scholarly journals Seleção de antagonistas fúngicos a Fusarium solani e Fusarium oxysporum em substrato comercial para mudas

2007 ◽  
Vol 37 (6) ◽  
pp. 1801-1804 ◽  
Author(s):  
Luciana Zago Ethur ◽  
Elena Blume ◽  
Marlove Fátima Brião Muniz ◽  
Maria Georgina Veiga Flores
Keyword(s):  
Fusarium Oxysporum ◽  
Fusarium Solani ◽  
Penicillium Claviforme

Testes in vitro são geralmente utilizados para a seleção inicial de agentes de biocontrole contra fungos de solo, faltando metodologias que utilizem solo e/ou substrato. O objetivo deste trabalho foi realizar a seleção massal de isolados fúngicos antagônicos a F. solani e F. oxysporum em substrato comercial para mudas. Foram realizados dois experimentos com os patógenos F. solani e F. oxysporum e com 98 possíveis antagonistas fúngicos, dos gêneros Penicillium claviforme, Penicillium, Aspergillus e Cladosporium. A suspensão dos patógenos foi inserida no substrato, em copos plásticos, sendo acrescentada, cinco dias depois, a suspensão dos demais fungos. Avaliou-se o número de unidades formadoras de colônia de F. solani e F. oxysporum por grama de substrato após nove dias. Dos 98 isolados utilizados contra F. solani, 43 % não diferiram da testemunha e 57% reduziram o seu desenvolvimento em substrato, sendo que os três melhores isolados fúngicos foram do gênero Penicillium claviforme. Os três isolados de Penicillium claviforme selecionados para F. solani também foram eficientes para F. oxysporum.

In vitro activity of olorofim against clinical isolates of the Fusarium oxysporum and Fusarium solani species complexes

Mycoses ◽  
2021 ◽  
Author(s):  
Hamid Badali ◽  
Connie Cañete‐Gibas ◽  
Hoja Patterson ◽  
Carmita Sanders ◽  
Barbara Mermella ◽  
...  
Keyword(s):  
Fusarium Oxysporum ◽  
Fusarium Solani ◽  
Vitro Activity ◽  
Clinical Isolates ◽  
In Vitro Activity ◽  
Species Complexes

scholarly journals Morphological and molecular characterization of Fusarium spp. associated to the regional occurrence of wilt and dry bud rot in Agave tequilana

2019 ◽  
Vol 38 (1) ◽  
Author(s):  
Viridiana López-Bautista ◽  
Gustavo Mora-Aguilera ◽  
María Alejandra Gutiérrez-Espinosa ◽  
Coral Mendoza-Ramos ◽  
Verónica Inés Martínez-Bustamante ◽  
...  
Keyword(s):  
Fusarium Oxysporum ◽  
Molecular Characterization ◽  
Fusarium Solani ◽  
Fusarium Fujikuroi ◽  
Agave Tequilana ◽  
Fusarium Spp ◽  
Impacto Económico ◽  
Morphological And Molecular Characterization

<p>La marchitez y pudrición seca del cogollo del agave (<em>Agave tequilana</em> var. azul) son enfermedades de alto impacto económico para este cultivo. En este trabajo se planteó determinar la implicación de <em>Fusarium</em> spp. en ambas enfermedades bajo un enfoque regional. Se colectaron muestras de raíz y suelo en 40 plantaciones comerciales ubicadas en 13 municipios de Los Altos Jalisco, importante región de cultivo de agave azul en México. De cada plantación de colecta se estimó carga de inóculo mediante un índice de <em>Fusarium</em> obtenido de unidades formadoras de colonias (<em>Fusarium</em> vs hongos totales) y se analizó su relación con pH y materia orgánica. Se obtuvieron 109 aislados caracterizados morfológicamente como <em>Fusarium</em> spp. de los cuales se seleccionaron 25 para identificación molecular con ITS y EF-1a. La selección consideró sintomatología, caracteres macro y microscópicos y prevalencia de tipologías de colonia observadas <em>in vitro</em> en medios Komada, Sabouraud, SNA y CLA. Los caracteres culturales y morfológicos evaluados fueron: coloración micelial, tamaño, forma y septación de macro y microconidios, y longitud y número de fiálides. Se asociaron cinco especies con marchitez y/o pudrición seca ubicadas en tres complejos filogenéticos: <em>F. oxysporum</em> del complejo de especies <em>Fusarium oxysporum</em> (FOSC) con 56% (46.2% suelo y 66.7% raíz) de representatividad regional; <em>F. solani, F. falciforme</em> y <em>Fusarium</em> sp. del complejo <em>Fusarium solani</em> (FSSC) (40%); y <em>Fusarium</em> sp. del complejo <em>Fusarium fujikuroi</em> (FFSC) (4%). MO y pH tuvieron correlación inversamente proporcional con Índice de <em>Fusarium</em> (<em>r2</em> = 0.68-0.70). Se postula que la marchitez y pudrición seca del cogollo de agave azul constituyen un síndrome en el cual se asocian y especializan parasíticamente diversas especies de <em>Fusarium</em>. Se encontró un aislado de los tres complejos de <em>Fusarium</em> asociados específicamente a cada tipo de síntoma y la combinación de ellos. La mayoría se asociaron a marchitez con predominancia de<em> F. oxysporum. </em>  </p><p> </p>

scholarly journals Antagonismo de Trichoderma harzianum contra la fusariosis del garbanzo y su efecto biofertilizante

2020 ◽  
Vol 11 (5) ◽  
pp. 1135-1147
Author(s):  
Talina Olivia Martínez-Martínez ◽  
Brenda Zulema Guerrero-Aguilar ◽  
Víctor Pecina-Quintero ◽  
Enrique González-Pérez ◽  
Juan Gabriel Angeles-Núñez
Keyword(s):  
Rhizoctonia Solani ◽  
Fusarium Oxysporum ◽  
Trichoderma Harzianum ◽  
Fusarium Solani ◽  
Baja California ◽  
Sclerotium Rolfsii ◽  
Macrophomina Phaseolina

El garbanzo es una leguminosa, que se cultiva en dos regiones de México principalmente, noroeste (Sonora, Sinaloa y Baja california) y la región de El Bajío (Guanajuato, Michoacán y Jalisco); sin embargo, cada año la producción del cultivo está comprometida con la fusariosis vascular, una de las principales enfermedades que afectan al cultivo y que está asociada al complejo fúngico Fusarium oxysporum, Fusarium solani, Rhizoctonia solani, Macrophomina phaseolina y Sclerotium rolfsii. Una alternativa de control biológico es la aplicación de Trichoderma, la que además tiene un efecto indirecto en la nutrición de la planta. El objetivo de este estudio fue determinar el antagonismo in vitro de dos cepas de Trichoderma harzianum (T1 y T2) y su efecto como biofertilizante. Se realizaron confrontaciones in vitro contra cepas de las razas de Fusariumoxysporum f. sp. ciceris (Foc 0, 1B/C, 5 y 6), Fusarium solani, Macrophomina phaseolina (MSonora y M-GTO) y Sclerotium rolfsii. Se evaluó el efecto de T2 como biofertilizante (TB) midiendo las variables: número de flores, vainas, altura de la planta, diámetro del tallo, longitud de la raíz y rendimiento de grano. Las dos cepas de T. harzianum mostraron antagonismo en diferente escala contra los patógenos. Adicionalmente, con el tratamiento donde se aplicó T. harzianum (TB) se presentaron incrementos en el número de flores (30%), vainas (24%), altura (3%), diámetro de las plantas (3.5%), así como la longitud de la raíz (13%) y rendimiento del grano (23%).

scholarly journals POTENCIAL ANTAGONÍSTICO DO ISOLADO BACTERIANO (BSV- 05) CONTRA OS PATÓGENOS RADICULARES DO FEIJOEIRO: Fusarium solani f. sp. phaseoli, Fusarium oxysporum f. sp. phaseoli, Macrophomina phaseolina e Rhizoctonia solani

2017 ◽  
Vol 14 (1) ◽  
pp. 59 ◽  
Author(s):  
Bruno Sérgio Vieira ◽  
Hyann Markos Pereira Vieira ◽  
Luciana Alves de Sousa ◽  
Karoline Damasceno Ribeiro de Mendonça
Keyword(s):  
Bacillus Subtilis ◽  
Rhizoctonia Solani ◽  
Fusarium Oxysporum ◽  
Fusarium Solani ◽  
Macrophomina Phaseolina ◽  
E 92

<p>Durante uma seleção de bactérias antagonistas realizada no Laboratório de Microbiologia e Fitopatologia da UFU, o isolado de <em>Bacillus subtilis</em>, BSV – 05 se destacou. Diante disso, objetivou-se no presente trabalho avaliar o potencial antagonístico <em>in vitro</em> deste isolado bacteriano contra quatro patógenos radiculares do feijoeiro: <em>Fusarium solani </em>f. sp. <em>phaseoli, Fusarium oxysporum</em> f. sp. <em>phaseoli, Macrophomina phaseolina </em>e <em>Rhizoctonia solani</em>. Foram utilizadas as seguintes metodologias <em>in vitro </em>versus os patógenos citados:<em> </em>cultivo pareado, influência da inoculação conjunta, produção de metabolitos voláteis e não voláteis. Os percentuais de inibição do isolado BSV – 05 sobre <em>M. phaseolina, R. solani, F. solani,</em> <em>F. oxysporum</em>, foram de 61,43%; 50,36%; 13,74% e 7,7%, respectivamente, para a metodologia do cultivo pareado. O contato direto da bactéria com os patógenos inibiu em 100% o crescimento micelial de <em>M. phaseolina, R. solani</em>; e para <em>F. solani </em>e <em>F. oxysporum</em>, foram observadas inibições de 90 e 92 %, respectivamente. Possíveis metabólitos secretados pelo isolado BSV 05 apresentaram níveis de inibição de 100% para <em>R. solani</em>. Para <em>M. phaseolina</em>, observou-se uma porcentagem de inibição de 80,26%, e 45,31% e 47,80% para <em>F. solani </em>e <em>F. oxysporum</em>, respectivamente. A porcentagem de inibição da germinação de conídios de <em>F. solani </em>e <em>F. oxysporum </em>e<em> M. phaseolina</em> num meio de cultura contendo substâncias metabolizadas por BSV – 05 foi de 87,70; 91,28% e 100%, respectivamente. O isolado bacteriano BSV-05 não apresentou produzir nenhum metabólito volátil.</p>

HONGOS FITOPATÓGENOS MODULAN LA EXPRESIÓN DE LOS GENES ANTIMICROBIANOS phlD Y hcnC DE LA RIZOBACTERIA Pseudomonas fluorescens UM270

Biotecnia ◽  
2018 ◽  
Vol 20 (2) ◽  
pp. 110-116
Author(s):  
Julie E. Hernández-Salmerón ◽  
Benjamín R. Hernández-Flores ◽  
Ma del Carmen Rocha-Granados ◽  
Pedro D. Loeza- Lara ◽  
Gustavo Santoyo
Keyword(s):  
Rhizoctonia Solani ◽  
Fusarium Oxysporum ◽  
Pseudomonas Fluorescens ◽  
Botrytis Cinerea ◽  
Fusarium Solani

El objetivo de este trabajo fue evaluar el efecto antagónico de la rizobacteria promotora del crecimiento vegetal Pseudomonas fluorescens UM270 hacia los hongos fitopatógenos Botrytis cinerea, Fusarium oxysporum, Fusarium solani y Rhizoctonia solani. También, se determinó la expresión de los genes phlD y hcnC de la cepa UM270 en presencia de los fitopatógenos durante bioensayos de antagonismo in vitro. Los resultados muestran que la cepa UM270 logra inhibir el crecimiento del micelio de B. cinerea (45%), F. solani (25%) y R. solani (24%) en diferente grado, mientras que para F. oxysporum (1%) no hubo inhibición significativa. Al analizar la expresión del gen phlD, se observó que los patógenos la modulan diferencialmente, ya que mientras B. cinerea induce su expresión, los demás patógenos la reprimen . En el caso del gen hcnC, B. cinerea y F. oxysporum no afectaron su expresión, mientras que F. solani y R. solani la inhibieron. Estos resultados sugieren que los fitopatógenos pueden modular la expresión de genes importantes para la síntesis de compuestos antimicrobianos en Pseudomonas fluoresces UM270.

scholarly journals Ação do óleo essencial de Syzygium aromaticum (L.) Merr. & L.M.Perry sobre as hifas de alguns fungos fitopatogênicos

2011 ◽  
Vol 13 (2) ◽  
pp. 240-245 ◽  
Author(s):  
A.R.T Costa ◽  
M.F.Z.J Amaral ◽  
P.M Martins ◽  
J.A.M Paula ◽  
T.S Fiuza ◽  
...  
Keyword(s):  
Rhizoctonia Solani ◽  
Fusarium Oxysporum ◽  
Fusarium Solani ◽  
Macrophomina Phaseolina ◽  
Syzygium Aromaticum

Atualmente o uso de métodos alternativos para o controle de doenças e pragas na agricultura, visando minimizar os danos ao meio ambiente e à saúde pública é uma prática reconhecida e necessária. Este trabalho objetivou investigar a ação do óleo essencial de Syzygium aromaticum (L.) Merr. & L.M.Perry sobre o crescimento micelial in vitro dos fungos fitopatogênicos Rhizoctonia solani, Fusarium solani, Fusarium oxysporum e Macrophomina phaseolina. A análise por cromatografia gasosa acoplada com espectrometria de massa possibilitou a identificação de eugenol (83,6%), acetato de eugenila (11,6%) e cariofileno (4,2%). A avaliação microscópica dos micélios dos fungos evidenciou diversas alterações morfológicas, como a presença de vacúolos, desorganização dos conteúdos celulares, diminuição na nitidez da parede celular, intensa fragmentação e menor turgência das hifas. O óleo essencial de cravo apresentou atividade fungicida na concentração de 0,15% sobre o crescimento de R. solani, F. oxysporum e F. solani, entretanto não demonstrou essa atividade sobre M. phaseolina. Esses resultados indicam perspectivas favoráveis para posterior uso do óleo de cravo no controle desses fitopatógenos na agricultura.

scholarly journals Manogepix, the Active Moiety of the Investigational Agent Fosmanogepix, Demonstrates In vitro Activity against Members of the Fusarium oxysporum and Fusarium solani Species Complexes

2021 ◽  
Author(s):  
Hamid Badali ◽  
Hoja P. Patterson ◽  
Carmita J. Sanders ◽  
Barbara Mermella ◽  
Connie F.C. Gibas ◽  
...  
Keyword(s):  
Growth Inhibition ◽  
Fusarium Oxysporum ◽  
Amphotericin B ◽  
Fusarium Solani ◽  
In Vitro Activity ◽  
Broth Microdilution ◽  
Investigational Agent ◽  
Active Moiety ◽  
Species Complexes

We evaluated the in vitro activity of manogepix against Fusarium oxysporum and Fusarium solani species complexes (FOSC and FSSC, respectively) isolates per CLSI M38 broth microdilution methods. Manogepix demonstrated activity against both FOSC (MEC range ≤0.015-0.03; MIC 50% growth inhibition range ≤0.015-0.125) and FSSC (≤0.015 μg/mL; ≤0.015-0.25 μg/mL). Amphotericin B was also active (MIC range 0.25-4 μg/mL), while the triazoles (1->16 μg/mL) and micafungin (MEC ≥8 μg/mL) had limited activity.

scholarly journals Η δραστικότητα της πενταμιδίνης έναντι του υφομύκητα fusarium in vitro και in vivo σε πειραματικό μοντέλο ποντικού με διηθητική πνευμονική φουσαρίωση

2007 ◽  
Author(s):  
Μιχαήλ Λιονάκης
Keyword(s):  
Fusarium Oxysporum ◽  
Fusarium Solani ◽  
Susceptibility Testing ◽  
Disk Diffusion

Εισαγωγή:Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η διηθητική φουσαρίωση έχει εξελιχθεί σε μια σημαντική αιτία νοσηρότητας και θνητότητας σε ασθενείς με σημαντικού βαθμού ανοσοκαταστολή όπως είναι ασθενείς με αιματολογικές νεοπλασίες και αποδέκτες αλλογενούς μεταμόσχευσης του μυελού των οστών. Τα χρησιμοποιούμενα αντιμυκητιασικά φάρμακα έχουν μικρή δραστικότητα έναντι του υφομύκητα Fusarium με αποτέλεσμα την πολύ υψηλή θνητότητα της ευκαιριακής αυτής λοίμωξης.Μέθοδοι:Στην παρούσα διδακτορική διατριβή, μελετήθηκε η in vitro δραστικότητα της πενταμιδίνης έναντι 10 κλινικών στελεχών Fusarium (5 στελέχη Fusarium solani και 5 non-Fusarium solani στελέχη) χρησιμοποιώντας διάφορες μικροβιολογικές τεχνικές (NCCLS M-38P, disk diffusion susceptibility testing, χρήση φθορίζουσων χρωστικών CFDA και DiBAC) σε διαφορετικά μέσα καλλιέργειας (RPMI, RPMI-2, YNB) και υπό διαφορετικές συνθήκες οξυγόνου (αερόβιες, μικροαεροφιλικές, αναερόβιες). Επίσης, μελετήθηκε η in vitro αλληλεπίδραση της πενταμιδίνης με την αμφοτερικίνη Β έναντι των στελεχών Fusarium με τη χρήση των μεθόδων checkerboard και disk diffusion susceptibility testing. Στη συνέχεια έγινε μελέτη της in vivo δραστικότητας της πενταμιδίνης έναντι του υφομύκητα Fusarium ως προφύλαξη ή θεραπεία σε ένα πειραματικό μοντέλο ποντικού με οξεία διηθητική πνευμονική φουσαρίωση. Συγκεκριμένα, σε Balb-c ποντίκια προκλήθηκε ουδετεροπενία με χορήγηση ενδοπεριτοναϊκής (IP) κυκλοφωσφαμίδης και 96 ώρες αργότερα τα ποντίκια μολύνθηκαν μέσω της ενδορινικής/αναπνευστικής οδού με κονίδια ενός κλινικού στελέχους Fusarium oxysporum, ακολουθούμενο από μια ακόμα ΙP ένεση κυκλοφωσφαμίδης 24 ώρες αργότερα. Διαφορετικές ομάδες ποντικών (10 σε κάθε ομάδα) έλαβαν: (α) προφύλαξη με πενταμιδίνη (8.5 mg/kg/24 ώρες ενδοφλέβια [IV] ξεκινώντας 24 ώρες πριν την εγκατάσταση της λοίμωξης), ή (β) θεραπεία με πενταμιδίνη (8.5 mg/kg/24 ώρες IV ξεκινώντας 6 ώρες μετά την εγκατάσταση της λοίμωξης), ή (γ) προφύλαξη με αμφοτερικίνη Β (1.5 mg/kg/24 ώρες IP ξεκινώντας 24 ώρες πριν την εγκατάσταση της λοίμωξης), ή (δ) φυσιολογικό ορό (μάρτυρας). Η επιβίωση των ποντικών καταγράφηκε κάθε 12 ώρες μέχρι 96 ώρες μετά την εγκατάσταση της λοίμωξης οπότε τα εναπομείναντα ζωντανά ποντίκια θανατώθηκαν με ευθανασία. Οι πνεύμονες των ποντικών συλλέγθηκαν με σκοπό την ποσοτικοποίηση του εύρους της πνευμονικής διήθησης από τον υφομύκητα Fusarium με βάση την ποσοτική αντίδραση αλυσιδωτής πολυμεράσης (qPCR) όπως επίσης και για την ποιοτική ανάλυση της πνευμονικής διήθησης με τη χρήση ιστοπαθολογίας. Αποτελέσματα:Η πενταμιδίνη είχε in vitro δραστικότητα έναντι και των 10 κλινικών στελεχών Fusarium. Τα στελέχη non-Fusarium solani ήταν πιο ευαισθητα στην πενταμιδίνη από ότι τα αντίστοιχα στελέχη Fusarium solani (P < 0.05). Επιπλέον, η πενταμιδίνη είχε μυκητοκτόνο δράση έναντι των non-Fusarium solani στελεχών, ενώ ήταν μυκητοστατική έναντι 4 εκ των 5 στελεχών Fusarium solani. Η πενταμιδίνη είχε μεγαλύτερη δραστικότητα έναντι των κονιδίων του υφομύκητα σε σχέση με τη δραστικότητα της έναντι των υφών Fusarium. Η μυκητοκτόνος δράση της πενταμιδίνης έναντι των στελεχών non-Fusarium solani επιβεβαιώθηκε εν συνεχεία μικροσκοπικά με χρώση υφών Fusarium oxysporum οι οποίες είχαν εκτεθεί προηγουμένως σε πενταμιδίνη με τις φθορίζουσες χρώσεις 5,(6)-carboxyfluorescein diacetate (CFDA) και bis-(1,3-dibutylbarbituric acid) trimethine oxonol (DiBAC). Οι τιμές ελάχιστης ανασταλτικής συγκέντρωσης της πενταμιδίνης στις οποίες το 50% των στελεχών είχαν αναστολή της ανάπτυξης τους (MIC50: 2 μg/ml για τα στελέχη non-Fusarium solani και 4 μg/ml για τα στελέχη Fusarium solani) όπως και η τιμή της ελάχιστης μυκητοκτόνου συγκέντρωσης της πενταμιδίνης στην οποία το 50% των στελεχών θανατώθηκαν (MFC50: 8 μg/ml για τα στελέχη non-Fusarium solani) ήταν κατά πολύ μικρότερες από τις συγκεντρώσεις της πενταμιδίνης οι οποίες μπορούν να επιτευχθούν στους ιστούς ασθενών οι οποίοι λαμβάνουν συνήθεις δόσεις ενδοφλέβιας πενταμιδίνης (4 mg/kg/ημέρα) στην κλινική πράξη. Επιπλέον, η πενταμιδίνη ήταν πιο δραστική έναντι των στελεχών Fusarium σε ένα in vitro περιβάλλον με συνθήκες χαμηλής τάσης οξυγόνου (Ρ < 0.05). Το συγκεκριμένο εύρημα είναι πιθανό να έχει κλινική σημασία καθώς ο υφομύκητας Fusarium έχει αγγειοτρόπες ιδιότητες με αποτέλεσμα να προκαλεί ιστικά έμφρακτα και χαμηλή ιστική αιμάτωση. Επιπρόσθετα, η πενταμιδίνη και η αμφοτερικίνη Β είχαν συνεργική αλληλεπίδραση έναντι της πλειοψηφίας των στελεχών Fusarium κυρίως με τη μέθοδο checkrboard αλλά και σε μικρότερο βαθμό και με τη μέθοδο disk diffusion susceptibility testing. Στο in vivo τμήμα των πειραμάτων της διδακτορικής διατριβής, βρέθηκε ότι ο ενδορινικός/αναπνευστικός ενοφθαλμισμός ποντικών Βalb-c με ~ 70 x 105 κονίδια Fusarium oxysporum (35 l από ένα διάλυμα με συγκέντρωση ίση με 2 x 108 κονιδίων/ml) οδήγησε σε οξεία νεκρωτική πνευμονία με θνητότητα 90 – 100% 96 ώρες μετά την εγκατάσταση της λοίμωξης. Ποντίκια που έλαβαν προφύλαξη με πενταμιδίνη είχαν πολύ καλύτερη επιβίωση 96 ώρες μετά την εγκατάσταση της λοίμωξης (77%) σε σχέση με τα ποντίκια που δεν έλαβαν καμία προφύλαξη (10%; P = 0.003) ή έλαβαν προφύλαξη με αμφοτερικίνη Β (33%; P = 0.01). Επιπλέον, τα ποντίκια που έλαβαν θεραπεία με πενταμιδίνη είχαν καλύτερη επιβίωση (33%) σε σχέση με τα ποντίκια που δεν έλαβαν καμία θεραπεία (33%; P = 0.01). Το εύρος της πνευμονικής διήθησης από τον υφομύκητα Fusarium στα ποντίκια που έλαβαν προφύλαξη με πενταμιδίνη ήταν σημαντικά μικρότερο σε σχέση με το αντίστοιχο εύρος διήθησης στα ποντίκια που δεν έλαβαν καμία προφύλαξη τόσο με βάση τη χρήση qPCR όσο και με βάση την ιστοπαθολογική ανάλυση.Συμπεράσματα:Η πενταμιδίνη είχε σημαντική in vitro δραστικότητα έναντι όλων των κλινικών στελεχών του υφομύκητα Fusarium που μελετήθηκαν στη παρούσα διδακτορική μελέτη και είχε συνεργική αλληλεπίδραση με την αμφοτερικίνη Β έναντι των περισσότερων κλινικών στελεχών Fusarium. Επιπλέον, η πενταμιδίνη, τόσο ως προφύλαξη όσο και ως θεραπεία, είχε σημαντική in vivo δραστικότητα σε ένα πειραματικό μοντέλο ποντικού Balb-c με οξεία διηθητική πνευμονική φουσαρίωση. Τα επιστημονικά αύτα ευρήματα υποστηρίζουν την ανάγκη διενέργειας κλινικών μελετών για τη διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της χρήσης πενταμιδίνης σε περιπτώσεις διηθητικής φουσαρίωσης σε ασθενείς με τη θανατηφόρο αυτή λοίμωξη.

scholarly journals Toxicidade de filtrados fúngicos a meloidogyne incognita

2001 ◽  
Vol 26 (4) ◽  
pp. 749-755 ◽  
Author(s):  
MAURO J.N. COSTA ◽  
VICENTE P. CAMPOS ◽  
LUDWIG H. PFENNING ◽  
DENILSON F. OLIVEIRA
Keyword(s):  
Fusarium Oxysporum ◽  
Aspergillus Flavus ◽  
Meloidogyne Incognita ◽  
Fusarium Solani ◽  
Fusarium Moniliforme ◽  
Paecilomyces Lilacinus

Visando à obtenção de novas moléculas nematicidas, 18 filtrados de espécies fúngicas e extratos de sete micélios fúngicos foram estudados in vitro quanto aos efeitos sobre a eclosão, motilidade e mortalidade de juvenis do segundo estádio (J2) de Meloidogyne incognita. Filtrados fúngicos foram obtidos de culturas em meio Czapek. Metanol foi usado como solvente para obter extratos dos micélios fúngicos. Filtrados de Paecilomyces lilacinus, Fusarium moniliforme e Fusarium oxysporum reduziram a motilidade e eclosão, e aumentaram a mortalidade (P < 0,05) de J2 de M. incognita de forma semelhante à observada com Aldicarbe. Alguns filtrados fúngicos reduziram a motilidade, mas não causaram a morte de J2. Já os filtrados de Aspergillus flavus, Cylindrocarpon magnusianum, Fusarium solani e Mortierella sp. reduziram apenas a eclosão de J2. Não houve correlação entre a produção de metabólitos tóxicos e a quantidade de micélio fúngico produzido. No caso específico de P. lilacinus, observou-se que após o primeiro dia de cultivo o filtrado fúngico correspondente já apresentava toxidez contra M. incognita. Com o aumento do número de dias de cultivo foi elevado o efeito do filtrado sobre o nematóide, sendo que apenas após 13 dias a mortalidade de J2 alcançou o índice de 100%.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document