Środki tymczasowe w stanach nadzwyczajnych. Uwagi na tle sprawy Gruzja v. Federacja Rosyjska przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości

The article deals with some aspects of the International Court of Justice (ICJ) jurisdiction considered in recently decided dispute between Georgia and Russian Federation. The analysis essentially covers the question of provisional measures: the conditions for their indication, their legal nature and function. The article refers to measures indicated under Article 41 of the Statute of the ICJ which allows the Court to indicate provisional measures providing interim protection to the rights of either party to a pending dispute. Having regard to the relevant case-law of the ICJ, two issues are discussed, namely the existence of prima facie jurisdiction and risk of irreparable prejudice and urgency. In addition to the measures referred to specific measures aimed at preserving specific rights, the article draws attention to the Interim measure of general nature with the view of ensuring the non-aggravation of the dispute between the Parties. As Russia does not recognize the compulsory jurisdiction of the ICJ, the greater part of the article are dedicated to questions regarding the jurisdictional basis for Georgia’s action before the ICJ and the issues of the procedural preconditions for the sesin of the Court in the compromissory clause, under art. 22 of the Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination (CERD). It will also comment on whether the dispute between Georgia and Russia really concerned the issues of “the interpretation or application” of CERD, or respect for others international law principles, i.e. the legality of the use of force, sovereignty, territorial integrity and self-determination.

Inter arma silent Musae? Swoboda wypowiedzi artystycznej naruszającej porządek publiczny

Courts of different jurisdictions (including the ECtHR) tend to employ the notion of “artistic expression” intuitively. Definitional attempts are rare (see e.g. the ruling of the Canadian Supreme Court in Sharpe). One may postulate that “artistic” is the expression which is rooted in the sphere of sensitiveness of an individual appealing to the same sphere of other individuals. The consequence of such understanding of artistic expression is that it is designed to “offend, shock and disturb” (i.e. to appeal to human feelings) by its definition. A further consequence is that artistic expression should be likely to have impact on the public order. However the case-law of the ECtHR proves that it happens only when artistic expression is contaminated by political elements. Purely artistic expression seems indifferent to the public order.

Prawo do opieki dyplomatycznej i konsularnej – przyczynek do rozważań w świetle standardu międzynarodowego

This article aims at analyzing the right to diplomatic and consular protection in the context of the standard resulting from international law. It tries to give a definition of this institution, pointing to its public and subsidiary nature. It also points out that diplomatic and consular assistance is carried out in a situation of conflict between the interests of the individual and the country of origin, and that of the host country. The article also discusses the subject and subject matter of consular and diplomatic care. Moreover, the study comments on the specific features of this right from the point of view of the complexity and effectiveness of the protection of rights at the international level. In this context it was pointed out that the right to diplomatic and consular protection is not a classic right, but can be considered as an instrument for the operation of other rights or freedoms. The right to consular and diplomatic care is devoid of homogeneous regulation, but also depends on the legal standard of care offered by the home state and must be within the limits set by the host country. The scope of its application may be related to any legal event that may occur when the entity is in a situation of contact with the legal system of the receiving state. The discussions under consideration highlighted the subsidiarity of the right to diplomatic and consular assistance for the exercise by the individual of his or her rights and freedoms. However, There is no complete protection standard in this respect, which is conducive to the lack of exhaustive regulation at the convention level, which, in extreme cases, can jeopardize the exercise by the individual of his or her subjective rights, that is to ensure its adequate protection standard in the territory of the host country.

Zbrojni aktorzy niepaństwowi i prawa człowieka – władza bez odpowiedzialności?

Celem artykułu jest określenie statusu zbrojnych aktorów niepaństwowych w prawie międzynarodowym z perspektywy praw człowieka. Artykuł ten ma odpowiedzieć na pytanie czy zbrojni aktorzy niepaństwowi są związani prawami człowieka oraz jaka byłaby podstawa prawna tych obowiązków, ich zakres i konsekwencje wynikające z ich naruszenia. Teza, na której oparty jest artykuł zakłada, że zbrojni aktorzy niepaństwowi nie są związani prawami człowieka. Udowodnienie tego założenia będzie wymagać w pierwszej kolejności wskazania dlaczego zasadne jest w ogóle łączenie problematyki aktywności zbrojnych aktorów niepaństwowych i praw człowieka. W dalszej kolejności zostaną poczynione ogólne uwagi dotyczące statusu zbrojnych aktorów niepaństwowych w prawie międzynarodowym. Zasadnicza część artykułu omawia argumenty przemawiające za niezwiązaniem zbrojnych aktorów niepaństwowych prawami człowieka, wskazując na rolę norm adresowanych do tych aktorów, niewiążące akty prawne, jak również stosunek państw i samych zbrojnych aktorów niepaństwowych do omawianej kwestii.

Wybrane zagadnienia dotyczące zwalczania terroryzmu w kontekście prawa do rzetelnego procesu

Terrorism is nowadays one of the biggest threats to international peace and security. Nevertheless, its combatting must be compatible with the requirements of human rights protection, including the right to a fair trial. First the article discusses procedural guarantees of suspects of terrorist crimes in criminal proceedings. Then the article deliberates the aspects of judicial control of targeted sanctions. The next part will constitute the exploration of the legal professional privilege in the discussed area. Finally, the article will discuss the judicial control of targeted killing. The aim of the article is to prove that actually the right to a fair trial and the procedural guarantees enshrined therein constitute a guarantee to other human rights.

Geneza i znaczenie dla unijnego porządku prawnego Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie znaczenia Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej dla unijnego porządku prawnego. Omówiona została geneza, kolejne etapy prac aż do przyjęcia i podpisania przez premierów rządów wszystkich państw UE 7 grudnia 2000 r. na szczycie w Nicei tekstu Karty Praw Podstawowych UE. Omówiono również bardzo istotne zmiany jakie wprowadził Traktat z Lizbony. Traktat ten w sposób jednoznaczny nadał Karcie Praw Podstawowych UE charakter prawnie wiążący. Wejście w życie Traktatu z Lizbony było również kamieniem milowym w kwestii zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony praw podstawowych UE.

Rozstrzyganie spraw o udzielenie ochrony międzynarodowej obywatelom Ukrainy w świetle koncepcji alternatywy ochrony wewnętrznej w kraju pochodzenia

The annexation of Crimea by Russian Federation and hostilities on Eastern Unkraine clearly marked Polish asylum system. Above six thousands citizens of Ukraine, whose place of origin mainly was region of Donbas and Crimea, lodged asylum applications in Poland over the years 2014-17. Most of their cases were considered as an unfounded by Polish authorities in the light of internal flight alternative (IFA) concept due to territoral scope of military hostilities in country of origin. The article is focused on accuracy of this concept to Ukrainian cases. The crucial point is so called „rationality test” of IFA which result is often not obvious, what is particularly connected with bad material situation of internal displaced people in Ukraine, among others poverty, unemployment and difficulties with finding some flat. The author analyzes the case-law of the European Court of Human Rights in similiar cases.

Wybrane aspekty procedur prawnych, których podmiotem może być małoletni cudzoziemiec przebywający na terytorium Polski bez opieki

Artykuł dotyczy regulacji na poziomie krajowym dotyczących statusu prawnego małoletnich bez opieki, przebywających na terytorium Polski. Autorka przedstawia syntetyczną charakterystykę obowiązujących w tym zakresie norm prawnych oraz instytucji zaangażowanych w ich stosowanie, zwracając także uwagę na zagrożenia związane ze stosowaniem prawa wobec tej szczególnej grupy migrantów. Uzupełnieniem tematyki omawianej w tym artykule jest ocena funkcjonowania systemu monitorowania poszanowania praw dziecka, zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym.

Współpraca Unii Europejskiej z regionalnymi organizacjami arabskimi i islamskimi w dziedzinie ochrony praw człowieka

Różnorodność kulturowa pomiędzy poszczególnymi państwami stanowi jedno z kluczowych wyzwań dla współczesnych mechanizmów ochrony praw i wolności jednostki. W świetle powyższej obserwacji, istotna jest decyzja o współpracy Unii Europejskiej z regionalnymi organizacjami arabskimi i islamskimi na rzecz wzmocnienia demokracji i ochrony praw człowieka. Założeniem niniejszego artykułu jest zatem ocena skuteczności działań podjętych przez powyższe organizacje, jak również szans i prognoz dotyczących rozwoju ich współpracy. Powyższy artykuł zostanie przygotowany w oparciu o metodę dogmatyczno prawną z elementami metody historycznej i prawnoporównawczej

Ograniczenie wolności i praw człowieka podczas stanu wyjątkowego w polskim prawodawstwie

Regulacje rangi konstytucyjnej i ustawowej w sprawie stanu wyjątkowego mają za cel zapewnienie skutecznego funkcjonowania państwa w warunkach kryzysowych w sferze wewnętrznej i doprowadzenie do jak najszybszej restytucji stanu normalnego. Polski ustawodawca przewiduje niezwykle restrykcyjny model reżimu stanu wyjątkowego w zakresie korzystania z konstytucyjnie zagwarantowanych wolności i praw człowieka i obywatela. Zwłaszcza w sferze wolności osobistej jednostki obostrzenia są jeszcze większe niż w wypadku wprowadzenia stanu wojennego.