Excess Weight Loss in First-Born Breastfed Newborns Relates to Maternal Intrapartum Fluid Balance

Zusammenfassung Einleitung Soziale Benachteiligung stellt eine Behandlungsbarriere für Jugendliche mit (extremer) Adipositas dar. Mit der Implementierung einer Spezialambulanz in Kooperation mit fünf Job-Centern sollte geprüft werden, ob arbeitslose Jugendliche mit Adipositas Interesse an einer Behandlung ihrer Adipositas haben und welche Teilnahmeraten sie in einem mehrstufigen Behandlungsprogramm aufweisen. Material und Methoden Jugendliche (15,0–24,9 Jahre) mit einem Body-Mass-Index (BMI) ≥30 kg/m2 erhielten das Angebot zur Beratung bzgl. Behandlungsmöglichkeiten der Adipositas im Job-Center. Interessierte Jugendliche wurden nach einer psychologischen Diagnostik in ein multimodales Behandlungsprogramm (6 Sitzungen) aufgenommen. Bei Interesse und bewiesener Adhärenz (Teilnahme an ≥5 Sitzungen) folgte ein Informationskurs (4 Sitzungen) und eine Indikationsprüfung für eine adipositaschirurgische Maßnahme. Ergebnisse Von 2012–2017 wurden 83 Jugendliche (im Mittel 21,1 Jahre, BMI 48,1 kg/m2, BMI 35,0–39,9 kg/m2: N=7, ≥ 40 kg/m2: N=71) eingeschlossen. 34 bewiesen ihre Adhärenz (≥5/6 Sitzungen in der multimodalen Adipositasintervention), 20 interessierten sich für einen adipositaschirurgischen Eingriff. Bisher wurden 11 Jugendliche operiert mit einer mittleren BMI-Reduktion von 14,3 kg/m2 3–36 Monate nach der Operation („Excess Weight Loss“ 27,3%) im Vergleich zu 3,8 kg/m2 6–48 Monate nach Behandlungsbeginn bei den nicht-operierten Jugendlichen. 13 Teilnehmer wurden auf dem ersten Arbeitsmarkt integriert. Diskussion Einige arbeitslose Jugendliche nahmen das Behandlungsangebot gut an und zeigten eine positive gesundheitliche und berufliche Entwicklung im Verlauf ihrer Teilnahme. Schlussfolgerung Die Implementierung einer Spezialambulanz für arbeitslose Jugendliche mit Adipositas in deutschen Job-Centern erweist sich als eine erfolgreiche Strategie, um diese oft unbehandelte Hochrisikogruppe zu charakterisieren und den individuellen Behandlungsbedarf zu ermitteln. Dieser Befund muss an einer größeren Stichprobe im Langzeitverlauf bestätigt werden.

Download Full-text

Comparison of weight loss, food consumption and frequency of vomiting among Roux-en-Y gastric bypass patients with or without constriction ring

ABCD Arquivos Brasileiros de Cirurgia Digestiva (São Paulo) ◽

10.1590/s0102-6720201400s100011 ◽

2014 ◽

Vol 27 (suppl 1) ◽

pp. 43-46 ◽

Cited By ~ 3

Author(s):

Silvia Leite FARIA ◽

Orlando Pereira FARIA ◽

Mariane de Almeida CARDEAL

Keyword(s):

Weight Loss ◽

Gastric Bypass ◽

Medical Records ◽

Excess Weight Loss ◽

Gastric Pouch ◽

Excess Weight ◽

Bariatric Patient ◽

Constriction Ring ◽

Ring Group ◽

Weight Protein

BACKGROUND: After Roux-en-Y gastric bypass to avoid rapid gastric emptying, dumping syndrome and regained weight due to possible dilation of the gastric pouch, was proposed to place a ring around the gastric pouch. AIM: To compare weight loss, consumption of macronutrients and the frequency of vomiting among patients who underwent Roux-en-Y gastric bypass with and without the placement of a constriction ring around the pouch. METHOD: A retrospective study, in which an analysis of medical records was carried out, collecting data of two groups of patients: those who underwent the operation with the placement of a constriction ring (Ring Group) and those who underwent without the placement of a ring (No-Ring Group). The food intake data were analyzed using three 24-hour recalls collected randomly in postoperative nutritional accompaniment. Data on the percentage of excess weight loss and the occurrence of vomiting were collected using the weight corresponding to the most recent report at the time of data collection. RESULTS: Medical records of 60 patients were analyzed: 30 from the Ring Group (women: 80%) and 30 from the No-Ring Group (women: 87%). The average time since the Ring Group underwent the operation was 88±17.50 months, and for the No-Ring Group 51±15.3 months. The percentage of excess weight loss did not differ between the groups. The consumption of protein (g), protein/kg of weight, %protein and fiber (g) were higher in the No-Ring Group. The consumption of lipids (g) was statistically higher in the Ring Group. The percentage of patients who never reported any occurrence was statistically higher in the No-Ring Group (80%vs.46%). The percentage who frequently reported the occurrence was statistically higher in the Ring Group (25%vs.0%). CONCLUSION: The placement of a ring seems to have no advantages in weight loss, favoring a lower intake of protein and fiber and a higher incidence of vomiting, factors that have definite influence in the health of the bariatric patient.

Download Full-text

Συγκριτική μελέτη της απώλειας βάρους και της εμφάνισης επιπλοκών, ασθενών με νοσογόνο παχυσαρκία (BMI 40-50) που υποβάλλονται σε γαστρική παράκαμψη Roux-en-Y και χολοπαγκρεατική παράκαμψη με Roux-en-Y αποκατάσταση

10.12681/eadd/27968 ◽

2010 ◽

Author(s):

Ευστάθιος Ανεσίδης

Keyword(s):

Weight Loss ◽

Excess Weight Loss ◽

Excess Weight

Ο στόχος της παρούσας μελέτης ήταν η σύγκριση των αποτελεσμάτων και των μεταβολικών επιπλοκών της γαστρικής παράκαμψης Roux-en-Y και μιας εκδοχής της χολοπαγκρεατικής εκτροπής σε έναν αποκλειστικά non-superobese πληθυσμό. Τα κύρια χαρακτηριστικά της χολοπαγκρεατικής εκτροπής ήταν: γαστρικός θύλακος 15±5L, χολοπαγκρεατική έλικα 200, κοινό κανάλι 100 και διατροφική έλικα το λοιπό λεπτό έντερο. Τα κύρια χαρακτηριστικά της RYGBP ήταν: γαστρικός θύλακος 15±5L, χολοπαγκρεατική έλικα 60, Roux έλικα 100 και κοινό κανάλι το υπόλοιπο μήκος του λεπτού εντέρου. Από 130 ασθενείς με BMI 35-50 kg/m², οι 65 υποβλήθηκαν σε RYGBP και οι 65 σε BPD. Όλοι οι ασθενείς ολοκλήρωσαν το δεύτερο μετεγχειρητικό έτος. Η μέση απώλεια υπερβάλλοντος βάρους (excess weight loss, %EWL) ήταν καλύτερη μετά από BPD καθόλη τη διάρκεια του follow-up, ενώ στα 2 χρόνια η EWL ήταν >50% στο 100% των ασθενών της BPD σε σύγκριση με το 88.7% της RYGBP. Η παθολογική ανοχή γλυκόζης, η υπερχοληστερολαιμία, η υπερτριγλυκεριδαιμία και η υπνική άπνοια παρουσίασαν πλήρη ύφεση και στις δύο ομάδες, αλλά τα μέσα επίπεδα ολικής χοληστερόλης ήταν σημαντικά χαμηλότερα μετά από BPD στα 2 χρόνια. Ο διαβήτης υποχώρησε πλήρως σε όλους τους ασθενείς της BPD και σε 7 στους 10 ασθενείς της RYGBP. Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στις πρώιμες και όψιμες μη μεταβολικές επιπλοκές. Υποαλβουμιναιμία παρατηρήθηκε σε 1 ασθενή της RYGBP (1.5%) και σε 6 ασθενείς της BPD (9.2%). Μόνο ένας ασθενής από κάθε ομάδα χρειάστηκε νοσηλεία και ολική παρεντερική διατροφή. Συμπεραίνουμε πως οι μεταβολικές επιπλοκές μετά από BPD δεν ήταν σοβαρές και δεν παρουσίαζαν στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες, οπότε και οι δύο επεμβάσεις είναι ασφαλείς και αποτελεσματικές σε non-superobese πληθυσμούς, αλλά η BPD είναι πιο αποτελεσματική στην απώλεια βάρους και στην επίλυση του διαβήτη και τηςυπερχοληστερολαιμίας.

Download Full-text