Pedagogika cyrku - jako metoda pracy z uczniem niedostosowanym społecznie

Prezentowany artykuł jest próbą podsumowania autorskiego, innowacyjnego programu pracy metodą pedagogiki cyrku z uczniami niedostosowanymi społecznie oraz zaburzeniami zachowania i emocji, realizowanego przez autorkę od 10 lat w Szkole Podstawowej nr 1 w Różanymstoku. Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 1 w Różanymstoku wchodzi w skład Salezjańskiego Ośrodka Wychowawczego im. Św. Jana Bosko w Różanymstoku i przeznaczona jest dla uczniów niedostosowanych społecznie, do której przyjmowani są chłopcy, wobec których właściwy Sąd Rodzinny do spraw Nieletnich orzekł zastosowanie środka wychowawczego w postaci umieszczenia w placówce resocjalizacyjnej. Struktura organizacyjna szkoły obejmuje klasy V-VIII. W niniejszym artykule prezentuję opracowany program oraz analizuję pojawiające się problemy i możliwości jego realizacji w wybranej instytucji jako efekt badania w działaniu.

What food do we feed girls as artist upon?

Virginia Woolf in A room of one’s own (1929) builds a strong connection between food and the material conditions of women writers, asking herself: what food do we feed women as artists upon? From this point of view, food can be considered a metaphor for the achievement of both artistic and gender equality. Hence, my paper aims to outline the relevance of this under-investigated topic in children’s literature, focusing on feminist Künstellromans, namely stories about a female artist’s journey to maturity. Drawing from the methodology of Nodelman, I will investigate two opposite narrative situations: famine and feast. In the first one, the lack of food represents the struggle in the artistic development, often caused by a hostile educational environment, while, in the second, nourishment can be interpreted as fruitful sustainment for the body and soul. My hypothesis seeks to underline how food and girls’ development as women and artists intertwine in children’s literature, figuring out a possible answer to Woolf’s question.

Fałszywe nuty w piosenkach dziecięcych. O oczywistych i mniej oczywistych funkcjach piosenek dla dzieci we wczesnej edukacji

Celem artykułu jest problematyzacja pedagogicznej kategorii piosenki dziecięcej oraz krytyczna charakterystyka funkcji, które spełnia (?) ona we wczesnej edukacji. Zostały tu przywołane różne sposoby ujmowania piosenki dziecięcej jako specyficznego tekstu kultury, a także zarysowano pokrótce miejsce piosenki dziecięcej w zorganizowanych formach wczesnej edukacji muzycznej. Z literatury przedmiotu oraz z praktyki własnej autorki wynika, że postulowana wartość (edukacyjna, artystyczna, wychowawcza) piosenki dziecięcej zanika w obliczu chaosu pojęciowego i organizacyjnego związanego z wymogiem prowadzenia tzw. edukacji zintegrowanej.

Analiza pól problemowych związanych z rolą nauczyciela w wybranych rocznikach „Przeglądu Pedagogicznego”

W artykule dokonano analizy pojęcia nauczyciel w trzech rocznikach „Przeglądu Pedagogicznego” z lat 1887, 1939, 2016. Wskazano jak autorzy poszczególnych artykułów rozumieli tytułowe pojęcie i z czym wiązali rolę nauczyciela. W podsumowaniu wskazano na podobieństwa i różnice pojawiające się na przestrzeni lat w analizowanym obszarze. Podjęto również temat zmian charakteru samego czasopisma od metodycznego, poprzez zawodowe aż po naukowe.

Pokolenie „always on” – psychologiczne i społeczne funkcjonowanie młodzieży korzystającej z nowych mediów

W literaturze przedmiotu można odnaleźć szereg negatywnych konsekwencji nieodpowiedniego użytkowania telefonów komórkowych. Z drugiej strony postęp technologiczny otwiera również szerokie możliwości.Celem niniejszej pracy jest zbadanie związku pomiędzy problemowym używaniem telefonu komórkowego przez młodzież a wsparciem społecznym oraz jakością życia, a także próba odpowiedzi na pytanie, czy młodzież trafnie przewiduje czas spędzony przed ekranem telefonu.W badaniu udział wzięły 453 osoby w wieku 16-19 lat. Wykorzystano ankietę fonoholizmu (Dębski, Radziwiłłowicz, Kozłowska) Berlińskie Skale Wsparcia Społecznego, kwestionariusz KIDSCREEN-27 oraz aplikację QualityTime. Wyniki badań wskazują na znaczne przeszacowywanie czasu spędzanego przez młodzież z telefonem, choć silniejszym predyktorem fonoholizmu był jednak czas deklarowany. Widoczny jest również związek nadmiernego korzystania ze smartfona z poszukiwaniem i zapotrzebowaniem na wsparcie społeczne. Telefon okazuje się silnym narzędziem do utrzymywania kontaktów rówieśniczych. Osoby deklarujące większe problemy w zakresie korzystania z telefonu zgłaszają również słabsze wyniki w nauce i gorsze samopoczucie w szkole. Nie zaobserwowano różnic w zakresie samopoczucia fizycznego.

Presja edukacyjna a rozwój uzależnienia od uczenia się, uzależnienia od pracy oraz innych zaburzeń psychicznych

W artykule przedstawione zostały związki łączące presję na osiągnięcia szkolne i akademickie, odczuwaną przez uczniów i studentów, z rozwojem uzależnienia od uczenia się, uzależnienia od pracy oraz innych zaburzeń psychicznych i wzrostu częstotliwości występowania zjawisk z obszaru psychopatologii (takich, jak np. samobójstwa). Dokonana została analiza aktualnego stanu wiedzy na temat uzależnienia od pracy oraz uzależnienia od uczenia się, a także omówione zostały podobieństwa i różnice między zaangażowaniem w daną aktywność (pracę lub naukę) a uzależnieniem od tej aktywności. W szczególności przedstawiono teoretyczne i praktyczne znaczenie konceptualizacji problemów pogarszającego się stanu zdrowia psychicznego młodego pokolenia w kategoriach uzależnienia od pracy i uczenia się, a także ich związku z obsesją sukcesu socjoekonomicznego.

Tripartite school conflicts and non-consensual democracy. An attempt of autoethnographic analysis

The article presents an analysis of four school conflicts on the parent-teacher line. I am trying to prove that the teacher-parental conflict is always actively involved with the student, with his paidocentric position in the family, subjectivity and authority as the third party in the process of democratic dialogue (B. Śliwerski 2007). I use the analytical autoethnography method, the most appropriate from my point of view, based on a subjective approach, the analysis of feelings and reactions, self-observation, first-person narrative, analysis of the researcher's notes and own narratives, forcing the full participant in the studied environment (complete member researcher), analytical reflexivity, data transcending. (C. Ellis 2004, L. Anderson 2014). The school in my article is perceived as a place of conflict which is an unobvious expression of democratic dissent and a difficult way of achieving commonality, which is a condition of democracy. The conflict is an indispensable social element and the basis of relations of subjective character, characteristic of democratic forms of social life (Rancière 1999, Coser 2009, Beaurdieu 1990). Confronting this with knowledge developed around the idea of non-consensual democracy, which is based on discord (dissensus) after the reading (J.Rancière 1999, L. A. Coser 2009, L.Koczanowicz 2015, K. Wajszczyk 2015, M. Mendel 2002) I assume that not only the occurrence of conflicts is a problem, but the lack of orientation on the positive meaning of the situation of disagreement and attitudes related to attaining it and ensuring equality for others in the practice of dialoging participants in school life.

Spotkanie baśni i obrazu jako projektowanie procesu kompetencji kulturowej

Celem niniejszego tekstu uczyniłam refleksję nad procesem nabywania kompetencji kulturowej przez dorosłych użytkowników języka. Uczestnictwo w owym procesie pozwoliło na poznanie studenckich strategii czytania baśni w relacji z obrazem – rozrusznikiem wyobraźni. Rozważania, w oparciu o realizowaną obserwację uczestniczącą i badanie w działaniu – sytuuję w paradygmacie jakościowym. Interpretacje tekstów kultury, formułowane przez kandydatów na nauczycieli są „wypadkową”: 1) wzorców uformowanych za pośrednictwem doświadczanej uprzednio tradycyjnej edukacji oraz 2) uczestnictwa w sytuacji edukacyjnej pobudzającej proces nadawania znaczeń.

From a Technology Acceptance Model to a Practice Acceptance Model

The paper delves into the problems of analyzing the introduction of programming in primary and secondary education from the perspective of the traditional Technology Acceptance Model. Instead, a Practice Acceptance model is suggested in which the focus is shifted from digital devices to the everyday practices of curriculum implementation.

Nie wiemy, czego się uczymy. Esej przeciwko dekretowanej nierówności

Jacques Rancière (2007) w odpowiedzi na pytanie „czy (...) możliwa jest jeszcze praktyka artystyczna krytykująca i podważająca stawanie się sztuki towarem?” zaznacza, że pytanie o to, czy można uciec od rynku „to jedno z tych pytań, których główną zaletą jest przyjemność ze stwierdzenia, że jest ono nierozwiązywalne (...). Krytycy rynku – podkreśla – chętnie jednak opierają swój autorytet na niekończącym się udowadnianiu, że wszyscy inni są albo naiwni, albo są spekulantami.