Conspiracy theories before and after the Greek crisis: Discursive patterns and political use of the “enemy” theme

Conspiracy theories have been associated to a paranoid way of thinking; however they are not always marginal and utterly irrational. Conspiracist narratives reflect rival strategies of interpretation, and can have a real impact on the social and political praxis. More than factual accuracy, I suggest that what distinguishes a conspiracy theory is a type of discourse, its key features being: suspicion, intentionality, personification, speculation and denunciation.This paper examines conspiracy theories that dominated Greek public discourse before and after the economic crisis of the years 2010s, particularly those introduced by political actors as a means of political persuasion and mobilisation. Greek political culture and the discredit of the political system since 2010 led to frequent expressions of distrust towards political elites and foreign “powers”. My analysis focuses on the acceptability of conspiracy theories in relation with social representations, dominant stereotypes and widely shared interpretative schemata.The following cases of conspiracy theories are discussed: a) the wildfires that ravaged large parts of Greece in 2007, supposedly set by “foreign agents”; b) the alleged assassination plot in 2008-2009 against the PM Karamanlis by Western / US secret services; c) the conspiracy theories attributing the economic crisis to a deliberate foreign plot against Greece. The paper examines in particular the attribution of blame to presumed “enemies”, in line with nationalist discursive themes and stereotypes.

Βία κατά μεταναστών στην Ελλάδα. Μια νέα βάση δεδομένων για το ρεπερτόριο δράσης ακροδεξιών ομάδων (1991-2017)

ΠερίληψηΗ ξενοφοβική βία στην Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του παρόντος άρθρου. Η μελέτη του φαινομένου αναδεικνύει ευθείες συνδέσεις των δραστών με το χώρο της ακροδεξιάς και ειδικότερα τη Χρυσή Αυγή. Με τη δημιουργία μιας νέας βάσης δεδομένων που στηρίζεται στην εξαντλητική καταγραφή στον Τύπο περιστατικών βίας κατά μεταναστών στο διάστημα 1991-2017, υποστηρίζουμε ότι ο βίαιος ακτιβισμός δεν αποτελεί απλή συνέπεια της εκλογικής ενδυνάμωσης της άκρας δεξιάς, αλλά προϋποθέτει έναν πυρήνα οργανωμένων δρώντων που ανήκουν ή κινούνται στο περιβάλλον της. Από τα δεδομένα μας συνάγεται ότι η εξέλιξη του αριθμού των επιθέσεων κατά μεταναστών δεν συμπίπτει απολύτως με μια αντίστοιχη διακύμανση στον πληθυσμό των μεταναστών. Τούτο σημαίνει ότι οι αντιμεταναστευτικές επιθέσεις δεν αυξάνονται απαραιτήτως όταν ο αριθμός των μεταναστών είναι μεγάλος, αλλά μπορεί να εμφανίζονται συχνότερα σε περιόδους και περιοχές που παρατηρείται ξαφνική είσοδος μεταναστών. Αν στις περιοχές αυτές εντοπίζονται οργανωμένοι πυρήνες της άκρας δεξιάς και ειδικότερα της Χρυσής Αυγής, τότε είναι συχνό το φαινόμενο των επιθέσεων κατά μεταναστών. AbstractThe main research interest of this article focuses on the issue of xenophobic violence in Greece. The study of this phenomenon highlights its direct connection to extreme right-wing actors that are particularly associated with Golden Dawn. With the creation of a new database of violent incidents against immigrants during the period 1991-2017 constructed upon material from the press, we argue that violent activism is not merely a consequence of the electoral success of extreme right parties but it presupposes a cell of organized actors that belong to or move around this specific political environment. Moreover, our data suggest that the quantitative evolution of anti-immigrant attacks does not coincide with the size of immigration. This means that anti-immigrant attacks are not necessarily traced in areas with high migrant population but may be more frequent in areas where the entry of immigrants increases instantly. This trend is reinforced by the presence of organized cells of extreme right orientation - and especially Golden Dawn - that coordinate anti-immigrant violent action.

Η συμβολή των Ηνωμένων Εθνών στην επανασύνδεση της βιώσιμης ανάπτυξης με την προστασία του περιβάλλοντος

Τα Ηνωμένα Έθνη στην προσπάθειά τους να καταπολεμήσουν τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η διεθνής κοινότητα, δημιούργησαν τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης. Οι Στόχοι αυτοί περιλαμβάνουν ένα ευρύτατο πεδίο δράσεων με στόχο την προώθηση τόσο της διακρατικής όσο και της συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων των ανθρώπων του κόσμου. Πέρα από την παρουσίαση των Στόχων και των τρόπων εφαρμογής τους, στο παρόν άρθρο γίνεται και συζήτηση για τη συμβολή των Ηνωμένων Εθνών στην προσπάθεια να διασυνδεθεί η ανάπτυξη με την προστασία του περιβάλλοντος (και δη με την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής), καθώς η τελευταία πλέον θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα βήματα για τη βελτίωση της ανθρώπινης διαβίωσης στον πλανήτη.