CO2 and the level of water stress on AFB1 production.


2006 ◽  
Vol 71 (6) ◽  
pp. M196-M200 ◽  
Author(s):  
S. Marín ◽  
N. Bellí ◽  
S. Lasram ◽  
S. Chebil ◽  
A.J. Ramos ◽  
...  

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document