scholarly journals ОСОБЛИВОСТІ ТА СПЕЦИФІКА ТЛУМАЧЕННЯ І ЗАСТОСУВАННЯ НАЦІОНАЛЬНИМИ СУДАМИ ПОЛОЖЕНЬ ЄКПЛ ТА ПРАКТИКИ ЄСПЛ

2021 ◽  
pp. 284-287
Author(s):  
Анастасія Ярмак ◽  
Дмитро Шарович

У даній статті, автори досліджують роль Європейської конвенції з прав людини та практики Європейського суду з прав людини у функціонуванні національного судоустрою. У роботі розкриваються позитивні та негативні аспекти застосування норм Конвенції та практики Суду. Автори досліджують правову природу судових прецедентів, їх структуру (ratio decidendi та obiter dictum) та приклади застосування суддями приписів Конвенції та практики ЄСПЛ у власній правозастосовчій діяльності. Окрім цього, автори висвітлюють певні види правових «дефектів» у вітчизняній судовій діяльності у застосуванні практики ЄСПЛ та норм Конвенції («декларативне», «помилкове» та «маніпулятивне» застосування). Окремо підкреслюється проблема «релевантного» (належного) застосування приписів прецедентів ЄСПЛ. Наприкінці роботи, запропоновані певні способи щодо покращення механізму належного використання Конвенції та практики ЄСПЛ.

2019 ◽  
pp. 197-246
Author(s):  
James Holland ◽  
Julian Webb

The aim of this chapter is to emphasise that legal analysis is not just a question of comparing facts or using a set of balancing scales to see if the facts weigh about the same. The situation is often much more complicated than that. This chapter discusses the following: the development of case law and why cases may be distinguished as well as applied on the material facts; defining ratio decidendi; perception and ratio; ratio and interpretation; obiter dictum; how precedents develop; answering legal questions on precedent; material facts; what can happen to a case; the postal rule cases; and the ‘uncertainty principle’ of cases.


2017 ◽  
Vol 13 (3) ◽  
Author(s):  
Patrícia Perrone Campos Mello

O artigo desenvolve uma análise comparada sobre o significado e o modo de operar com precedentes judiciais no direito norte-americano (pertencente à família do common law) e no direito brasileiro (de origem romano-germânica), com o propósito de identificar categorias e institutos que auxiliem a compreensão da prática brasileira, a partir de um país com tradição nessa matéria. Com esse objetivo, três aspectos essenciais da operação com precedentes foram analisados e confrontados: (i) o conteúdo vinculante dos precedentes em cada sistema; (ii) o processo colegiado de decisão das cortes constitucionais; e (iii) a diferenciação entre ratio decidendi e obiter dictum. O exame dessas categorias revela que não há perfeita correspondência entre os binding precedents norte-americanos e os precedentes vinculantes brasileiros. O próprio significado de precedente vinculante, no Brasil, encontra-se, ainda, substancialmente indeterminado. Há discussão sobre a eficácia vinculante da ratio decidendi, não se diferencia com precisão ratio decidendi de obiter dictum e o processo decisório da corte constitucional não contribui para o esclarecimento desses elementos. A indeterminação constitui uma ameaça à efetividade da força normativa dos precedentes e indica a necessidade de aperfeiçoamentos institucionais do Judiciário brasileiro e, sobretudo, de um sistema de formação e de incentivos para que os magistrados adiram à prática.


2016 ◽  
pp. 249
Author(s):  
David Sierra Sorockinas

En este trabajo propongo un concepto de “precedente”, a partir de una teoría analítica del derecho. La hipótesis del trabajo es la siguiente: el “precedente” es una creación de la interpretación que hace un operador jurídico a partir de la lectura de una “sentencia”. Parto de lo siguiente: (i) “sentencia” es el texto que produce el “juez”, (ii) la interpretación que un operador jurídico haga de una o varias “sentencias” es la “jurisprudencia”. A su vez, (iii) la “jurisprudencia” está conformada por: el “precedente”, los “conceptos jurisprudenciales” y la “norma”. Me ocupo de la distinción entre ratio decidendi y obiter dictum, para demostrar que el “precedente” depende de la interpretación que hace un operador jurídico.


2019 ◽  
Vol 17 (1-2) ◽  
pp. 135-150
Author(s):  
Claude D’Aoust ◽  
Monique Desrochers

Cet article traite de la nature du lien juridique qui unit la Couronne et son préposé en se fondant sur la doctrine et la jurisprudence. La question est examinée tant sous l’angle du droit positif que normatif. En droit positif, la question n’est pas réglée bien qu’on note une évolution de la jurisprudence tendant à assimiler ce lien à la relation contractuelle entre salariés et employeurs privés. Cependant, il faut ici garder en mémoire la différence qui sépare l’obiter dictum de la ratio decidendi. De la même façon, on trouve en doctrine des prises de positions allant dans le même sens. C’est dans ce courant que s’inscrivent les auteurs de cet essai. Sur le plan des rapports collectifs, l’État (entendons Sa Majesté aux droits du Canada ou des provinces) a été assimilé, pour l’essentiel, à un employeur privé par diverses lois; le législateur devrait faire de même, selon les auteurs, quant aux rapports individuels du travail. La Couronne devrait être traitée comme un particulier, sauf exceptions spécifiques, contrairement aux règles de droit actuellement en vigueur. À cet égard, (bien que les auteurs se soient contentés de mentionner la question), l’évolution du droit de la responsabilité civile délictuelle de la Couronne devrait servir de guide dans l’élaboration d’un nouveau régime de responsabilité civile contractuelle en général et dans le domaine du contrat de travail ou de service en particulier.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document