scholarly journals Correlation of the Homeostasis Model Assessment Index and Adiponectin, Leptin and Insulin Levels to Body Mass Index-Associated Gene Polymorphisms in Adolescents

2018 ◽  
Vol 18 (3) ◽  
pp. 291
Author(s):  
María D. Martínez-Martínez ◽  
Hugo Mendieta-Zerón ◽  
Luis Celis ◽  
Cristian F. Layton-Tovar ◽  
Rocío Torres-García ◽  
...  
Keyword(s):  
Body Mass Index ◽  
Single Nucleotide Polymorphisms ◽  
Body Mass ◽  
Peroxisome Proliferator ◽  
Model Assessment ◽  
Homa Index ◽  
Nucleotide Polymorphisms ◽  
Homeostasis Model Assessment ◽  
Single Nucleotide ◽  
Peroxisome Proliferator Activated Receptor

Objectives: This study aimed to describe correlations between glucose, insulin and adipokine levels and the homeostasis model assessment (HOMA) index with regards to the presence/absence of fat mass and obesity-associated (FTO) rs9939609 and peroxisome proliferator-activated receptor (PPAR)-y rs1801282 single nucleotide polymorphisms (SNPs) as indicators of body mass index in adolescents. Methods: This cross-sectional study was conducted between September and December 2016 in Toluca, Mexico. A total of 71 students between 14–18 years old were included. Various anthropometric and laboratory measurements were collected, including lipid profile, glucose, insulin and adipokine levels and HOMA index. The degree of association between variables was evaluated with regards to the presence/absence of the SNPs. Results: Leptin levels were significantly higher among female students (P = 0.001), although adiponectin levels did not differ significantly (P = 0.060). There were significant positive correlations between insulin levels and HOMA index with FTO (r = 0.391; P = 0.007 and r = 0.413; P = 0.005, respectively) and PPARγ (r = 0.529; P = 0.007 and r = 0.537; P = 0.007, respectively) SNPs. Leptin showed a significant positive correlation in the presence of PPARγ (r = 0.483; P = 0.007) or in the absence of both SNPs (r = 0.627; P = 0.039). However, adiponectin was significantly negatively correlated in the presence of FTO, either alone (r = −0.333; P = 0.024) or in combination with PPARγ (r = −0.616; P = 0.043). Conclusion: The presence of FTO and/or PPARγ SNPs might be related to a genetic predisposition to metabolic syndrome.Keywords: Obesity; Body Mass Index; Single Nucleotide Polymorphisms; Fat Mass and Obesity Associated Protein, Human; Peroxisome Proliferator-Activated Receptor gamma; Adipokines.

The Multiplex Genotyping Method for Single-Nucleotide Polymorphisms of Genes Associated with Obesity and Body Mass Index

2019 ◽  
Vol 55 (10) ◽  
pp. 1282-1293
Author(s):  
E. A. Trifonova ◽  
A. A. Popovich ◽  
K. V. Vagaitseva ◽  
A. V. Bocharova ◽  
M. M. Gavrilenko ◽  
...  
Keyword(s):  
Body Mass Index ◽  
Single Nucleotide Polymorphisms ◽  
Body Mass ◽  
Nucleotide Polymorphisms ◽  
Single Nucleotide ◽  
Genotyping Method ◽  
Multiplex Genotyping

scholarly journals Επίδραση της εφαρμογής μη επεμβατικού μηχανικού αερισμού στις μεταβολικές διαταραχές ασθενών με χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια τύπου ΙΙ

2014 ◽  
Author(s):  
Ανδρέας Δημουλής
Keyword(s):  
Body Mass Index ◽  
Medical Research ◽  
Body Mass ◽  
Epworth Sleepiness Scale ◽  
Research Council ◽  
Medical Research Council ◽  
Model Assessment ◽  
Homa Index ◽  
Homeostasis Model Assessment

Εισαγωγή: Η εφαρμογή του Μη Επεμβατικού Μηχανικού Αερισμού (Μ.Ε.Μ.Α) έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στη βελτίωση των τιμών των αερίων αίματος και της ποιότητας ζωής σε ασθενείς με σταθερή Χ.Α.Π και συνυπάρχουσα χρόνια υπερκαπνική αναπνευστική ανεπάρκεια. Ωστόσο, οι επιπτώσεις του Μ.Ε.Μ.Α στο μεταβολικό προφίλ των ασθενών αυτών, δεν έχουν πλήρως διερευνηθεί. Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να αξιολογηθούν οι πιθανές επιπτώσεις της μακροχρόνιας (διάρκειας ενός έτους) εφαρμογής Μ.Ε.Μ.Α κατ’ οίκον, στην αντίσταση στην ινσουλίνη και στα επίπεδα λεπτίνης και αδιπονεκτίνης στον ορό, στους προαναφερθέντες ασθενείς. Υλικό και Μέθοδος: Στην παρούσα μελέτη περιελήφθησαν είκοσι πέντε (25) ασθενείς με Χ.Α.Π και χρόνια υπερκαπνική αναπνευστική ανεπάρκεια, σε σταθερή κατάσταση. Προϋπόθεση συμμετοχής στη μελέτη ήταν η απουσία συνοσηρότητας. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη αξιολογήθηκαν στο εξωτερικό ιατρείο Μ.Ε.Μ.Α του Νοσοκομείου στον πρώτο, τρίτο, έκτο, ένατο και δωδέκατο μήνα μετά την αρχική αξιολόγηση. Σε κάθε εξέταση γινόταν καταμέτρηση των τιμών των αερίων αίματος σε ηρεμία (pH, pO2, pCO2, HCO3-), σπιρομετρικός έλεγχος (FVC, FEV1, FEV1/FVC%), προσδιορισμός του δείκτη μάζας-σώματος (Body Mass Index - ΒΜΙ), της κλίμακας υποκειμενικής εκτίμησης δύσπνοιας MRC (Medical Research Council) και του ερωτηματολογίου εκτίμησης ημερήσιας υπνηλίας Epworth (Epworth Sleepiness Scale - ESS). Επίσης διενεργούνταν αιμοληψία και προσδιορισμός στον ορό του αίματος των τιμών γλυκόζης νηστείας, ινσουλίνης, λεπτίνης και αδιπονεκτίνης. Εν συνεχεία προσδιοριζόταν η αντίσταση στην ινσουλίνη με τον υπολογισμό του δείκτη Homeostasis Model Assessment (HOMA) index. Πραγματοποιήθηκε περιγραφική και επαγωγική στατιστική ανάλυση. Αποτελέσματα: Διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική βελτίωση στην τιμή του FEV1 από τον πρώτο μήνα της παρακολούθησης (34.1±11.6% vs 37 ± 12.3%, p=0.05). Επίσης βελτιώθηκαν οι τιμές τόσο της μερικής πίεσης του CO2 όσο και της μερικής πίεσης του O2 στο αρτηριακό αίμα. Αμφότερες οι βελτιώσεις στα αέρια αίματος διατηρήθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της μελέτης. H δύσπνοια (MRC) και η ημερήσια υπνηλία (Epworth Sleepiness Scale) υφέθηκαν από τον πρώτο μήνα. Δεν διαπιστώθηκε καμία σημαντική αλλαγή του ΒΜΙ κατά τη διάρκεια του ενός έτους της μελέτης. Διαπιστώθηκε μια στατιστικά σημαντική ελάττωση της αντίστασης στην ινσουλίνη μετά τον 9ο μήνα χρήσης της συσκευής μη επεμβατικού μηχανικού αερισμού (3,4 ± 2,3 vs 2,2 ± 1,4 , p < 0,0001) η οποία παρέμεινε σημαντική μέχρι και τον δωδέκατο μήνα. Όσον αφορά στα επίπεδα της αδιπονεκτίνης, υπήρξε σημαντική βελτίωση από τον πρώτο μήνα της χρήσης Μ.Ε.Μ.Α (11,4 ± 4,9 ng/ml vs 13,3 ± 5,5 ng/ml , p = 0,003). Η ανάλυση πολλαπλής παλινδρόμησης έδειξε ότι ο αρχικός δείκτης HOMA συσχετίστηκε με την paCO2 (β = 0,07 ± 0,02 , p = 0,001), ενώ τα αρχικά επίπεδα αδιπονεκτίνης συσχετίστηκαν με την FVC ( β = 0,05 ± 0,02 , p = 0,035 ) και την τιμή των HCO3 (β = 0,18 ± 0,06 , p = 0,002). Συμπέρασμα: Η εφαρμογή Μ.Ε.Μ.Α σε ασθενείς με σταθερή Χ.Α.Π και συνυπάρχουσα υπερκαπνική αναπνευστική ανεπάρκεια βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη, τον μεταβολισμό της γλυκόζης, καθώς και τα επίπεδα αδιπονεκτίνης, παράλληλα με τη βελτίωση της αναπνευστικής ανεπάρκειας.

Interactions of several single nucleotide polymorphisms and high body mass index on serum lipid traits

BioFactors ◽  
2013 ◽  
Vol 39 (3) ◽  
pp. 315-325 ◽  
Author(s):  
Rui-Xing Yin ◽  
Dong-Feng Wu ◽  
Lin Miao ◽  
Lynn Htet Htet Aung ◽  
Xiao-Li Cao ◽  
...  
Keyword(s):  
Body Mass Index ◽  
Single Nucleotide Polymorphisms ◽  
Body Mass ◽  
Serum Lipid ◽  
High Body Mass Index ◽  
Nucleotide Polymorphisms ◽  
Single Nucleotide ◽  
High Body
Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document