Η παρούσα διδακτορική διατριβή μελετά προβλήματα διάδοσης σε συχνότητες της Ka, της V και της EHF (30-300GHz) ζώνης, μοντελοποιώντας το ασύρματο κανάλι και τις ατμοσφαιρικές επιδράσεις. Εκτιμά τη σπουδαιότητα και το μέγεθος των συνδυασμένων επιπτώσεων διαφορετικών μετεωρολογικών παραγόντων στη λειτουργία των συστημάτων και εξετάζει τεχνικές άμβλυνσης διαλείψεων υπό συνθήκες βροχής. Τα τηλεπικοινωνιακά συστήματα με τα οποία ασχολείται είναι αφενός επίγεια συστήματα σταθερής ασύρματης πρόσβασης FWA (Fixed Wireless Access), αφετέρου επίγεια συστήματα πολύ ευρείας ζώνης UWB (Ultra-WideBand) που κάνουν χρήση εξαιρετικά στενών παλμών για τη μετάδοση της πληροφορίας, καθώς και ευρυζωνικά στρατοσφαιρικά δίκτυα σταθερών επικοινωνιών που υλοποιούνται μέσω εναέριων σταθμών HAPS (High Altitude Platform Stations). Πιο αναλυτικά, στο πρώτο κομμάτι της διατριβής προτείνεται ένα νέο εμπειρικό μοντέλο υπολογισμού της πιθανότητας υπέρβασης μιας στάθμης απόσβεσης βροχής σε επίγειες ζεύξεις οπτικής επαφής δικτύων σταθερής ασύρματης πρόσβασης, η καινοτομία του οποίου έγκειται στη θεώρηση Pruppacher-Pitter για το σχήμα των βροχοσταγόνων. Η ανάλυση ξεκινά με εφαρμογή της μεθόδου των βοηθητικών πηγών MAS (Method of Auxiliary Sources) στο πρόβλημα σκέδασης επίπεδου ηλεκτρομαγνητικού κύματος από σταγόνα βροχής και τα αποτελέσματα του μοντέλου συγκρίνονται με πειραματικά δεδομένα επίγειων ζεύξεων. Στη συνέχεια μελετώνται προβλήματα διάδοσης παλμών UWB σε εξωτερικό χώρο, επιχειρώντας συνδυασμένες εκφράσεις για την επίδραση τόσο των αερίων της ατμόσφαιρας μέσω του μοντέλου διάδοσης χιλιοστομετρικών κυμάτων MPM (Millimetre-wave Propagation Model) όσο και της συνεισφοράς της βροχής για σταγόνες Pruppacher-Pitter. Εκτιμάται η παλμική διαταραχή και η σπουδαιότητα της ενσωμάτωσης του παράγοντα βροχής στο μοντέλο καθαρού ουρανού. Τέλος εξετάζεται η επίδοση σχημάτων διπλής διαφορικής λήψης θέσης σε στρατοσφαιρικά δίκτυα. Η καινοτομία του προτεινόμενου μοντέλου εστιάζεται στην αποτίμηση της ολικής απόσβεσης που προκαλείται από τη δράση πολλαπλών πηγών ταυτόχρονης ατμοσφαιρικής εξασθένησης, υιοθετώντας παράλληλα το μοντέλο των συνεκτικών βροχοπυρήνων για την περιγραφή της βροχής. Εφαρμογή της μεθόδου σε ποικίλες τοπολογίες οδηγεί σε πολύτιμα συμπεράσματα για τη βέλτιστη σχετική τοποθέτηση του εναλλακτικού δέκτη στην περιοχή κάλυψης της στρατοσφαιρικής πλατφόρμας.