Μεταβολικοί και βιοχημικοί προβλεπτικοί δείκτες για χρήση ινσουλίνης σε σακχαρώδη διαβήτη κύησης

Σκοπός: Η παρούσα μελέτη στοχεύει στη διερεύνηση του κατά πόσο οι κυήσεις που επιπλέκονται από σακχαρώδη διαβήτη κύησης (ΣΔΚ) παρουσιάζουν διαφορές στα περιγεννητικά αποτελέσματα ανάλογα με τα ευρήματα στην καμπύλη γλυκόζης, αν είναι παθολογική η τιμή της γλυκόζης νηστείας ή των μεταγευματικών τιμών ή ο συνδυασμός των δύο προηγούμενων. Μέθοδοι: Είναι μία προοπτική μελέτη κοορτής που περιλαμβάνει 831 μονήρεις κυήσεις, διαγνωσμένες με ΣΔΚ όπως ορίζεται από τα κριτήρια IADPSG. Σύμφωνα με την τιμή γλυκόζης νηστείας οι γυναίκες κατηγοριοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες. (i) γυναίκες με ΣΔΚ με τιμές γλυκόζης νηστείας > 92 mg/dl και φυσιολογικές μεταγευματικές τιμές (Τ0 παθολογική ομάδα) ii) ασθενείς με παθολογικές τιμές γλυκόζης στα 60΄ και 120΄ και φυσιολογική τιμή γλυκόζης νηστείας (T-post ομάδα) και iii) ασθενείς με συνδυασμένες παθολογικές τιμές γλυκόζης νηστείας και μεταγευματικές (T-comb ομάδα). Εφαρμόστηκε ανάλυση παλινδρόμησης προκειμένου να μελετηθεί η ανεξάρτητη συνεισφορά των τριών ομάδων, μαζί με τα χαρακτηριστικά της μητέρας και του εμβρύου, στην πρόγνωση για (i) μεγάλα για την ηλικία κύησης έμβρυα (LGA) (ii) ανάγκη χρήσης ινσουλίνης για θεραπεία και (iii) για το εκατοστημόριο βάρους γέννησης. Αποτελέσματα: Ο ΣΔΚ με παθολογική τιμή γλυκόζης νηστείας αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για LGA έμβρυα (OR 2.91, 95% CI 1.33–6.36) και συσχετίζεται με μεγαλύτερο εκατοστημόριο βάρους γέννησης (10.25, 95% CI 0.27–20.25). Ο ΣΔΚ με συνδυασμένες παθολογικές τιμές γλυκόζης νηστείας και μεταγευματικές αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για ανάγκη θεραπείας με ινσουλίνη (OR 2.94, 95% CI 1.93–4.47).Συμπεράσματα: Οι γυναίκες με ΣΔΚ και παθολογική τιμή γλυκόζης νηστείας έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για την γέννηση μεγάλων για την ηλικία κύησης εμβρύων ενώ οι γυναίκες με ΣΔΚ και συνδυασμένα παθολογικές τιμές γλυκόζης νηστείας και μεταγευματικές έχουν αυξημένο κίνδυνο για θεραπεία με ινσουλίνη.Εισαγωγή: Η έγκυρη εντόπιση των εγκύων γυναικών με σακχαρώδη διαβήτη της κύησης (ΣΔΚ) που εν τέλη θα χρειαστούν θεραπεία με ινσουλίνη, μπορεί να τροποποιήσει την διαχείριση τους με πρώιμες παρεμβάσεις και πιο εντατική παρακολούθηση. Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να αναπτυχθεί ένα προγνωστικό μοντέλο για την αναγκαιότητα της αντιμετώπισης των ΣΔΚ εγκύων με χρήση ινσουλίνης. Μέθοδοι: Είναι μία προοπτική μελέτη κοορτής. Συνολικά συλέχθησαν δεδομένα από 775 γυναίκες με ΣΔΚ και τα οποία αναλύθηκαν με τη μέθοδο λογιστικής παλινδρόμησης και με έναν αλγόριθμο μηχανικής εκμάθησης τον Classification and Regression trees (CART). Η διάγνωση του ΣΔΚ βασίστηκε πάνω στα κριτήρια IADPSG. Πιθανοί προβλεπτικοί παράγοντες που καταχωρήθηκαν στις επισκέψεις follow-up, μελετήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη του μοντέλου. Το μοντέλο που προέκυψε επικυρώθηκε εξωτερικά χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από δύο κλινικές. Αποτελέσματα: Το BMI της μητέρας πριν την σύλληψη, η τιμή της γλυκόζης νηστείας και η τιμή γλυκόζης μία ώρα μεταγευματικά κατά την δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη (OGTT) ήταν ανεξάρτητοι σημαντικοί προβλεπτικοί παράγοντες για το είδος θεραπείας των ΣΔΚ κυήσεων. Γλυκόζη νηστείας πλάσματος πάνω από 98 mg/dl και μητρικό BMI πριν την σύλληψη μεταξύ 26-31 Kg/heigth2 αυξάνουν σημαντικά τη πιθανότητα για θεραπεία με ινσουλίνη (odds ratio [OR] 4.04, 95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI] CI 2.65-6.17 και 2.21, 95%CI 1.42-3.43, αντίστοιχα). Η περιοχή κάτω από τη καμπύλη (AUC) για την εσωτερική και εξωτερική validation του μοντέλου ήταν 0,74 και 0,77 αντίστοιχα.Συμπεράσματα: Ένα απλό μοντέλο που βασίζεται στα χαρακτηριστικά της μητέρας και στις τιμές γλυκόζης που προκύπτουν από την OGTTμπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την ανάγκη για θεραπεία με ινσουλίνη. Υπέρβαρες γυναίκες με παθολογικές τιμές γλυκόζης νηστείας κατά την OGTT έχουν αυξημένες πιθανότητες θεραπείας με ινσουλίνη.