Στόχος αυτής της διδακτορικής διατριβής είναι να διερευνήσει τις ανάγκες του νοσηλευτικού προσωπικού και να υποστηρίξει ένα πρόγραμμα κατάρτισης για άνοια σε Eλληνικά γενικά νοσοκομεία. Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται στην ανάπτυξη, εφαρμογή και αξιολόγηση ενός προγράμματος κατάρτισης για την άνοια σε προσωπικό γενικών νοσοκομείων. Οι κύριοι στόχοι ήταν: α) Να διερευνήσει τις εκπαιδευτικές ανάγκες της ομάδας στόχου, β) Σχεδιασμός του προγράμματος κατάρτισης και ανάπτυξη του περιεχομένου με βάση τις παραπάνω ανάγκες, γ) Επικύρωση εργαλείων, που χρησιμοποιούνται στην κατάρτιση και συνολική αξιολόγηση του προγράμματος. Για την ανάπτυξη του προγράμματος κατάρτισης, διεξήχθησαν μια (i) συστηματική ανασκόπηση και (ii) μια ανάλυση για τις εκπαιδευτικές ανάγκες προσωπικού. Η συστηματική ανασκόπηση είχε ως στόχο να διερευνήσει τα υπάρχοντα προγράμματα για την άνοια και να τα αξιολογήσει ανάλογα με την αποτελεσματικότητά τους σε νοσοκομειακό πλαίσιο. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης ανέδειξαν αρκετά χαρακτηριστικά αποτελεσματικών καταρτίσεων που μπορούν να προσαρμοστούν και να χρησιμοποιηθούν σε μια προσεχή κατάρτιση. Η ανάλυση των εκπαιδευτικών αναγκών του προσωπικού αποσκοπούσε στη διερεύνηση των προτιμήσεων του προσωπικού, των αναγκών και των προσδοκιών μιας επερχόμενης εκπαίδευσης για άνοια. Μετά την ανάπτυξη του εκπαιδευτικού περιεχομένου, ήταν απαραίτητη μια μελέτη επικύρωσης για τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν ως μετρήσεις των αποτελεσμάτων της κατάρτισης σε τρία χρονικά σημεία (πριν και μετά και 3 μήνες αργότερα). Τρία εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για τη μέτρηση της στάσης απέναντι στην άνοια (DAS), τη γνώση (DKAT2) και την αυτοπεποίθηση στη φροντίδα (CODE), διερευνήθηκαν για τις ψυχομετρικές τους ιδιότητες στον ελληνικό πληθυσμό. Και οι τρεις κλίμακες αναδείχτηκαν έγκυρα και ισχυρά εργαλεία σε ελληνικό ερευνητικό πλαίσιο. Ταυτόχρονα, λόγω των μεγάλων ποσοστών υποδιάγνωσης της άνοιας, συμπεριλαμβανομένων των εισαγωγών σε νοσοκομεία, πραγματοποιήθηκαν δύο δευτερεύουσες μελέτες για τη στάση του προσωπικού στην ηλεκτρονική ανίχνευση άνοιας. Η πρώτη μελέτη αφορούσε μια επικύρωση ενός νέου ερωτηματολογίου σχετικά με τη στάση απέναντι στην ανίχνευση άνοιας ηλεκτρονικά και η δεύτερη ήταν μια επιβεβαιωτική μελέτη σε ένα μεγαλύτερο δείγμα προσωπικού. Συγκεκριμένα, εξετάστηκε η αποδοχή και η σκοπιμότητα του ερωτηματολογίου, ενώ αναδείχτηκαν επίσης πιθανά εμπόδια για τη μελλοντική εφαρμογή της ηλεκτρονικής ανίχνευσης της άνοιας στην υγειονομική περίθαλψη. Πραγματοποιήθηκε μια τελική μελέτη για την εφαρμογή και τη συνολική αξιολόγηση της εκπαίδευσης. Τα κύρια αποτελέσματα ήταν ότι οι θετικές στάσεις απέναντι στην άνοια, η βελτίωση της αυτοπεποίθησης στη φροντίδα και η μείωση του άγχους ως γνώρισμα, διατηρήθηκαν στον χρόνο. Η γνώση για την άνοια αυξήθηκε επίσης μετά την επιμόρφωση και διατηρήθηκε, με μια, ωστόσο, μικρή μείωση στην πάροδο του χρόνου. Παρόλα αυτά, οι αλλαγές σε επίπεδο οργανισμού και η αλλαγή στην κουλτούρα φροντίδας είναι απαραίτητες για την βιωσιμότητα αποτελεσμάτων εκπάιδευσης. Σε μελλοντικές μελέτες, η επιμόρφωση για την άνοια θα πρέπει να μεταφερθεί όχι μόνο στον νοσοκομειακό τομέα αλλά και σε ακαδημαϊκό επίπεδο, όπως οι νοσηλευτικές σχολές. Απαιτείται η συστηματική συνεργασία μεταξύ των ατόμων με άνοια και των οικογενειών τους, των ερευνητών, της ακαδημίας, των υπευθύνων χάραξης πολιτικής και των μεμονωμένων επαγγελματιών για την επίτευξη της καλύτερης φροντίδας των ασθενών με άνοια. Κανείς δεν μπορεί μόνος του να κάνει την αλλαγή ως προς την ποιοτική φροντίδα των ατόμων με άνοια.
Comparing Rates of Adverse Events and Medical Errors on Inpatient Psychiatric Units at Veterans Health Administration and Community-based General Hospitals
