Análisis de las estrategias discursivas de los candidatos presidenciales de 2018. Caso de los debates presidenciales y spots televisivos

El objetivo de este artículo es analizar las estrategias discursivas de los candidatos a la Presidencia de la República en las elecciones de 2018 en México, con el objetivo de identificar los efectos de los mensajes en los potenciales electores. La investigación utiliza metodología cualitativa a partir de un análisis del discurso de los tres candidatos durante los debates presidenciales En ese sentido, se detectó que la palabra más utilizada por Andrés Manuel López Obrador es corrupción; por José Antonio Meade progreso y miedo y por José Antonio Anaya cambio. Respecto a la estrategia de los discursos, se detectó que la más usada es la ad baculum (promoviendo el miedo) en contra de AMLO (por parte de Meade y Anaya), pero que no tuvo efectos importantes en el electorado, debido a que era mayor el hartazgo al régimen político y la corrupción. Por su parte, Andrés Manuel López Obrador la estrategia que más usa es el ad populum, la cual logró buena aceptación. El trabajo de campo se realizó a partir de un estudio de gabinete de análisis del discurso y en el caso de los spots se utilizaron grupos de enfoques de estudiantes universitarios, para detectar que spots tenían más impacto y por qué (se trabajó con una muestra de 9 spots de los tres principales candidatos). En ese sentido, se encontró que los estudiantes universitarios tienden a identificarse más con el mensaje de Andrés Manuel López Obrador, destacando el spot en donde llama \"marranos y cochinos\" a la mafia del poder (un 85 %) . En segundo lugar, se identifican con Ricardo Anaya por sus propuestas de cambio y por considerar sus propuestas de política pública innovadora (12 %). En tercer lugar (sólo un 3 %) se identificó con José Antonio Meade del PRI y menos del 1 % con \"El Bronco\".

Na styku religii, kultur i języków, czyli o polemicznych aspektach Paterykonu Sylwestra Kossowa

W opracowaniu obserwacji poddano szczególny zabytek ze zbioru poloników kijowskich, tj. Paterikon abo żywoty ss. Oycow pieczarskich Sylwestra Kossowa. Jest to piśmienne świadectwo wielokulturowości dawnej Rzeczpospolitej oraz wielopłaszczyznowych relacji polsko-ruskich. Celem szkicu jest wskazanie generycznych elementów polemiki z poziomu kompozycji i pragmatyki tekstu oraz identyfikacja podporządkowanego im repertuaru środków językowych realizujących perswazyjne cele tekstu polemicznego. Analizy pozwoliły wskazać, że polemiczny charakter utworu widać zarówno w strukturze tekstu, gdzie dominują elementy refutacji, jak i w specjalnym użyciu języka, związanym przede wszystkim z probacją. W tym drugim obszarze ujawniono dwie globalne strategie komunikacyjne: uwiarygodnienie treści (na które składa się powoływanie się na źródła historiograficzne i dokumenty oraz dokonywanie zabiegów etymologizujących) oraz apoteoza osób i miejsca (którą realizują strategie osadzania przekazu w przeszłości, odwołanie do genealogii, maksymalizacja cnót świętych, sakralizacja zakonnej rzeczywistości). Wśród środków perswazyjnych znalazły się m.in. sylogizmy, argumentum ad verecundiam, argumentum ad baculum, argument z tradycji, wyliczenie, kontrast. Sposób ukształtowania tekstu na opisywanych poziomach potwierdza wspólnotę europejskiej kultury retorycznej, a z Kossowa czyni modelowego reprezentanta humanistycznych wartości i sposobów ich wyrażania.

Liturgische Texte zu ehren der heiligen drei Könige

Teksty liturgiczne ku czci Świętych Trzech Króli W niniejszym artykule chodziło o ukazanie czytelnikowi bardzo małego fragmentu z o wiele szerszego zagadnienia: Liturgia dla podróżujących, pielgrzymów i pływających po morzu. Na podstawie badań okazało się, że Kościół, jak wynika z pierwszych spisanych źródeł liturgicznych, tzn. sakramentarzy, a potem zwłaszcza, u szczytu średniowiecza, z pontyfikałów, mszałów i rytuałów troszczył się o tych ludzi poprzez przygotowanie odpowiednich tekstów liturgicznych. Należy wymienić tutaj formularze mszalne: Pro iter agentibus, Pro peregrinantibus i Pro navigantibus. To pierwsza grupa. Drugą grupę stanowią obrzędy błogosławieństwa osób udających się w podróż lub na pielgrzymkę (Ordo ad servicium peregrinorum faciendum) bądź ich utensyliów podróżnych, takich jak torba, laska, krzyż i płaszcz (Benedictio ad baculum et ad peram) oraz obrzędy po powrocie z pielgrzymki czy podróży (Benedictio peregrinorum post reditum). Z tego bogactwa modlitw niewiele formuł w liturgii posoborowej pozostało w użyciu. Osobny i bardzo interesujący rozdział stanowią teksty liturgiczne, które są związane z patronatem niektórych świętych, takich jak św. Jakub Starszy, św. Rafał Archanioł, św. Julian i św. Krzysztof oraz Święci Trzej Królowie. W przypadku Świętych Trzech Króli, którzy uważani byli w średniowieczu za patronów podróżujących i pielgrzymów i których relikwie w katedrze kolońskiej ściągały zarówno nowo koronowanych królów, jak i rzesze innych pielgrzymów z całej Europy, chodzi o pierwszych pielgrzymów epoki chrześcijańskiej, którzy odbyli pielgrzymkę do nowo narodzonego Jezusa Chrystusa. Zastanawiające jest to, że formularze mszalne (bo obrzędy błogosławieństwa nie są znane), można sklasyfikować w cztery grupy. W całej Europie – od Anglii po Niemcy i Polskę – można je znaleźć w wielu mszałach średniowiecznych, ale nie w mszałach kolońskich. W niniejszym artykule przedstawiono tylko pierwszy formularz mszalny De tribus magis pro iter agentibus. Oracje mszalne rozwijają motyw drogi magów ze Wschodu do Betlejem, aby pokłonić się Mesjaszowi, którego szczególna gwiazda wzeszła na niebie i ich do Niego zaprowadziła, aby mogli Go uczcić mistycznymi darami. Kościół modli się za swoich wiernych zdążających w pielgrzymce, aby za przyczyną tych świętych i przez ich zasługi przebiegała ona w pokoju, zdrowiu i pomyślności. Sam Chrystus, nazwany prawdziwym Słońcem, Gwiazdą i Światłością, niech ich prowadzi bez szwanku do upragnionego sanktuarium. Dalej Kościół prosi Boga, aby dał pielgrzymom Anioła pokoju jako towarzysza drogi, strzegącego ich przed niebezpieczeństwami ciała i duszy oraz przed atakami starego wroga, tzn. szatana, a także by stali się godni towarzystwa Ducha Świętego. Kolejna myśl poruszona w euchologii to dzieje Syna Bożego (wcielenie, męka i zmartwychwstanie) oraz rola aniołów jako Jego świadków, która ma się przedłużyć w opiece dniem i nocą nad pielgrzymami. W pierwszym czytaniu biblijnym (Rdz 24, 7) chodzi o podróż Abrahama do jego ojczyzny i obietnicę anioła jako towarzysza drogi. Natomiast perykopa ewangelijna (Łk 4, 23b-30) to rozmowa faryzeuszów z Jezusem, który w swojej ojczyźnie nie jest przyjmowany z otwartymi rękami. W czasie tej rozmowy ważną rolę odgrywa napięcie między obczyzną i ojczyzną oraz obcym i swoim. Z tego względu pewnie nastąpił wybór tej perykopy do formularza mszalnego. Antyfony mszalne (introitus, graduale, offertorium i communio) mają jako źródło fragmenty psalmów i podejmują typowe dla omawianego tematu motywy: prowadzenie przez Boga w drodze, towarzystwo aniołów w drodze, zaufanie Bogu oraz ratunek w Bogu. Sekwencja Maiestati sacrosantae militans, która była czasami dołączana do tego formularza, będzie omówiona w osobnym artykule.

”SISWI MELAHIRKAN DI KAMAR MANDI BELAKANG RUMAHNYA”

Dalam materi yang penulis ambil yaitu membahas tentang kesesatan dan materi di dalamnnya, namun penulis tidak membahas lengkap tentang berbagai macam kesesatan. Penulis hanya menulis beberapa diantaranya yaitu Argumentum ad hominem,argumentum ad baculum, argumentum ad misericordiam, arguentum ada auctoritatis dan kesesatan non causa pro causa.Penulis mencoba menerapkan kesesatan tersebut dalam kehidupan, dan penulis mengangkat kasus yang sedang terjadi di sekitarnya untuk di masukkan kedalam sebuah materi tersebut. Hasilnnya penulis mampu memasukkan beberapa peristiwa tersebut kedalam beberapa kesestan.Dalam kasus yang di angkat oleh penulis menceritakan kisah seorang remaja yang telah mengalami peristiwa yang bisa di katakana miris untuk seumuran remaja tersebut. Sebab remaja yang di bahas dalam kasus yang dibahas oleh penulis sudah masuk kedalam pergaulan bebas yang mengakibatkan kerugian bagi dirinya sendiri dan juga orang-orang di sekitanya.Melihat kasus yang telah di bahas sebaik kasus dapat dicegah sebelum kejadian, remaja berinisial MSI tersebut sangat melanggar etika dan dapat menjadi pelajaran bagi kita semua bahawa memperhatikan anak itu sangat penting.

O interrogatório policial à luz de fenômenos discursivos intrínsecos à argumentação

Este estudo, amparado pela concepção de ethos proposta por Amossy (2005) e pelos clássicos tipos de argumentos apresentados por Fiorin (2015), propõe-se a analisar fragmentos de fala pertencentes ao gênero discursivo interrogatório policial de modo a investigar (1) se o ethos prévio (AMOSSY, 2005) ou pré-discursivo (MAINGUENEAU, 2008) dos participantes do interrogatório policial se confirma no ethos discursivo dos enunciadores; e (2) os tipos de argumentos (FIORIN, 2015) utilizados pelos enunciadores do interrogatório policial. O corpus deste estudo advém de gravações em áudio e vídeo de três interrogatórios policiais de uma Delegacia de Polícia Civil do Estado do Rio Grande do Sul, Brasil. Quanto ao primeiro propósito deste estudo, no que tange aos policiais, seu ethos prévio se confirma discursivamente em todos os fragmentos de fala analisados. Em relação aos interrogados, a sua imagem prévia é reelaborada ao longo do discurso. Concernente ao segundo propósito deste estudo, uma série de tipo de argumentos são utilizados pelos enunciadores nos interrogatórios policiais, a saber: argumento de comparação, argumentum ad hominem, argumentum ad verecundiam, argumentum ad misericordiam e argumentum ad baculum. Por fim, a análise revela que os tipos de argumentos utilizados pelos policiais e pelos interrogados nas interações operam como recurso para a construção do ethos dos enunciadores. PALAVRAS-CHAVE: Argumentação; Ethos; Tipos de Argumentos; Interrogatório Policial.