Στην παρούσα Διδακτορική διατριβή, αρχικά, έγινε μία ανασκόπηση των Ψηφιακών Δορυφορικών Συστημάτων Συνδρομητικής Τηλεόρασης που υιοθετούν τα πρωτόκολλα της DVB (Digital Video Broadcasting). Στη συνέχεια, εξετάστηκαν ορισμένα από τα Συστήματα Πρόσβασης Υπό Όρους (Conditional Access Systems, CAS) που έχουν προταθεί στην βιβλιογραφία και αναλύθηκαν παράγοντες που επηρεάζουν την ασφάλεια των συστημάτων CAS της βιβλιογραφίας αλλά και της αγοράς. Με σκοπό να αυξηθεί η ασφάλεια των συστημάτων CAS, δύο νέες μέθοδοι προτάθηκαν: η μέθοδος ανανέωσης του κλειδιού Μaster Κey (MK) και η μέθοδος παράδοσης του ομαδικού κλειδιού (Group Key, GK). Οι μέθοδοι αυτοί υλοποιήθηκαν με τρεις διαφορετικούς αλγόριθμους και εξετάστηκε αν είναι δυνατή η ενσωμάτωση τους σε υπάρχοντα συστήματα CAS (παρουσιασμένα στην βιβλιογραφία ή χρησιμοποιούμενα στην αγορά). Για να διαπιστωθεί αν οι δύο μέθοδοι που παρουσιάστηκαν μπορούν να υιοθετηθούν από τα σύγχρονα συστήματα CAS, αξιολογήθηκε το υπολογιστικό κόστος με το οποίο επιβαρύνουν τις έξυπνες κάρτες (smart card, SmC) των συνδρομητών του συστήματος, η ανάγκη τους σε εύρος ζώνης καθώς και η αύξηση στην ασφάλεια που επιφέρουν. Επιπλέον, καθώς δεν υπάρχουν δημοσιευμένες διαθέσιμες μετρήσεις σχετικές με τις ανάγκες σε εύρος ζώνης των υπαρχόντων συστημάτων CAS της αγοράς, στα πλαίσια της Διδακτορικής Διατριβής πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις του εύρους ζώνης που καταναλώνουν τα συστήματα CAS της αγοράς. Ως δείγμα χρησιμοποιήθηκαν τα δορυφορικά κανάλια του Hotbird 13C στις 130 E. Η αξιολόγηση απέδειξε ότι η υιοθέτηση των προτεινόμενων μεθόδων είναι εύκολα πραγματοποιήσιμη από τα σύγχρονα CAS καθώς το υπολογιστικό κόστος που επιφέρουν στο συνδρομητή και η απαίτησή τους σε εύρος ζώνης είναι περιορισμένα. Επιπλέον, η υιοθέτηση των μεθόδων καθιστά ικανά τα CAS και κατ’ επέκταση στα Δορυφορικά Συστήματα Συνδρομητικής Τηλεόρασης να ανθίστανται σε ένα μεγάλο σύνολο γνωστών επιθέσεων.