Comparison of Static and Dynamic Postural Stability Between Individuals With and Without Forward Head Posture

Purpose: The growing popularity of media devices such as smartphones and computers has made humankind to acquire forward head posture increasingly. This study aimed to compare static and dynamic postural stability between people with and without forward head posture. Methods: 15 male students with normal posture (24±4 years, 173±6 cm and 70±6 kg) and 15 male students with forward head posture (25±3 years, 178±7 cm and 68±5 kg) were selected purposefully according to the Cranio-vertebral angle. Biodex Stability System was evaluated used to measure Static and dynamic postural stability. Results: The results showed a significant difference between the two groups in dynamic postural stability in both open and closed eyes conditions(P<0.05), whereas no significant difference was observed in static postural stability in both open and closed eyes conditions (P>0.05). Conclusion: Individuals with forward head posture performed weaker in dynamic postural stability than normal ones, as a result, forward head posture is considered as one of the factors disturbing dynamic postural stability.

Η επίδραση της συμμετοχής των ασθενών με οστεοαρθρίτιδα γόνατος σε ολιστικό πρόγραμμα θεραπευτικής άσκησης, στις παραμέτρους της μυοσκελετικής αξιολόγησης και στη λειτουργικότητά τους

Εισαγωγή: Η οστεοαρθρίτιδα γόνατος (ΟΑΓ), αποτελεί συνήθη νόσο του μυοσκελετικού συστήματος που συναντάται συνήθως σε άτομα μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας. Η εφαρμογή προγραμμάτων θεραπευτικής άσκησης (ΠΘΑ) φαίνεται να επιδρά θετικά στη μείωση των συμπτωμάτων και στην αύξηση της λειτουργικότητας. Σκοπός της εργασίας ήταν να ελέγξει την επίδραση της συμμετοχής ή μη, ασθενών με ΟΑΓ σε ολιστικό ΠΘΑ, στις παραμέτρους της μυοσκελετικής αξιολόγησης, της λειτουργικότητάς τους και τις ψυχομετρικές παραμέτρους αξιολόγησης τους.Μέθοδος: 54 ασθενείς συνολικά ασθενείς με ΟΑΓ (Kellgren Lawrence: 2-3 βαθμού), 44-73 ετών, χωρίς συνοδά προβλήματα υγείας, ολοκλήρωσαν την εθελοντική συμμετοχή τους στην έρευνα. Οι ασθενείς διαχωρίστηκαν σε δυο ισάριθμες ομάδες, την πειραματική ομάδα (ΠΟ) και την ομάδα ελέγχου (ΟΕ). Οι ασθενείς της ΠΟ μόνο, πραγματοποιήσαν το επιτηρούμενο ΠΘΑ διάρκειας 8 εβδομάδων, αποτελούμενο από 3 συνεδρίες/εβδομάδα. Στο ίδιο χρονικό διάστημα οι συμμετέχοντες στην ΟΕ, δεν συμμετείχαν σε κανενός είδους παρέμβαση. Μετά την ολοκλήρωση του ΠΘΑ για την ΠΟ, για διάστημα 8 εβδομάδων οι ασθενείς της ΠΟ και της ΟΕ δεν πραγματοποιούσαν θεραπευτική άσκηση. Το ολιστικό ΠΘΑ για την ΠΟ διαρκούσε 60 λεπτά/συνεδρία, περιλαμβάνοντας: 1)Προθέρμανση και διατάσεις, 2) συνδυαστικές ασκήσεις ενδυνάμωσης κάτω άκρων σύγκεντρης-ισομετρικής συστολής, 3)Ασκήσεις ενδυνάμωσης κάτω άκρων με αλτήρες/λάστιχα, 4) Ισορροπιστικές ασκήσεις 5) Ενεργητική αποκατάσταση. Πραγματοποιήθηκαν 3 συνολικά αξιολογήσεις για κάθε ασθενή της ΠΟ και ΟΕ στα εξής χρονικά διαστήματα: 1η (αρχική) αξιολόγηση: Πριν την έναρξη του ΠΘΟ για την ΠΟ, 2η (ενδιάμεση) αξιολόγηση: Έπειτα από την ολοκλήρωση του ΠΘΟ για την ΠΟ, 3η (τελική) αξιολόγηση: Μετά τη συμπλήρωση 8 εβδομάδων από την ολοκλήρωση του ΠΘΑ για την ΠΟ. Η κάθε αξιολόγηση περιελάμβανε: μετρήσεις ανθρωπομετρικών χαρακτηριστικών, τη συμπλήρωση ερωτηματολόγιων (KOOS, BAI, BDI ΙΙ), τη μέτρηση της ευλυγισίας, της ισοκινητικής ροπής των καμπτήρων/εκτεινόντων μυών της άρθρωσης του γόνατος, της ισομετρικής δύναμης των απαγωγών μυών της άρθρωσης του ισχίου. Οι λειτουργικές δοκιμασίες αξιολόγησης περιελαμβάναν τις δοκιμασίες: 6-Minutes’ Walk Test, Timed Up and Go Test, 30 Seconds Chair Test, 12 Stairs Test. Η ισορροπιστική ικανότητα αξιολογήθηκε μέσω δοκιμασίων τόσο χρονομέτρησης όσο και μέσω του μηχανήματος Biodex Stability System. H στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε μέσω ανάλυσης διασποράς (ANOVA), μεταξύ και εντός των ομάδων με τη χρήση του στατιστικού πακέτου SPSS 24.0. Αποτελέσματα: Οι ασθενείς της ΠΟ έπειτα από την ολοκλήρωση της συμμετοχής τους στο ΠΘΑ, κατά την 2η (ενδιάμεση) αξιολόγησή τους, παρουσίασαν στατιστικώς σημαντική βελτίωση των αξιολογούμενων παραμέτρων: των επιπέδων πόνου, της λειτουργικότητας, της μυϊκής δύναμης των κάτω άκρων, της ισορροπιστικής ικανότητας, της ευλυγισίας, του άγχους και κατάθλιψης σε σχέση με τις αντίστοιχες τιμές των παραμέτρων κατά την 1η (αρχική) αξιολόγησή τους. Παρόλα αυτά, οι ασθενείς της ΠΟ, κατά την 3η (τελική) αξιολόγησή τους, παρουσίασαν στατιστικώς σημαντική επιδείνωση σε ορισμένες παραμέτρους από το σύνολο των αξιολογούμενων παραμέτρων, σε σχέση με τις αντίστοιχες τιμές κατά τη 2η (ενδιάμεση) αξιολόγησή τους ενώ σε ορισμένες άλλες παραμέτρους δεν συνέβη το ίδιο. Επιπρόσθετα, οι ασθενείς της ΠΟ, κατά την 3η (τελική) αξιολόγησή τους, σε ορισμένες παραμέτρους συνέχισαν να παρουσιάζουν σημαντικές βελτιώσεις σε σχέση με τις αντίστοιχες τιμές κατά την 1η (αρχική) αξιολόγησή τους ενώ σε ορισμένες άλλες παραμέτρους δεν συνέβη το ίδιο. Όσον αφορά τους ασθενείς της ΟΕ, δεν παρουσίασαν στατιστικώς σημαντικές διαφοροποιήσεις ως προς το σύνολο των βασικών αξιολογούμενων παραμέτρων, στις τρεις συνολικά αξιολογήσεις (αρχική αξιολόγηση, ενδιάμεση αξιολόγηση, τελική αξιολόγηση) που υποβλήθηκαν στη διάρκεια του χρόνου συμμετοχής τους στη μελέτη.Συμπεράσματα: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας, η επιτηρούμενη εκτέλεση του εν λόγω ολιστικού ΠΘΑ, από τους ασθενείς με ΟΑΓ, για 8 εβδομάδες, φάνηκε ιδιαίτερα αποτελεσματική, στη σημαντικού βαθμού βραχυπρόθεσμη βελτίωση των σχετιζόμενων με την πάθηση τους αξιολογούμενων παραμέτρων. Οι βελτιώσεις αυτές, 8 εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση του ΠΘΑ, διατηρήθηκαν σε σημαντικό βαθμό, σε ορισμένες μόνο από αυτές τις παραμέτρους ενώ σε ορισμένες άλλες παραμέτρους δεν συνέβη το ίδιο. Βάσει του συγκεκριμένου ευρήματος, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι το συγκεκριμένο ολιστικό ΠΘΑ, θα πρέπει να εκτελείται αδιάλειπτα από τους ασθενείς με ΟΑΓ, προκειμένου οι ασθενείς μέσω της εκτέλεσης του, να αποκομίζουν τα οφέλη του στο μέγιστο βαθμό.

Η εφαρμογή ασκήσεων σταθεροποίησης της σπονδυλικής στήλης - λεκάνης (εφαρμογή ασκήσεων Pilates), στην ιδιοδεκτικότητα (έμμεση αξιολόγηση) των κάτω άκρων

Σκοπός της έρευνας ήταν να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα ενός παρεμβατικού προγράμματος ασκήσεων σταθεροποίησης του κορμού (pilates) στην ιδιοδεκτικότητα των κάτω άκρων υγιών σπουδαστών. Επιπρόσθετα, εξετάστηκε η επίδραση του προγράμματος στη μυική δύναμη, στην αντοχή, στην αίσθηση θέσης και τη λειτουργικότητα των κάτω άκρων. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 38 φοιτητές/τριες της ΣΕΦΑΑ/ΔΠΘ με μέσο όρο ηλικίας 20 ± 1 έτη, οι οποίοι χωρίστηκαν τυχαία στις ομάδες άσκησης (n = 19) και ελέγχου (n = 19). Η ομάδα άσκησης εκτέλεσε ένα πρόγραμμα ασκήσεων σταθεροποίησης του κορμού 12 συνεδριών, για 3 συνεχόμενες εβδομάδες. Οι αξιολογήσεις πραγματοποιήθηκαν στην αρχή και μετά τη λήξη του προγράμματος και αφορούσαν στην ιδιοδεκτικότητα (Biodex Stability System), στην αίσθηση θέσης του γόνατος, στη δύναμη των εκτεινόντων και των καμπτήρων του γόνατος (Cybex 6000), στην αντοχή των μυών της άρθρωσης του γόνατος (single squat test) και στη λειτουργική ικανότητα των κάτω άκρων (μήκος και τριπλούν). Για τη στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση διακύμανσης ANOVA επαναλαμβανόμενων μετρήσεων. Από τα αποτελέσματα της έρευνας προέκυψε στατιστικά σημαντική βελτίωση της ιδιοδεκτικής ικανότητας στην ομάδα άσκησης, μετά την εφαρμογή του προγράμματος ασκήσεων σταθεροποίησης του κορμού. Ανάλογες βελτιώσεις παρατηρήθηκαν στις παραμέτρους της αίσθησης θέσης του γόνατος, της μυϊκής αντοχής και της λειτουργικότητας (p < .05) των κάτω άκρων. Συμπερασματικά, ένα πρόγραμμα διάρκειας τριών εβδομάδων με ασκήσεις σταθεροποίησης του κορμού μέσω της μεθόδου pilates, μπορεί να βελτιώσει έμμεσα την ιδιοδεκτικότητα, την αίσθηση θέσης του γόνατος, την αντοχή και τη λειτουργικότητα των κάτω άκρων.

Comparing the immediate effects of UCBL and modified foot orthoses on postural sway in people with flexible flatfoot

Background: Different types of foot orthoses have been prescribed for patients with flatfoot. Results of several studies have shown that orthoses were able to change balance parameters in people with flatfoot. However, the possible effect of orthosis flexibility on balance has not yet been investigated. Objectives: The aim of the current study was to investigate the immediate effect of a rigid University of California Berkeley Laboratory (UCBL) foot orthosis, a modified foot orthosis, and a normal shoe on the postural sway of people with flexible flatfoot. Study design: Quasi-experimental. Methods: In all, 20 young adults with flatfoot (aged 23.5 ± 2.8 years) were invited to participate in this study. The Biodex Stability System was employed to perform standing balance tests under three testing conditions, namely, shoe only, UCBL, and modified foot orthosis. Total, medial–lateral, and anterior–posterior sway were evaluated for each condition. Results: The results of this study revealed no statistical difference in the medial–lateral and anterior–posterior stability indices between foot orthoses and shoed conditions. The overall stability index with the UCBL foot orthosis, however, was significantly lower than that with the modified foot orthosis. Conclusion: The UCBL foot orthosis was able to decrease total sway and improve balance in people with flexible flatfoot. Clinical relevance Results of previous studies have indicated that foot orthoses were able to affect the balance of people with flatfeet. However, the possible effects of flexible orthoses on balance have not been examined. The results of this study may provide new insight into material selection for those people with balance disorders.

Intrarater Test-Retest Reliability of Static and Dynamic Stability Indexes Measurement Using the Biodex Stability System During Unilateral Stance

The measurements of postural balance often involve measurement error, which affects the analysis and interpretation of the outcomes. In most of the existing clinical rehabilitation research, the ability to produce reliable measures is a prerequisite for an accurate assessment of an intervention after a period of time. Although clinical balance assessment has been performed in previous study, none has determined the intrarater test-retest reliability of static and dynamic stability indexes during dominant single stance. In this study, one rater examined 20 healthy university students (female = 12, male = 8) in two sessions separated by 7 day intervals. Three stability indexes—the overall stability index (OSI), anterior/posterior stability index (APSI), and medial/lateral stability index (MLSI) in static and dynamic conditions—were measured during single dominant stance. Intraclass correlation coefficient (ICC), standard error measurement (SEM) and 95% confidence interval (95% CI) were calculated. Test-retest ICCs for OSI, APSI, and MLSI were 0.85, 0.78, and 0.84 during static condition and were 0.77, 0.77, and 0.65 during dynamic condition, respectively. We concluded that the postural stability assessment using Biodex stability system demonstrates good-to-excellent test-retest reliability over a 1 week time interval.

O efeito do esforço na estabilidade postural em jovens jogadores de futebol

OBJETIVO: Analisar os efeitos do esforço físico de partida de futebol na capacidade funcional e estabilidade dos membros inferiores em jovens jogadores de futebol. MÉTODOS: Foram analisados 10 atletas jogadores de futebol submetidos a avaliação da capacidade funcional dos membros inferiores através de um protocolo de Hop Test e avaliação do nível de estabilidade postural através do Biodex Stability System (Biodex, Inc., Shirley, Nova Iorque), antes e imediatamente após um tempo de jogo amistoso de futebol de campo com duração de 45 minutos. RESULTADOS: Após a partida, ocorreu uma diminuição no índice de estabilidade global (F(1,23) = 7,29 P = .024) e índice anteroposterior (APSI) (F(1,23) = 5,53 P = .043). A fadiga no membro dominante foi a responsável pelo déficit significativo no OSI (F(1,23) = 3.16, P = .047) e APSI (F(1,23) = 3.49, P = .029), enquanto o membro não-dominante não gerou qualquer alteração na condição pré e pós- jogo. CONCLUSÃO: Uma partida de futebol pode causar diminuição da estabilidade e capacidade funcional dos membros inferiores em jovens jogadores. Nível de evidência iii, pré-teste e pós-teste (caso-controle).