scholarly journals Improving the Sterile Sperm Identification Method for Its Implementation in the Area-Wide Sterile Insect Technique Program Against Ceratitis capitata (Diptera: Tephritidae) in Spain

2013 ◽  
Vol 106 (6) ◽  
pp. 2541-2547 ◽  
Author(s):  
M. Juan-Blasco ◽  
A. Urbaneja ◽  
V. San Andrés ◽  
P. Castañera ◽  
B. Sabater-Muñoz
2017 ◽  
Vol 15 (3) ◽  
pp. e1008 ◽  
Author(s):  
Ahlem Harbi ◽  
Khaled Abbes ◽  
Beatriz Sabater-Muñoz ◽  
Francisco Beitia ◽  
Brahim Chermiti

Citrus agro-industry is globally harshened mainly by Ceratitis capitata (Wiedemann), the most worldwide destructive tephritid fruit fly species. Citrus agro-industry is one of the pillars of Tunisia economy, and by hence, harshened by this species. Tunisia has established an Integrated Pest Management (IPM) programme against citrus pests, including C. capitata, that rely on the structured use of pesticides, on the application several trapping protocols, along with pilot-scale sterile insect technique program and, since 2013, with pilot-scale releases of the braconid parasitoid Diachasmimorpha longicaudata Ashmed (Hymenoptera: Braconidae). Insecticide side-effects on parasitoids and other natural enemies are being requested for a successful implementation of biological control within any IPM programme. However, these data are almost scarce for the braconid species D. longicaudata. To this end, we have determined the side-effects of malathion, methidathion, acetamiprid, azadiractin, abamectin, deltametrin+thiacloprid and spinosad, as the most popular insecticides used in Tunisia either as fresh residues or at several aged time points, on the parasitoid D. longicaudata according the IOBC pesticide harm-classification. IOBC classification evolution of residues over time had allowed determining the best combination of pesticide applications in a structured fashion with the viable releases of D. longicaudata for the control of C. capitata in Tunisian citrus agro-ecosystems.


Author(s):  
Marta Catalá‐Oltra ◽  
Elena Llácer ◽  
Oscar Dembilio ◽  
Ignacio Pla ◽  
Alberto Urbaneja ◽  
...  

Author(s):  
Rubén Sancho ◽  
Ana Guillem-Amat ◽  
Elena López-Errasquín ◽  
Lucas Sánchez ◽  
Félix Ortego ◽  
...  

AbstractThe sterile insect technique (SIT) is widely used in integrated pest management programs for the control of the Mediterranean fruit fly (medfly), Ceratitis capitata. The genetic interactions between the released individuals from the genetic sexing strains (GSS), used for SIT applications worldwide, and wild individuals have not been studied. Under the hypothesis that a number of Vienna GSS individuals released to the field might not be completely sterile and may produce viable offspring, we have analyzed medfly Spanish field populations to evaluate the presence of Vienna strain genetic markers. To this goal, we have used contrasted nuclear and mitochondrial genetic markers, and two novel sets of nuclear polymorphisms with the potential to be markers to discriminate between Vienna and wild individuals. Nuclear Vienna markers located on the 5th chromosome of Vienna males have been found in 2.2% (19 from 875) of the Spanish wild medfly females captured at the area where SIT is applied. In addition, a female-inherited mitochondrial Vienna marker has been found in two from the 19 females showing nuclear Vienna markers. The detection of several of these markers in single individuals represents evidence of the introgression of Vienna strain into natural populations. However, alternative explanations as their presence at low frequency in wild populations in the studied areas cannot be fully discarded. The undesired release of non-fully sterile irradiated GSS individuals into the field and their interactions with wild flies, and the potential environmental implications should be taken into account in the application of the SIT.


2020 ◽  
Vol 4 (3) ◽  
pp. 405-421
Author(s):  
Jamal BEN YAZID ◽  
Z. CHAFIK ◽  
I. BIBI ◽  
E. KHARMACH

The Sterile Insect Technique (SIT) is an effective pest control method developed worldwide against many species of Fruit Flies. It involves the release of male insects sterilized, at pupae instar, by exposure to ionizing radiation.  The Area-wide control of medfly (Ceratitis capitata), with SIT based on sterile males release combined to other control techniques, was implemented since 2017 as a pilot area in Moulouya Perimeter in North-eastern Morocco. The main objective of this study is to evaluate the effectiveness of this tool in controlling Medfly and estimate sterile male population densities from data collected from trap catches after the release of a pre-determined number of sterile males in five Citrus orchards (0, 500, 1000 and 3000 sterile males per hectare) and the calculation of FTD (fly/trap/day) of sterile and wild males. The result showed that the percentage of recaptured males and FTD Sterile indices were related to release density by power function regression, while the sterile to wild ratio and release density were linear regression-adjusted. The finding confirmed the effectiveness of release in reducing the fly population in the TIS area by reducing the rate of citrus infestation in field and export shipments.  


PLoS ONE ◽  
2017 ◽  
Vol 12 (11) ◽  
pp. e0188092 ◽  
Author(s):  
Nikos A. Kouloussis ◽  
Christos D. Gerofotis ◽  
Charalampos S. Ioannou ◽  
Ioannis V. Iliadis ◽  
Nikos T. Papadopoulos ◽  
...  

2016 ◽  
Author(s):  
Γεώργιος Κυρίτσης

Μελετήθηκε η επίδραση του ενδοκυτταρικού βακτηρίου Wolbachia pipientis σε βασικές παραμέτρους της ζωής της μύγας της Μεσογείου, Ceratitis capitata (Wiedemann) (Diptera: Tephritidae), καταγράφηκε η σύσταση της βακτηριακής κοινότητας του πεπτικού της συστήματος και μελετήθηκε η προβιοτική δράση του απομονωθέντος βακτηριακού είδους Enterobacter sp. στη φυλή Vienna 8 GSS του εντόμου, η οποία εκτρέφεται μαζικά για την κάλυψη των αναγκών των προγραμμάτων εξαπόλυσης στειρωμένων εντόμων (Sterile Insect Technique). Στην πρώτη ενότητα πειραμάτων που πραγματοποιήθηκαν στο εργαστήριο Εντομολογίας και Γεωργικής Ζωολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μελετήθηκαν σε εργαστηριακές συνθήκες και με έντομα αποικιών που εκτρέφονταν σε μικρούς πληθυσμούς, βασικές βιολογικές και συμπεριφορικές προσαρμογές του εντόμου συνεπεία της βακτηριακής μόλυνσης με Wolbachia. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μόλυνση με Wolbachia: α) δεν επηρέασε την πρόοδο της αναπαραγωγικής ωρίμανσης των θηλυκών ούτε το συνολικό αριθμό ώριμων αυγών στις ωοθήκες τους, τόσο εκείνων που τράφηκαν στο στάδιο του ενηλίκου με υδρολυμένη μαγιά και ζάχαρη όσο και εκείνων που τράφηκαν μόνο με ζάχαρη, β) μείωσε τη συχνότητα του σεξουαλικού καλέσματος των αρσενικών της μύγας της Μεσογείου. Η αρνητική επίδραση της μόλυνσης με Wolbachia ήταν εντονότερη στα αρσενικά που είχαν πρόσβαση σε πρωτεΐνη (υδρολυμένη μαγιά) σε σχέση με τα αρσενικά που τρέφονταν αποκλειστικά με ζάχαρη. Επίσης, η εκδήλωση του σεξουαλικού καλέσματος ως ένδειξη της ταχύτητας αναπαραγωγικής ωρίμανσης των αρσενικών έδειξε ότι η βακτηριακή μόλυνση καθυστέρησε τη σεξουαλική ωρίμανση των αρσενικών τόσο σε εκείνα που τράφηκαν με υδρολυμένη μαγιά και ζάχαρη όσο και εκείνων που τράφηκαν μόνο με ζάχαρη, γ) μείωσε δραστικά την ανταγωνιστικότητα σύζευξης των αρσενικών όταν μελετήθηκε σε μικρά ατομικά κλουβιά (όγκου 400 cm3), και τέλος δ) δεν επηρέασε σημαντικά την αποθήκευση σπέρματος στις σπερματοθήκες των θηλυκών. Επίσης, στο πλαίσιο της πρώτης ενότητας πειραμάτων μελετήθηκε η επίδραση της μόλυνσης με Wolbachia των αρσενικών και των θηλυκών ατόμων της μύγας της Μεσογείου στη δεκτικότητα σύζευξης και επανασύζευξης, καθώς και η επίδραση του ιστορικού των συζεύξεων στα δημογραφικά χαρακτηριστικά (ωοπαραγωγή, εκκόλαψη των αυγών, διάρκεια ζωής) μολυσμένων και μη-μολυσμένων με Wolbachia θηλυκών της μύγας της Μεσογείου. Εν συντομία, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι: α) η μόλυνση είτε των θηλυκών είτε των αρσενικών τροποποίησε τα ποσοστά σύζευξης και επανασύζευξης, β) τα μολυσμένα με Wolbachia θηλυκά απόθεσαν περισσότερα αυγά σε σύγκριση με τα μη-μολυσμένα θηλυκά. Η μολυσματική κατάσταση των αρσενικών δεν επηρέασε την ωοπαραγωγή. Ο αριθμός των συζεύξεων (μία ή δύο) των θηλυκών δεν επηρέασε την ωοπαραγωγή τους, γ) η μόλυνση των θηλυκών με Wolbachia μείωσε δραματικά τα ποσοστά εκκόλαψης των προνυμφών. Επιπλέον, το σπέρμα των μολυσμένων αρσενικών έδειξε πως ανταγωνίζεται επιτυχώς το σπέρμα των μη-μολυσμένων αρσενικών για τη γονιμοποίηση των αυγών των μη-μολυσμένων θηλυκών, δ) τα μολυσμένα με Wolbachia επανασυζευγμένα θηλυκά έζησαν περισσότερο από τα μη-μολυσμένα επανασυζευγμένα θηλυκά, παρότι η διάρκεια ζωής δεν διέφερε μεταξύ των μολυσμένων και μη-μολυσμένων θηλυκών που συζεύχθηκαν μόνο μία φορά. Επιπλέον, η επανασύζευξη των θηλυκών επέφερε κόστος στη διάρκεια ζωής μόνο των μη-μολυσμένων θηλυκών. Αντίθετα, η επανασύζευξη των μολυσμένων θηλυκών αύξησε τη διάρκεια ζωής τους σε σύγκριση με τα μολυσμένα θηλυκά που συζεύχθηκαν μόνο μία φορά. Η μολυσματική κατάσταση των αρσενικών δεν επηρέασε τη επιβίωση των θηλυκών σεξουαλικών συντρόφων τους. Η δεύτερη πειραματική ενότητα επικεντρώθηκε στην αξιολόγηση της προοπτικής συνεισφοράς των συμβιωτικών οργανισμών (Wolbachia, βακτήρια του πεπτικού συστήματος) στη μαζική παραγωγή εντόμων υψηλής βιολογικής ποιότητας για εφαρμογή σε προγράμματα καταπολέμησης εντόμων. Τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν στους χώρους του εργαστηρίου FAO/IAEA Insect Pest Control Laboratory (IPCL), στο Seibersdorf της Αυστρίας. Χρησιμοποιήθηκαν έντομα αποικιών της μύγας της Μεσογείου που εκτρέφονταν σε συνθήκες μαζικής εκτροφής μικρής κλίμακας και εξετάσθηκε η επίδραση του Wolbachia σε βασικές βιολογικές παραμέτρους της αρμοστικότητας των εντόμων καθώς και η προβιοτική δράση του Enterobacter sp.. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το βακτήριο Wolbachia επηρέασε σημαντικά αρκετές παραμέτρους της αρμοστικότητας (fitness) της μύγας της Μεσογείου σε συνθήκες μαζικής εκτροφής μικρής κλίμακας. Η μείωση των ποσοστών εκκόλαψης των προνυμφών και συνεπώς ο μειωμένος αριθμός ανακτηθέντων ενηλίκων, αποτέλεσε το πιο αξιοσημείωτο των ευρημάτων. Επιπλέον, διαπιστώθηκε μείωση στη διάρκειας ανάπτυξης των ανηλίκων σταδίων του πληθυσμού Vienna 8 GSS ως συνέπεια της μόλυνσης. Η φυλή wCer2 του βακτηρίου δεν επηρέασε ούτε τη διάρκεια ζωής ούτε την ωοπαραγωγή των θηλυκών της μύγας της Μεσογείου, παρότι η φυλή wCer4 φαίνεται να επάγει μείωση τόσο της διάρκειας ζωής όσο και της ωοπαραγωγής των μολυσμένων θηλυκών. Τα αποτελέσματά μας έδειξαν επίσης, ότι η ανταγωνιστικότητα σύζευξης των αρσενικών σε κλωβούς υπαίθρου, η ικανότητα πτήσης των ενηλίκων και η ικανότητα επιβίωσης υπό συνθήκες έλλειψης νερού και τροφής επηρεάζονται σημαντικά από τη φυλή του εντόμου καθώς και από τη φυλή του βακτηρίου (αλληλεπίδραση των δύο γενοτύπων). Τα αποτελέσματα της μελέτης των βακτηρίων του πεπτικού συστήματος συνοψίζονται ως εξής: α) από το πεπτικό σύστημα προνυμφών και ενηλίκων εντόμων (αρσενικών και θηλυκών) απομονώθηκαν τα γένη των βακτηρίων Providencia, Enterobacter, και Acinetobacter, β) η προσθήκη Enterobacter sp., ιδιαίτερα με τη μορφή ζωντανών βακτηρίων στην τροφή των προνυμφών, οδήγησε σε αυξημένο αριθμό νυμφών και ενηλίκων καθώς και σε ταχύτερη ανήλικη ανάπτυξη, κυρίως των αρσενικών, γ) η προσθήκη βακτηρίων στην προνυμφική τροφή δεν επηρέασε το βάρος των νυμφών, την αναλογία φύλου, την ανταγωνιστικότητα σύζευξης των αρσενικών, την ικανότητα πτήσης των ενηλίκων και την ικανότητα επιβίωσης υπό συνθήκες έλλειψης νερού και τροφής. Τα δεδομένα των παραπάνω πειραμάτων συμβάλλουν στην πληρέστερη κατανόηση των βιολογικών μηχανισμών δράσης του συμβιωτικού βακτηρίου Wolbachia και των αλλαγών που επιφέρει η μόλυνση σε βασικές παραμέτρους της βιολογίας και συμπεριφοράς της μύγας της Μεσογείου. Επιπλέον, υπό το πρίσμα των ιδιαίτερων συνθηκών που συνεπάγεται η μαζική εκτροφή των εντόμων, αξιολογήθηκε η επίδραση της βακτηριακής μόλυνσης με Wolbachia και της χορήγησης Enterobacter sp. μέσω της τροφής των προνυμφών σε βασικές βιολογικές παραμέτρους, οι οποίες είναι ενδεικτικές της «ποιότητας» των παραγόμενων εντόμων. Συζητείται η προοπτική συνεισφοράς των συμβιωτικών οργανισμών (Wolbachia, βακτήρια του πεπτικού συστήματος) στην καταπολέμηση της μύγας της Μεσογείου μέσω των προγραμμάτων εξαπόλυσης στειρωμένων εντόμων (Sterile Insect Technique, Incompatible Insect Technique) και προτείνονται δυνατότητες περαιτέρω έρευνας.


PLoS ONE ◽  
2019 ◽  
Vol 14 (2) ◽  
pp. e0212520 ◽  
Author(s):  
J. Guillermo Bond ◽  
Adriana R. Osorio ◽  
Nancy Avila ◽  
Yeudiel Gómez-Simuta ◽  
Carlos F. Marina ◽  
...  

Author(s):  
Bianca J. Moreno ◽  
Robert L. Aldridge ◽  
Seth C. Britch ◽  
Barbara E. Bayer ◽  
Jedidiah Kline ◽  
...  

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document